I love you, Good bye

Kabanata 18

Chance

Some people believe there's no chance for those people who don't believe of miracle. It's easy to say that all we need to do is to pray and miracle will come but it's a no.

Kung nanalangin ka lang na hindi bukal sa loob mo at puro hiling ka lang ng hiling ay walang mangyayari. It still up to you if you're praying with all your hearts. Sincere. Walang panloloko. Kung may hinihiling ka man sa oras na ito na saiyo parin ang sagot kung gusto mo ito matupad.

Humihiling tayo at tayo rin mismo ang gumagawa ng paraan para matupad ang hiling natin.

When I opened my eyes. Silence filled my ear and I smell some medicine. Hindi ko hinihiling na matatagpuan ko ang sarili ko nakahiga at nagpapaligsahan sa pagsinghot ng mask na nagbibigay oxygen sa'kin. I can't believe that I still feel this pain at this moment. I can't still believe that I have a chance to live for my second life.

Hindi ko inaasahan binigyan pa ako ng isang pagkakataon para mabuhay sa ganitong paraan ng sakit.

I tried to move my body but I felt the strange pain. Doon ko lang napansin nakabenda ang kamay at paa ko. Ang hindi ko lang inaasahan ay wala akong pakiramdam sa mga paa ko.

Sa gitna ng aking pakikiramdam ay marahas na kumiskis ang isang upuan dahil sa pagmamadaling tumayo. Sinubukan ko lingunin iyon pero napadaing ako sa sakit.

I heard some panicked voices and when the door opened. The doctor and nurses came to me.

" How's your feeling Hija?" he asked.

"I-im f-ine." tuyong-tuyo ang lalamunan ko ng subukan ko magsalita. May lumapit sa'kin sa gilid at doon ko lang napansin na ang magulang ko ay punong-puno ng luha sa pisngi.

Iniangat ko ang kamay ko para abutin sila pero sila na mismo ang humawak ng kamay ko at hinalikan-halikan iyon. Uminit ang gilid ng mga mata ko at isa-isang tumulo ang luha ko. Nang makita ko silang umiiyak sa harapan ko at mapansin ang hinagpis na depression sa kanila dahil sa sakit ay dinurog ang puso ko.

I smiled sweetly at them. They sacrificed a lot for me. Our parents sacrifice everything for us.

Naagaw ang atensyon ko ng bumaling ang paningin ko sa pagbukas ng pintuan at nagulat ako ng makita si Matt pero ang hindi ko inaasahan ay ang taong nasa likod niya. Si C-coyoka.

" You're lucky Hija. Sa case mo ay walang kasiguraduhan na mabubuhay ka at ang madala ka sa hospital na nag-aagaw buhay ay isa ng himala."

Narinig kong sinabi ng Doctor pero dahil nakapokus ang atensyon ko sa dalawang lalaki ay naglabas pasok lang ito sa taenga ko.

" We will perform some test for you in order to know if there's complication about your health. Did you feel anything wrong hija?"

Pumikit ako ng mariin at pinakiramdam ang sarili. I moved my fingers and upper part of my body but when I tried to moved my lower part specially my feet I can't feel anything.

Sumiklab ang takot sa dibdib ko at pilit na nagpupumilit na igalaw iyon!

" H-hindi ko m-magala-w! I c-can't m-move my feet! Y-yung paa ko!" paos ang boses ko habang tinuturan iyon.

The doctor came nearly beside me. Nakita ko ang paghawak niya sa mga paa ko pero ilang beses akong umiling dahil kahit isang dampi niya ay hindi ko maramdaman!

Hindi ako makalma. Pinilit kong bumangon para lang igalaw ang mga paa ko pero mabilis ako pinigilan ni Papa at nila Matt para lang hindi ako makaalis sa higaan ko. Nakita ko pa na may tinurok sa'kin na siyang dahilan kung bakit unting-unti bumigat ang talukap ko hanggang sa dumilim ang paningin ko.