~What is meant to be will always find its way~
Μετά από πάρα πολύ προσπάθεια έπεισα την Μαρία να κάτσει να φάμε μαζί.
Και αφού είχαμε χρόνο ακόμα μέχρι να γυρίσει ο μπαμπάς μου με τον αδελφός μου από το ολοήμερο είπαμε να κατέβουμε κάτω να αράξουμε στον καναπέ και να δούμε ταινία.
Άνοιξα την τηλεόραση και ήμουν έτοιμη να μπω στο νετφλιξ όταν πρόσεξα ότι αυτή την ώρα είχε ειδήσεις.
Μεγαλο ενδιαφέρον προκαλεί η δουλειά αυτού του εκεντρικου καλλιτέχνη που έχει γεμίσει τους δρόμους της Θεσσαλονίκης με τα γκράφιτι του. Βέβαια οι απόψεις πάνω στο θέμα είναι αντικουρομενες όσο αφορά το εάν είναι ορθό σύμφωνα με τον νόμο το να παρεμβαινεις στην ιδιωτική περιουσία των συνανθρώπων σου. Κάποιοι διαφωνούν κάθετα και πιστεύουν πως η κατάσταση πρέπει να ελέγθει από την αστυνομία και ο έν λόγω καλλιτέχνης να υποστεί κάποιες ποινές. Ενώ άλλοι αρκούνται στο γεγονός ότι η δουλειά του έχει ομορφύνει το τοπίο της συμπρωτευουσας. Πιστεύω όμως ότι οι εικόνες μιλούν από μόνες τους.
Η οθόνη ξαφνικά άλλαξε και αντί για το στούντιο και την ξανθιά παρουσιαστρια των ειδήσεων μπροστά μας ήταν μια συλλογή με εικόνες από διάφορα κτήρια τα οποία έμοιαζαν να έχουν και πάλι ζωή.
-Ουαου, η δουλειά αυτού του τύπου είναι όντως γαματη, όμως μου βγάζει καταπιεσμένα συναισθήματα.
Πιστεύω ότι αυτό ο άνθρωπος περνάει κάτι, είπα σοβαρά και η Μαρία με κοίταγε λες και της είπα το πιο περίεργο πράγμα στον κόσμο.-Ουαου κοπελιά, το πηγες λίγο πολύ μακριά, μπορεί να μην σημαίνει τιποτα
-Μπορεί...απαντησα και ανασηκωσα τους ωμους
Ήμουν έτοιμη να μπω στο νετφλιξ όταν κάρφωσα τα μάτια μου σε μια συγκεκριμένη ζωγραφια.
-Μαρία...ψελλισα μπερδεμένη
-Έλα τι έγινε?
-Αυτή η ζωγραφια...ειναι εκείνου του τύπου που είδα, ήμουν εκεί όταν την ζωγράφισε
-Όντως? Είναι πολύ καλή δουλειά είχες δίκιο.
-Ναι είναι...απαντησα σκεπτικα
-Πρέπει να μάθουμε ποιος είναι αυτός ο τύπος πάση θυσία, δεν θυμάσαι τίποτα άλλο από το πώς ήταν? Η φωνή του για παράδειγμα, ήταν βραχνή? Πιο αντρική ίσως? Ή ήταν περισσότερο παιδική? Και ο σωματοτυπος του, ψηλός? Γεροδεμένος? Λεπτός? Τι?με βομβάρδισε με ερωτήσεις και προσπάθησα να συντονίσω τις σκέψεις μου.
YOU ARE READING
Skater boy
Teen Fiction-Γιατι δεν αφήνεις τον κόσμο να δει αυτή σου την πλευρα?ρώτησα διστακτικά τραβώντας την ζακέτα μου πιο πολυ πάνω μου, είχε αρχίσει να κάνει κρύο. Έμεινε σιωπηλός για λίγο. Ο μόνος ήχος που υπήρχε ήταν οι ανάσες μας και τα λάστιχα των αυτοκινήτων πο...