She Is The Gangsters Wife

Chapter 39

"I'm home now, wake up sleepy head. Let's eat hmm." Nagising ako habang hinahalikan ni John ang pisnge ko, napaiwas ako sa kanya kaya tinawanan niya ako.

"You're probably thinking what I have said." Bumangon ako at kinusot ang mata ko.

"Kanina kapa?" I asked, he then nod his head and turned his gaze sa mga letters na nasa table niya.

"Those are from?"

"My students." Simpleng sagot ko sa tanong niya, bumalik sa akin ang tingin niya.

Tumaas ang kilay niya at matamang akong tinitigan. "Students?"

Napabuntong hininga ako at tumango. "Y-Yes Im actually teaching doon sa church na nadaan ko last year, ginagawa ko na' yon dati pa. Pero kanina I bid my goodbyes to them." Mahinang paliwanag ko.

Nawala ang kunot ng nuo niya at kinuha ang kamay ko. "Why?"

Napaangat ang tingin ko sa kanya. "Why?"

"Why did you stop teaching them?"

Malungkot akong ngumiti sa kanya. "I've been busy lately, and hindi na' rin ako nakakaturo doon. Pero babalik naman ako doon. " inangat ko ang kamay ko sa kanya.

"Buhatin mo ako," I pouted my lips like a baby, kahit nahihiya sa ginagawa ko ay gusto ko pa rin ipilit ng buhatin niya ako.

He chuckled kaya napaiwas ako ng tingin, he leaned and kissed my lips before carrying me. Napahiyaw ako ng biglaang buhat niya saakin at dinala sa dining area.

Nang malapag niya ako ay hindi ako bumitaw sa pag hawak sa leeg niya, tinaasan niya ako ng kilay kaya napangiti ako at pinisil yong kilay niya.

"Bakit ang sungit sungit mo?" Inismiran niya lang ako pero nananatiling nakatingin saakin. "... sabi mo magdedate tayo? Kailan?" Excited na sabi ko, gusto ko pag nagdate kami yong maalala ko talaga!

"Next week baby, I have a lot of papers na kailangang permahan. I'm sorry." Napaiwas ako tingin bago bumitaw sa kanya.

"Damn." Bulong niya per rinig ko naman.

"Is that so, okay." Mahinang sabi ko nalang, hindi ko maiwasang maiwasang malungkot. Ang daming pumasok sa isip ko na gagawin namin e.

"Babawi ako next week, I can't leave this papers baby. It's for our future." Hindi ko alam bakit nag aaral siya ay pinagtatrabaho pa rin siya sa kompanya nila.

Thats what he always said, sa company daw nila. And I understand though, because it's for our future. And I know how tired he is, studying and handling their business.

"I understand, let's eat?" alinlangan pa siyang tumango bago kami kumain ng tahimik. Biglang sumagi sa isipin ko ang nangyari na sabi kina Klein.

"Alam mo ba yong issue kina Klein?" Basag ko sa katahimikan namin, naging seryoso ang mukha niya bago ako tinitigan.

"Why are you asking?"

"Bakit bawal?" Inismiran ko nalang siya at bumalik sa pagkain.

"Tsk. Stop asking about them." Hindi ko nalang pinansin ang pagbabago ng mood niya, ganyan naman yan parati e.

Since sabado ngayon at marami ngang ginagawa si John gaya ng sabi niya, ay nag paalam akong pupuntang mall.

Noong una ayaw niya kasi baka mapahamak daw ulit ako, pero I insisted na hindi naman ako gagala masyado at hindi ako pupunta sa walang tao. Wala siyang choice kong hindi ay pumayag.

Hindi naman sa mall ang punta ko e, ni rason ko lang yon para kahit gabihin ako ay may rason ako. Andito ako sa park ng village, walang masyadong tao, kadalasan mong makikita ay ang mga may ari ng bawat malalaking bahay na ni iikot ang mga aso nila.