MFASBTL Chapter 20

33 1 0
                                    

CHAPTER TWENTY: (I Still Love You)

<Josh's POV>

Sila na pala nung Yuki na yun. Fvck! Nandito ako

ngayon sa bar. Ang sakit palang makita yung mahal

mo na kasama yung taong mahal niya.

"Hi baby." Sabi nung malanding babae sa harapan

ko na halos makita na ang lahat.

"Hello." Sabay alis sa harapan niya. Istorbo naman!

Medyo nahihilo na ko. Marami-rami rin akong nainom.

Puntahan ko kaya si Nicole? Oo, tama. Pupuntahan ko siya.

Nandito na ko sa may gate nila. Kakatok pa

ba ko? Masyado ng gabi. Pero, kailangan ko si

Nicole. Kailangan niyang bumalik sakin.

*TOK TOK TOK*

*TOK TOK TOK*

*TOK TOK TOK*

<Nicole's POV>

*TOK TOK TOK*

*TOK TOK TOK*

*TOK TOK TOK*

Naalimpungatan ako. Sino ba naman yun? Kung

makakatok, wagas. Tska 2 a.m pa lang may

bisita na kagad kami? Hmp! Sumilip ako sa bintana,

nakita ko si,

"Josh?" Ano namang ginagawa niya dito?

Bumaba ako at binuksan yung gate.

Naka'inom si Josh. Pa'gewang-gewang na sa paglakad.

Amoy na amoy pa yung alak.

"Nicole, sorry. Mahal pa kita." Sabi ni Josh.

"Teka Josh, lasing ka lang. Umuwi ka na."

"Ayoko. Tayo na lang ulit. Iwan mo na yung Yuki na yun."

"Naririnig mo ba ang mga sinasabi mo ha, Josh?"

"Oo. Mahal kita. Mahal na mahal." Pagkasabi niya nun,

bigla siyang nawalan ng malay.

Pinasok ko siya sa kwarto ko. Nagpainit ako ng tubig.

Kumuha ng pamunas at pinunasan siya.

"Mahal din naman kita Josh, kaso hindi na pwede.

May boyfriend na ko. May girlfriend ka na. Tanggapin na lang

natin na hindi tayo para sa isa't-isa." Sabi ko habang pinupunasan siya.

"N-nicole, please. Ako na lang ulit." Sabi niya habang tulog.

Nakita ko din na may luha ng tumutulo galing sa mata niya.

Ngayon ko lang siyang nakitang umiiyak.

"Shhhhh. Matulog ka na. Bukas, makakalimutan mo din lahat

ng sinabi mo." Sabi ko sa kanya sabay halik sa noo niya at

umalis na ko. Sa sala na lang ako matutulog.

<Josh's POV>

Aww. =.= Ang sakit ng ulo ko. Anu bang nangyari kagabi? -.-

Teka, nasaan ako? Di ko to kwarto. T-teka, kwarto to ni Nicole.

"Gising ka na pala. Bumaba ka na at kakain na." Napatingin ako

dun sa nagsalita. Si Nicole pala. Namiss ko yung boses at mukha

niya.

"Oh, eto ang damit. Maligo ka muna jan." Sabi niya sabay labas.

Naligo na ko. Nagbihis at bumaba. Nakita ko si Nicole na

nakaupo na.

"Upo na." Sabi niya. Tapos nagsimula na siyang kumain.

"Tititigan mo lang ba ko? Kumain ka na." Sabi niya kaya

kumain na ko.

"Nasaan parents mo?" Tanung ko.

"Nasa Canada. Binisita si kuya."

"Ah."

Nung tapos na kaming kumain. Nagpaalam na ko

sakanya dahil may pasok pa kami.

"Nic, alis na ko. Salamat." Sabi ko.

"Sige, ingat." Sabi niya sabay pasok sa loob ng bahay nila.

My First And Somehow Be The Last (On Going)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon