SUSKUN

BÖLÜM 1: İşte Şimdi Yalnızım

Annem öldükten sonra aslında hiç kimseyle konuşmadım. Normalde zaten suskun bir kızdım ama Annemin ölümü beni daha çok etkilemişti. Daha çok içime kapandım. Okula gitmemeye başladım. Oysaki lisedeki son senem di , 1 sene sonra üniversiteye gidecektim.

Annem ölmeden önce bir hastahanede doğumhane bölümünde görevli hemşire olarak çalışıyordu. Aslına bakarsanız normal bir hayatımız vardı.

Annemin ölümünün henüz neden kaynaklandığı bilinmiyor. Polisler annemin bir cinayete kurban gittiğini düşünüyorlar. Bu soruya hep takıldım. CİNAYET! cinayet ne ya. Annemin çevresinde onu sevmeyen ona kin besleyen birisi , birileri yoktu ki. Hem olsa bile ondan kim?neden? onu öldürecek kadar nefret etsin ki. Annem hep güler yüzlüydü. Her işini sevgiyle aşkla yapardı.

Ahhhh ahhhh :(

Ah benim biricik annem. O yokken kendimi o kadar yalnız o kadar çaresiz hissediyorum ki size o duyguyu anlatmam İM-KAN-SIZ...

Biraz da Babam dan bahsedeyim. Babamı 3 yıl önce kaybettik. Babam öldüğünde kolay atlatmıştım. En azından yanımda ANNEM vardı. Bana sürekli destek verdi yıkılmamam, ayakta durmam için elinden ne geliyorsa hep en fazlasını yaptı. Onun hakkını ne yaparsam yapıyım ödeyemezdim. Zaten artık ödeyemem de...

Babam polis idi. Onun ölümü de annemin ölümü gibi esrarengiz bir biçimde oldu. Bir gün annem ile birlikte akşam yemeği için masayı hazırladık ve babamı beklemeye başladık. Babam her zamankinden biraz daha geç kalmıştı. Annem biraz paniktir. Aslında normalde böyle değil. Ailesine karşı çok hassastı ama. Tabiki bu durumundan asla şikayetçi değildim.

Babam artık olması gerektiğinden fazla bir şekilde geç kalınca annem babamın en yakın arkadaşı olan Tuna amcayı aradı.

-Alo merhaba sizi de rahatsız ediyorum ama akşam akşam. Kenan eve biraz geç kaldı acaba size işten sonra bir yere gideceğini söyledi mi?

*Hayır maalesef. Öyle bir şey konuşmadık. Hayırdır bir şey mi oldu yoksa?

-Eve normalde olduğundan da geç kaldı.

*Siz telaş yapmayın belki bir işi çıkmıştır. Bir yere gidecek olsa bana söylerdi.

-Peki. Teşekkür ederim. İyi akşamlar.

*İyi akşamlar.

Tuna amca babamın hem ilkokul arkadaşı hem de karakoldan arkadaşıydı. Aynı zamanda bizimde çok yakın bir aile dostumuz olurdu.

Annem dayanamayıp polisleri çağırdı.

Yarım saat geçmesine rağmen polisler gelmedi. Ortada ne babam ne de polisler vardı. Annem ile birlikte karakola gitmeye karar verdik. Asansöre bindik ve aşağı indik. Asansörün kapısını açtığımızda bizi hiç beklemediğimiz bir manzara karşıladı.

4 tane polis öylece bize bakıyordu. Annemle birbirimize baktık, ne olduğunu anlamadan. 4 tane polisin nesi tuhaf diyebilirsiniz yan yana sıralanmışlar dı ama. Birden içeriye 2 tane sağlık görevlisi gelip CESET NERDE? diyince polisler geri çekildi ve arkalarında duran siyah ceset torbası gün yüzüne çıkmış oldu.

Polisler

'Bizde ne olduğunu anlamadık. Apartmanınıza girdik ve asansörünüzün kapısını açtık içerisinde bir ceset olduğunu görünce hemen ambulansı aradık. Size gelip öylece söyleyemezdik yarın gelip yüz tespiti için hastahaneye götürecektik '

dediler.

Annem çığlık ata ata ağladı apartmanda, o an hayatımın en kötü dakikalarıy dı. Bütün olanları kaldıramayıp sadece ambulansın peşinden koştuğumu hatırlıyorum. Sonra da yolun yarısında bayılmışım uyandığımda kendimi hastahane odasında buldum.

O an aklımdan geçen tek soru NEDEN? demek oldu. Neden? ne yaptım da , ne yaptık da bütün bu olanları hak ettik. Kendimi toparlamam sadece 1 hafta sürdü o zaman dediğim gibi yanımda annem vardı en azından annem vardı...

