Skater boy

Chapter 7. There's Always A Guy

~We all have that one guy and you know exactly what I mean~

Μετά από 8 μολις λεπτά είχα φτάσει στην πίστα σκειτ και βρήκα την Μαρία να είναι όρθια πανω από ένα παγκάκι που βρισκόταν εκεί και να κόβει βόλτες πάνω κάτω νευρικά.

Μόλις με είδε χαμογέλασε και κούνησε το χέρι της χαιρετοντας με.

Χαμογέλασα και την πλησίασα ενώ εκείνη με αγκάλιασε χωρίς καν να το περιμένω.

Χαχανισα και ανταπεδωσα την ευγενικη χειρονομία.

-Κάποια ειναι πολύ χαρούμενη, παρατήρησα και κοκκίνισε ελαφρώς.

-Ναι, όντως απάντησε και χάθηκε για λίγο στο κενό.

-Αντε θα μου πεις τι έγινε?ρώτησα λίγο ανυπόμονα και φάνηκε να επανέρχεται στην πραγματικότητα.

-Α ναι σωστά, λοιπόν, είναι ένας τύπος...άρχισε το παραλήρημα και έβαλα τα γέλια.

-Το ήξερα, αναφώνησα, πάντα υπάρχει κάποιος τύπος

-Ναι, υπάρχει, και θα σου φανεί πολύ περίεργο αλλά ήταν "ο τύπος", ξέρεις αυτός για τον οποίο πάντα θα έχεις κάποιου είδους συναισθήματα, και θα τον νοιαζεσαι, είναι ο τύπος που σχεδόν σε κάνει να θέλεις να βρεις κάποιον άλλον τύπο μόνο και μόνο για να τον ξεχάσεις, αλλά δεν μπορείς, γιατί είναι "ο τύπος", με νιώθεις?

-Περισσότερο από όσο νομίζεις, τώρα όμως για λέγε, αυτός "ο τύπος" έχει όνομα?

-Ε ναι, τον λένε Πάνο, απάντησε και κοίταξε το πάτωμα λίγο ντροπαλα

-Όπα μισό, ο τύπος από το σχολειο το πρωί? Που έπεσες πάνω του?

Flashback

Είναι το πρώτο διάλειμμα και προσπαθώ να εναρμονιστω με το περιβάλλον και να μάθω επιτέλους να μην χάνομαι εδώ πέρα, πάλι καλά έχω και την Μαρία.

Μου είπε ότι θα πρέπει να βρούμε ένα μέρος να αράζουμε γιατί στο παλιό μέρος που καθόταν στα διαλείμματα είναι η Σπυριδούλα με τον γκομενο της και τους φίλους του και δεν θέλει να είμαστε εκεί.

Νομίζω πως ούτε εγώ θέλω, αυτή η παρέα δεν μου βγάζει καλή ενέργεια.

Ειδικά αυτός ο τύπος, φαίνεται πολύ αγενής και σίγουρα κάποιος με τον οποίο δεν θα ήθελα σχέσεις.

-Νομίζω πως μπορούμε να πάμε σε ένα παγκάκι που ειναι στο πίσω μέρος του σχολ-ελεγε η Μαρία όταν η πρόταση της διακόπηκε επειδή έπεσε πάνω σε κάποιον.