Gönül harbinde omuz omuza bir yalnızlık
Duygudan neferlere takılı aşk süngüleri
Savunacağım durmaksızın bir anlık
Kanımın son damlasına kadar seni
Bir bela bir müsibettir ki dinmeden
Tükenmeden, usanmadan her yanımda
Geceden kalma anılarla direnişte beden
Ümitler sarhoş oldu gözyaşlarımda
Bir anıya müptela beynim şu sıralar
Başrolünde ince, uzun parmak uçların
Parmak uçların gözyaşlarımı öpüyorlar
Tadına varıyorum hıçkırarak ağlamanın
Hafif meşrep bir gülümsemeyle zira
Hayallerin günahına girerek saatlerce
Hatta belki gülercesine attığın iftira
Karışarak büyüyor yapay bir sevince
Ayrılık beni hücrelerime dek yakacak
Bir daha kimseyi böyle sevemezdim
Açtığın yol, yol değildi belki, ancak
Ben gitmeleri evvelden beceremezdim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sensizliğe Dair
PoetryDuygular ve düşünceler fokurdamaya başladığında kimileri susarak kimileri konuşarak devam eder. Bu iki kesiğin arasında susan kapatır yarasını içine dolar duyguları, konuşansa oluk oluk akmasına izin verir acılarının. Ben mi? Ben yazmayı seçtim. Dip...
