Ölümün yüzüne gölge düşürdüğü Zifir Saye'ye çevirdi gözlerini ölümle burun buruna gelen Sara Zemheri.
"Ölümlerle başlayan hikayemiz birimizin ölümüyle son buluyor sevgilim." diye fısıldadı Zemheri kalbindeki depremlerin yansıması olan ses tonuyla.
Kalbinden geçenleri diline dökerken, ağzına alamadığı cümleleri zihninin derinliklerinde gezdirdi.
Anise öldüğünde hissettiği, aylarca içinde kül olduğu ateşi düşündü o anda Zemheri.
Şuan karşısında gördüğü bu kasvetli gözler bir vedanın başlangıcındayken bunları anımsatmıştı ona.
Sara Zemheri farkındaydı ki; ölüm sırası ona gelmiş olsa da, bir zamanlar onun da yaşadığı gibi ruhunu sonsuzluğa teslim edecek tek beden o değildi.
'Sevda buymuş.' diye geçirdi yüreğinden.
'Son nefeslerini verirken; bir daha nefes alamamaktan değil, arkanda bıraktıklarının yaşamak üzere oldukları acılardan korkarsın.' diye devam etti atması yavaşlayan kalbi.
Ardından konuşmak için aralanan dudaklara indirdi bakışlarını.
"Yaşım 22, sana kırk yıldır aşığım. Senin bana nasip olman bu hayatımın paha biçilmez talihidir Sara Zemheri." dedi Zifir Saye içindeki yangının yok olmasını umarak.
Ancak içinde oluşan yangın yok olmak yerine ses tonuna çaresizliği yansıtmıştı.
Zifir Saye'nin vedasıydı çaresizce kurulan bu cümleler.
Saye farkındaydı ki sevdiği kadına son sözleri bunlardan ibaretti.
Bu sözlerin üzerine; ölüm haberi bütün vücuduna yayılan kadının yüzüne bir gülümseme peydah oldu.
Ardından derin bir nefes soludu Sara Zemheri.
Aldığı bu nefes ve yüzüne yerleşen bu gülümseme bedenen sondu ancak; ruhu duyduğu bu cümleler karşısında saniyeler önce ulaşmıştı sonsuzluğa...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SAYE'M
Teen FictionZifir Saye ağlamaklı gözleriyle ölen kadına bakarken; bi yıkımın tablosundan farksızdı gözleri. Ağladı ama belli etmedi.. . yıkıldı ama yıkılmasına izin vermedi sevdiği kadının...