Polislere babamın neden öldüğünü sorunca sustular. ???????. Bu ne demekti şimdi ya. Polisler kafası yerde bir şekilde asansörde veya asansörün çevresinde şüpheli olarak değerlendirilecek bir kanıt, parmak izi veya da başka bir şey bulamadıklarını, kameraların o gün kırıldığını fakat etrafta hiç bir ses duyan olmadığını, babamın ölümünün kusursuz bir şekilde işlenmiş cinayet olduğunu söylediler.

tıpkı annem gibi babamda hep güler yüzlüydü. Her işini sevgiyle aşkla yapardı. Çevresinde onu sevmeyen ona kin besleyen birisi , birileri yoktu. En başından beri diyorum olsa bile onlardan kim?neden? onları öldürecek kadar nefret etsin ki.

Annem ve babamın ölümünden sonra eniştem ve halam beni yanınına aldı. Onların hiç çocukları olmamıştı. Ben bir nevi onların çocukları gibiydim. Bana hep 'Duru kızım sen bizim öz kızımız gibisin kendi evindeymiş gibi ol rahat davran bir derdin sıkıntın olursa sakın ha bizden çekinme söyle. Benden çekinsen bile Sevim halana söyle mutlaka tamam mı kızm? '

derlerdi.

Olması gerekenden biraz daha fazla samimi yaklaşıyorlardı bana. İlk zamanlar bunu kafama taksam da şimdi hiç biri ile bir sıkıntım yok. Hem kafama taksam bile hiç çocuğu olmamış insanlara bunu çok görmemek lazım öyle değilmi.

Bir gün halam ve eniştem ile birlikte oturmuş konuşuyorduk birden konuyu değiştirerek
- Hala , enişte ben bütün bu olanların çok saçma olduğunu düşünüyorum.

- Neyi saçma buluyorsun tatlım?

- Sadece ama sadece 3 yıl önce babam öldü ve cinayetten olduğu düşünülüyor. Şimdi ise annem öldü ve yine cinayetten olduğu düşünülüyor. Benim enn saçma bulduğum şey ise hiç bir şekilde kesin bir şey söylenmiyor ne cinayet ne değil!

- Ahhh tatlım sen kafanı bunlarla yorma lütfen. Bilal enişten ve ben bu durumla zaten ilgileniyoruz lütfen kendini yorma.

- Ahh peki. Ama ne olursa olsun bu işin peşini bırakmayacağım! Hissediyorum bu bir cinayet çok açık bir şekilde belli hemde kusursuz bir şekilde işlenmiş bir cinayet, ve bunu her kim yaptıysa onu bulacağım. Cezasını ise enn ağır bir şekilde ödeteceğim.

- Eee...şey... Tamam tatlım hadi geç oldu sabah okul var iyi geceler.

- İyi geceler.

odama doğru ilerlerken halamın söylediğim bu kararlı sözler karşısında enişteme biraz korkak gözler ile baktığını gördüm. Neden öyle baktı acaba. Her halde benim başıma kötü bir şey gelmesinden korkuyor.

Yatağa yattığımda yarın yapacağım şeyleri düşündüm. Annem hastahanede ölmüştü. O gün ben oraya gittiğimde halamda oradaydı. Ona neden orada olduğunu sorunca ise ' anneni yerde kanlar içinde bulunca Buket ablan beni aradı bende geldim ' dedi.

Buket abla annemin çok yakın arkadaşıdır. Annemin ölümüne gerçekten çok üzülmüştü. En büyük destekçilerim di onlar benim...

Halam...

Eniştem...

Buket ablam...

Bir dakika aklıma bir fikir gelmişti koşar adımlar ile aşağı indim ve halama

- Hala bir fikrim var yarın hastahaneye gidip kamera kayıtlarını isteyelim. Hatırlasana o gün sen annemi ziyarete gitmiştin senden sonra kim girmiş en son odaya en azından ona bakalım belki gözümüze bir detay takılır ha olmazmıı ?

Halam neden böyle garip davranıyordu ki kekeleyip durdu

- Iııı şey tatlım evet olabilir yani aslında...

-Hala? iyimisin?

- Evet tabii iyiyim ama polisler gereken her şeyi yapıyorlar zaten biz onların işine karışmayalım olur?

Derin bir nefes aldım ve çaresizce odama gittim. Ama ben kararlıydım ve yarın halam gelmese bile ben gidecektim.

Biliyorum bu işte bir şey var ve ben bunu bulacağım.

**********
okuyup oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.🤗

Hepinizi çok seviyorum...🍀

                                             ~ 09.04.20 ~