haunted (Kim Taehyung)

1.

2016, Eylül

Bir eylül sabahı; hava ılık ve güneş, yaz hâlâ varlığını koruyormuşcasına, parlıyor.

Dae Yun, metrodan hızlı adımlarla indiğinde, dönemin ilk dersine geç kalmamak için dua ediyordu.

"...lütfen Tanrı'm, lütfen..."

Sabah aksilikler bir türlü peşini bırakmamış, üstüne bir de metroyu kaçırmıştı. Sinir krizi geçirmesine ramak kalmıştı ama kendini bir an önce toparlamalıydı.

Üniversitenin ilk gününün olumsuzluklarla devam etmemesi için motivasyonunu yüksek tutmalı ve hayatına o şekilde devam etmeliydi.

"Tamam, kendine gel Dae Yun."

Kendi kendine sessizce mırıldanırken, hızlı yürümekten nefes nefese kalmış olacak ki yavaşladı ve saatine baktı.

"Güzel, daha 15 dakika var!"

Tam o sırada duyduğu tok sesle, irkilen Dae Yun sesin geldiği yöne doğru kafasını çevirdi.

"Sana söylüyorum, iyi misin?"

Karşısında ona doğru eğilmiş, meraklı gözlerle kızı inceleyen uzun boylu genç çocuk karşısında donup kalan Dae Yun, sonunda zor olsa da konuşmuştu.

"Evet..."

"Çok hızlı nefes alıp veriyorsun ve endişeli görünüyorsun. Atak tarzı bir şey geçirdiğini zannettim."

Dae Yun zar zor gülümsedi:

"Hayır, atak değil. İlk dersime geç kalmak istemiyorum sadece."

Genç çocuk kafasını, "anladım" tarzında sallayarak, eliyle üniversiteyi işaret etti.

"Ben de orada okuyorum. Beraber gidebiliriz, hem biraz daha rahatlamış olursun."

Genç kız, oğlanın bu teklifini kabul etmiş ve birlikte üniversiteye doğru yürümeye başlamışlardı. Bu süre zarfında -çaktırmadan- çocuğu incelemeye çalışan Dae Yun, hayran kalmış gibiydi sanki. Çünkü genç çocuk aşırı yakışıklıydı! Bronz teni, mükemmel çene hatları, öpülesi dudağı...

"Bu arada ismim Taehyung."

"Ben de Dae Yun, memnun oldum Taehyung."

***

Günümüz

"Demek her şey böyle başladı?"

Dae Yun kafasını salladı.

"Hayatıma böyle girdi işte. Oldukça sıradan, değil mi? Keşke her şey aynı sıradanlıkta devam etseydi."

Doktor Park, önündeki kağıt ve kalemi bir kenara iterek, genç kıza döndü.

"Dae Yun, her ne yaşamışsan ol bana sadece dürüst olmanı istiyorum. Bu olayı halledebilmemiz ve sen de travma yaratan tüm bu geçmişi bir kenarda bırakabilmemiz için bana yüzde yüz güvenmek zorundasın."

Genç kız doktora gözlerini dikti ve konuştu:

"Dürüst olacağım doktor."

"Pekalâ, bugün için seansımız sona erdi. Sana söylediğim tarihte tekrardan görüşmek üzere Dae Yun."

"Görüşmek üzere, doktor."

"Ha bu arada..."

Genç kız toparlanmaya başlamıştı ki, Doktor Park'ın sesiyle duraksadı.

"Bahsettiğin genç ile hâlâ iletişim halinde misiniz?"

Dae Yun'u birden sıcak basmıştı sanki, zorla yutkundu ve yanıt verdi.

"Hayır."

Doktor Park bu yanıttan tatmin olmamış gibiydi.

"Dae Yun, dürüst ol..."

"Dürüstüm doktor, iletişim halinde değiliz..." genç kız ayaklandı ve kapıya doğru yöneldi, "...şimdi izninizle evime gitmek istiyorum."