Ayrılığın acısı benzemiyor hiçbir şeye
Ne bıçak ne kurşun yarası böyledir
Koskoca bir sevda yüz tutmuş erimeye
Bir mutluluk ancak böyle kaybedilir
Bu sefer gerçekten gitti biliyorum
Güneş sarısını yitirdi, gökyüzü neşesini
Ay yüzünü geceden esirgeyemiyorum
Ne olur bir kerecik duysam sesini
Kanı çekilmiş zamanın zevksiz tıkırtıları
Bir bahane ile yokluyor gözlerimi
Bir kenara bırakıp bütün kırgınlıkları
Avuçlarına akıtabilir miyim sevgimi
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sensizliğe Dair
PoesíaDuygular ve düşünceler fokurdamaya başladığında kimileri susarak kimileri konuşarak devam eder. Bu iki kesiğin arasında susan kapatır yarasını içine dolar duyguları, konuşansa oluk oluk akmasına izin verir acılarının. Ben mi? Ben yazmayı seçtim. Dip...
