Rewrite the Stars

Chapter 10

Yuan's POV

Three years later...

" hiyang ka sa America ahh." wika ni Lee sa akin. Kakarating ko lang mula sa America. After three years, I earned my doctorate degree in Harvard. Yung noon ay mainitin ang ulo,ngayon ay iba na ang pananaw ko sa buhay.
Nakalimutan ko na rin sa wakas si Masato. Bahagi na lamang siya sa aking kahapon.
" how was the school?"
" mabuti naman, since you're not here,we received business students from Healthy united. I think you still remember. Mas dumoble yung kita natin kesa noon."
" I'm sorry for being stupid last three years ago."
" did you realize that we are right?"
" a little. But I'm happy now. I'm contented with my life now."
" of course your 32 now..yucks..you're still single! By the way, Lee's daughter turns three this month. We'll attend okay?"
" okay."
" you don't have anymore reason that you can't attend right?"
"I think."
"How was your american life. Did someone propose you?"
Natawa ako.
" No one did. Everyone is afraid to marry me."
" Are you ready now?" Tanong ni Emily.
I smiled.
" by the way, how many students do we have today?"
Pumasok silang tatlo sa building ng Three Stars.
Malaki na rin ang naging pagbabago ng school nila.
" We received an award from Tesda, we are the best ESL school in Region VII."
"Really?"
"Yes,and your book about foreign language learners ay naging Best Reference"
"Really?"
Nakakatuwa lang. Nawala lang ako, naging maganda ang takbo ng business namin.

Marami pa silang ikinukwento sa  akin. I started my work again.
I focus and studied some good things for our school.

" Emmy, bakit may month na wala tayong students,among nangyari?"
"There is a viral outbreak. Walang nakapasok sa Pilipinas. Pero after that naging mabilis ang pagtaas ng students natin."
"Talaga ? Umabot din pala iyon dito?"
"Oo,mas marami ang naging affected sa Japan."
"What?"
"Oo."
Patuloy ako sa pag-aaral sa mga documents na nandon. Lumipas ang mga araw at nalibang na ako sa trabaho ko na noon ko pa ginawa.
"Magpahinga ka naman,Yuan, mayaman na talaga tayo. Kahit matulog pa tayo ng isang buwan hindi ka natin mauubos yung pera natin."
"Nagpapahinga naman ako."
Patungo na kami sa bahay ni Lee. Birthday iyon ng anak nito.
"Marami bang dadalo sa party na iyon?"
"Maybe"
Pink ang motif ng birthday at dapat formal iyon.
Si Emily ay nakasuot ng pink long gown na may belt na kulay ginto. Nakaponytail ito at may dalang pink na purse.
"Bakit sa lahat ng kulay, pink ang pinili ni Lee na magiging motif?" Reklamo ko.
" yun ang gusto ng anak niya."
I was wearing peach na dress na may floral print sa lower part ng dress. She paired it with silver heels.
"Ang ganda mo ngayon?"wika nito sa akin.
" Talaga,salamat naman at napansin mo." Natawa silang dalawa.
Malapit na silang dumating sa bahay nito.
Marami ang mga sasakyang nakahilera sa labas ng bahay ni Lee.
" ang dami."
Pumasok na silang dalawa.
Nagtakbuhan ang mga bata sa malawak na bakuran.
" Happy Birthday, Sandy" Bati nilang dalawa ni Emily. Lumapit si Lee sa kanila.
" Oh geez,thanks for coming, Yuan.. Akala ko pa naman,iindyanin mo ang inaanak mo."
" hindi..noon yun"
Nagtawanan silang dalawa.
" Dumating na ba yung daddy niya from Japan?"tanong ni Emily.
" sinong daddy from Japan?"tanong niya.
Nagkatinginan ang dalawa.
They got inside.
" Emmysan--"
Tumigil ang mundo ko nang marinig ang boses na iyon. Into man ay natigilan rin nang makita ako.
" Oh, Masato, hai, you're here.  I thought you won't come."
Dumiretso ako sa kusina. Naabutan ko ang mga katulong ni Lee na busy sa pagluluto.
I have to drink water come what may.

Masato's POV

" o akala ko ba di ka darating?" Wika ni Emily sa akin. Tumawa ako.
" actually, I hesitate to come here because of her but I want to see her."
" Didn't you see her reaction?"
" oo parang makakita ng multo., kailangan ko na bang aalis?"
" You don't have to. Mabait na siya ngayon."
Natawa silang tatlo. Masato can speak their language now dahil tinuruan iyon ni Emily para kay Yuan.
" You didn't tell her about me,do you?"
" of course,why should I? Saka, alam mo na naman na ayaw niyang marinig ang pangalan mo noon."
"Should I talk to her too?"
"Of course,magagalit si Sandy kapag hindi."wika ni Lee.
Nagsimula na ang party ng mag-alas 7 na ng gabi. Maraming ilaw na nakapaligid sa ground ng bahay nila.
" ang ganda na ng bahay mo,Lee."wika ni Yuan.
"Thanks."
Hindi palaging nasa table nila si Lee dahil kailangan pa nitong kakausapin ang ilang bisita.
Uminom ako dahil wala naman akong kausap. Si Emily ay nandon ang asawa at ang dalawang anak nito.
Hindi ko na namalayan na umikot na pala ang paningin ko.
"You drink too much already."
Wika ni Yuan sa akin.
Tumawa ako.
" Akala ko--ayaw mo talaga akong kausapin--hik--how are you?" sabi ko dito. Medyo umikot na nga ang paningin ko.
" ayos lang ako. You can speak our language now."
"Of course--hik--"
Tumayo ako. Muntik na akong matumba sa harapan niya.
"Masato--"
"I'm going home."
"You can't drive. Stay."
"I can. Get out." Pasuray-suray pa akong naglakad patungong parking lot.
She was following me.
"This crazy man,Lee gusto nang umuwi what should I do?"kausap nito ang kaibigan sa cellphone.
" okay. "
Pumasok na ako sa driver seat.
Binuksan nito ang sasakyan ko.
"Get out. I'll drive."
" what? I know how to drive. Lasing lang ako..kunti.."
" Masato! Listen to me will you."
Parang lahat ng kinain ko kanina ay tumaas patungo sa sikmura ko. At doon ko nailabas sa damit niya. Nanlaki ang mga mata ko.
"Yahhh!!!!"sigaw nito.
" sorry." Mahinang sabi ko. Nawalan na ako ng lakas.
" that's why I hate you." Hinila niya ako palabas at inalalayan niya ako makapasok sa back seat.
Hinampas niya ang tiyan ko at pinalo ang binti ko.
"Ang baho "

The car drove off. After thirty minutes of travel,dumating na rin ito sa bahay ko. Medyo malayo din iyon mula sa city. Nasa tabing dagat ang bagong bahay ko.
" get up now."
"Nahihilo ako."