Chapter 2. Observing Is My Type Of Fun

156 15 17
                                    

~I'm really not the type to say too much, I just observe everyone~

-Ορίστε, είπε ευγενικά η καθηγήτρια που μου παρέδωσε τα βιβλία.

Η αλήθεια είναι πως η παράδοση των βιβλίων ήταν αρκετά αργή διαδικασία μα ευτυχώς εμείς κάνουμε μόνο τα 3 μαθήματα της κατεύθυνσης, έκθεση και θρησκευτικά άρα ήταν λίγα τα βιβλία και πηγαίναμε λίγο πιο γρήγορα από τις υπόλοιπες τάξεις.

-Ευχαριστώ πολύ, αποκρίθηκα και αφού χαμογέλασα έβαλα τα βιβλία στην τσάντα μου.

-Μπορούμε να φύγουμε τώρα έτσι?αναρωτήθηκα φωναχτά και εγνεψε χαμογελαστή.

Έβαλα την τσάντα στον ώμο μου και κατευθύνθηκα προς την πόρτα.

Κοίταξα την ώρα στο ρολόι μου και ήταν ακόμα 11:30 οπότε αποφάσισα να εκμεταλλευτώ το γεγονός ότι σχολασαμε νωρίς για να κάνω μια βόλτα στην πόλη.

Είχα έρθει μόνο 2 φορές στην Θεσσαλονίκη. Μια στην Γ γυμνασίου πολυήμερη εκδρομή με το σχολείο και μια φορά όταν πήγαινα ακόμα δημοτικό με τους γονείς μου, αλλά από τότε δεν θυμάμαι και πολλά.

Πήρα ένα γρήγορο τηλέφωνο τον μπαμπά μου για να του πω ότι τελείωσα και ότι θα γυρίσω κατά τις 12:30 σπίτι για να μαγειρέψω και για να τακτοποιήσω μερικά πράγματα.

Βλέπετε ακόμα δεν είχαμε προλάβει ούτε να ανοίξουμε όλες τις κούτες τόσο γρήγορα που έγιναν τα πράγματα.

Όσο για το φαγητό, ο μπαμπάς μου κάθε μέρα σχολαει στις 4 το απογευμα οπότε τα μαγειρικα καθήκοντα τα είχα αναλάβει εγώ.

Έφτασα στην παραλίακη και κοντοστάθηκα για να δω την θάλασσα.

Πάντα μου άρεσε η θάλασσα και πάντα λάτρευα να κολυμπώ.

Θυμάμαι τα καλοκαίρια με τους γονείς μου που ο πατέρας μου έπαιρνε ένα μήνα άδεια και γυρίζαμε τα νησιά και τις παραλίες.

Και μετά η μαμά μου έμεινε πάλι έγκυος και ήμουν τόσο χαρούμενη που θα είχα ένα μικρό αδελφάκι, ο Στέφανος ήταν- και είναι ακόμα- ένας μικρός διάολος, αλλά τον αγαπώ όσο τίποτα άλλο.

Και μετά η μαμά μου αρρώστησε, πριν 2 χρόνια.

Η αρρώστια που φοβούνται όλοι, που σε γονατίζει, σου ρουφάει την όρεξη για ζωή.

Ναι καλά το καταλαβατε

Καρκίνος

Το πάλεψε πολύ είναι η αληθεια, όλοι το παλέψαμε, ο μπαμπάς μου την ετρεχε στα καλύτερα νοσοκομεία, στους καλύτερους γιατρούς, αλλά από ότι φάνηκε τίποτα δεν ήταν αρκετό.

Skater boyDonde viven las historias. Descúbrelo ahora