Juliet | texting

3.3

Yolda yürüyüp,asfaltları sayıyordum.
Karşımda ise koca bir İstanbul trafiği ancak trafiğin bu kadar olmasının sebebinin kaza olduğunu az önce öğrendim.

İlk defa bi trafik kazası görmek istedim bilmiyorum normalde aşırı üzüldüğüm için bakmazdım ama dediğim gibi bugün tuhaf bir şekilde görmek istemiştim.

Kazanın olduğu yere bayağı yakındım.Ambulans yakındı.

Kazanın etrafı insan doluydu insanları itmek hem aşırı zor hemde bazıları öne gitmek için ittiğimi anlayıp isyan ediyordu.Sanki okulda gösterideyiz.

Kazayı yapan kişinin arabanın altında kaldığını arabaya yaklaştıkça anladım.

Buradan sadece yüzü gözüküyordu.

Daha da önlere gittikçe yüzü netleşmeye başladı.
Ege?
Polis yanına eğilip iki parmağını boğazının yanına koyup birşeyine baktı.Nabzına bakıyordu.
"Nabzı atmıyor."
Kendimi öne doğru çıkarmaya Ege'nin yanına gitmeye çalıştım ancak etraftakiler beni tuttular.

Bıraksanıza sevdiğim öldü benim.

İlk gözlerimden yavaş yavaş yaşlar akmaya başladı.
Sonra dayanamayarak yere çöküp hıçkırmaya başladım.

Kafamın üstüne birden bir ağarlık çökmeye başladı ,gözlerim karardı.

Ağlayarak ve ter basmış bir şekilde uyandığımda karşımda ağlayan Ecren'i  ve yanında ki Can'ı ve Ege'yi gördüm.

Ege'yi görünce rüyamda gördüklerim aklıma geldi ve daha fazla ağlamaya başladım.

Ecren yanıma geldi bana sarıldı.Saçlarımı okşamaya başladı.
"Kabustu aşkım sadece."
"Korkma"

"Siz dışarı çıkın."

"Güzelim am-"

"Yalnız kalması gerekiyor hadi."

Ege'ye baktım gözleri serum takılı olan elimdeydi.Ellerim yine kanamıştı.

Sonra gözlerime baktı.Gözlerimi ondan çekip kapattım.

"Hadi"

Sonra dışarı çıktıklarını kapı sesinden dolayı anladım.