CLASS ATROCITY

CHAPTER 22

(Mary may's POV)

"Do we really need to choose?"

Sinusubukan ko parin kalagin ang lubid sa likod ko. Masakit pero kailangan. Kailangang makalabas kami dito bago pa bumalik si Austhene. Apat kami. Isa lang sya. If we'll join forces, matatalo namin sya at makakalabas kami dito.

"Yes. We need to. We must. Or she'll kill us. Kilala ko na si Austhene. She will do that ng walang pag aalinlangan."

Bakit ko ba kinakausap si Theia? She killed some of my friends too. What if pinapaikot nya lang ako? What if she's using me? or they're using us? I can't trust her again and be betrayed again.

"Mary."

"What?!"

"Subukan mong abutin ang lubid sa kamay ko. Subukan mong kalagin."

Tumaas naman ang kilay ko sa hangin.

"At bakit ko naman gagawin yun? You're evil like her."

"Just, trust me on this Mary. Hindi ko na uulitin ang ginawa ko. Nagsisisi na akong kinampihan ko sya. I swear. Just help me. And we'll get through this."

"And why would I trust you?"

"Just please, trust me. Kapag nakalagan mo na ako, kakalagan din kita agad. Lalabas tayo at hahanapin sina Aaron at Jerrifer. We'll get out of this shit."

My mind is now in a total chaos. I am stucked between, kakalagan ko ba si Theia, na baka traydorin nya ako, o hahayaan kong dumating si Austhene, na papipiliin kami at papatayin ang isa sa mga kaibigan namin?

"Mary May! Faster!"

Shit! I have no choice!

Inabot ko ang kamay nyang nakatali din sa likuran nya. Sobrang higpit ng pagkakatali at ramdam kong masakit. Hinanap ko ang pinagtalian at sinusubukang kalagin.

Sobrang higpit kaya nahihirapan ako.

"Shit! Bilis, Mary. Baka maabutan nya tayo!"

Ilang ikot at lusot pa ang ginawa ko. Kahit mahirap dahil sa nakatali ko ring kamay, nakaramdam naman ako ng saya ng maramdamang lumuwag na ang tali nya.

Naramdaman kong kinakalag na ni Theia ang tali nya sa paa.

"Thankyousomuch Mary May."

"Hey theia! Get this stupid fcking rope out of my hand!"

Narinig ko ang yabag nya papaikot sa pwesto ko. Nakalaya na sya.

"Bilisan mo! Baka dumating-"

Tumingala ako at nakita ang nakangisi nyang mukha.

Shit! Don't tell me-

"I once told you to never trust anybody at the worst moment Mary. Yet you still did."

Nanlaki ang mata ko dahil sa frustrasyon.

How stupid can I be?! Bakit nagpauto ako sa kanya?! Bakit nagpaniwala ako sa mga sinabi nyang tutulungan nya akong makalabas?! She was once her accomplice! Tanga!

"Try sharing some of your stupidity to the lacking ones, Mary. You're almost full of those."

"Fck you! Fck her! Fck all of you! I trusted you!"

She's smiling. Para bang tinutukso nya ako.

"Trust is useless in this kind of world, Mary. Your trust will be your worst enemy. It will bring you down. See?"