~The moon and the sun are love and fear, one fades as the other rises~
-Ναι μπαμπά, δεν χρειάζεται να ανησυχείς είμαι αρκετά μεγάλη για να γυρίσω μόνη μου από το φροντιστήριο, όχι βέβαια, θα ξυπνήσεις τον Στέφανο μόνο και μόνο για να έρθετε να με παρετε? Δεν είμαι μωρό, άλλωστε δεν είναι τόσο μακριά τα φροντιστήριο, τα λέμε όταν τελειώσω, ναι πρέπει να σε κλείσω όμως γιατί πρέπει να πάω για μάθημα, ναι, αντε γειά
Ο μπαμπάς μου είχε γενικότερα την τάση να μου φέρεται σαν να είμαι μωρό και ας πλησίαζα στην ενηλικίωση, εντάξει βέβαια δεν τον αδικώ, απλά ανησυχεί, αλλά θέλω και εγώ κάποια ανεξαρτησία.
Εκλεισα το κινητό το έβαλα στην τσέπη μου και άνοιξα την πόρτα του καινούριου μου φροντιστήριου.
Λυπήθηκα πολύ που έπρεπε να αφήσω την παλιά μου καθηγήτρια, της είχα μεγάλη αδυναμία, αλλά δεν είχα και άλλη επιλογη
Προχώρησα στον μεγάλο διάδρομο και μπήκα στην πρώτη πόρτα που ήταν το γραφείο των καθηγητών.
Για καλή μου τύχη εκεί βρισκόταν και η φιλόλογος που θα μου έκανε μάθημα, την είχα γνωρίσει πριν 3 μερες που είχα έρθει με τον μπαμπά μου για την εγγραφή.
-Γεια σας, χαιρέτησα δειλά μεν, ευγενικά δε,
-Καλώς την, αναφώνησε.
Ήταν αρκετά νέα κοπέλα, δεν πρέπει να είχαν περάσει πολλα χρόνια από τότε που αποφοίτησε από την σχολή της, αποκλείεται να είχε περάσει τα 30.
-Απο εδώ είναι η αίθουσα, είπε γλυκά και με προέτρεψε να την ακολουθήσω σε μια από τις αίθουσες στο βαθος.
Μπαίνοντας μέσα υπήρχαν μόνο 3 άτομα, ευτυχώς, όσο λιγότεροι τόσο καλύτερο μάθημα.
Ήταν 2 αγόρια και μια κοπελ-για μισο
Αυτή ήταν η κοπέλα από το πρωί... αυτη με τα φουντωτα μαλλια και το σεπτουμ, ναι αυτό ήταν ξεκάθαρα σεπτουμ.
Μου χαμογέλασε αχνά και το πήρα ως σημάδι για να πάω να κάτσω δίπλα της.
-Γειά...την χαιρέτησα ακουμπώντας την τσάντα μου σε μια άδεια καρέκλα δίπλα μου.
-Γειαα, είμαι η Μαρία, συστήθηκε και ετεινε το χέρι της για χειραψία.
Ανταπεδωσα την ευγενική χειρονομία και παρατήρησα λίγο καλύτερα τα χαρακτηριστικά του προσώπου της.
Τα φρυδια της ήταν τέλεια συμμετρικα- πρέπει να τα είχε βγάλει πρόσφατα- τα μάτια της ήταν καστανοπρασινα όπως είχα ήδη προσέξει, όμως αυτό που δεν είχα παρατηρήσει ήταν ότι είχε υπέροχες τεράστιες και πυκνές βλεφαρίδες.
ESTÁS LEYENDO
Skater boy
Novela Juvenil-Γιατι δεν αφήνεις τον κόσμο να δει αυτή σου την πλευρα?ρώτησα διστακτικά τραβώντας την ζακέτα μου πιο πολυ πάνω μου, είχε αρχίσει να κάνει κρύο. Έμεινε σιωπηλός για λίγο. Ο μόνος ήχος που υπήρχε ήταν οι ανάσες μας και τα λάστιχα των αυτοκινήτων πο...