Mafya'nın Oğlu

1.BÖLÜM

İyi de olsa kötü de olsa lütfen yorum yapın. Ona göre hareket etmek istiyorum. Kitabıma şans verdiğiniz için şimdiden teşekkürler. ☺️☺️❤️❤️

İp gibi yağan yağmurun altında işten çıkmış eve gidiyordum. Giresun her zamanki gibi soğuk soğuktu.
Evin kapısını açana kadar sicim gibi ıslanmıştım. Kadir 'in uyuduğunu düşünüp sessizce eve girdim. Evden çıt çıkmıyordu.Tam mutfağa girecekken, babamın telefonda biriyle konuştuğunu duyunca biraz daha yaklaşarak dinlemeye başladım.

"-Tamam dedim sana. Yarın Afra' yla konuşup getiririm onu.

"... "

" - Onun inadını ben kırarım sen merak etme Halil. Ama bütün kumar borcumu sileceksin. Senetleri düğün günü bana vereceksin. "

"... "

" - Tamam o zaman. 1 haftaya kalmaz düğününüzü yaparız."

Duyduklarımla olduğum yere çivilenmiştim. Hazmetmeye çalışıyordum. Bir zaman sonra kendime geldiğimde sessiz olmaya çalışarak geri geri yürürken arkamdaki vazoya çarpmamla yeri boylaması bir oldu. Babam hızlıca mutfaktan çıkarken bana sinirli bir şekilde bakıyordu.

Ne zaman dolduğunu bilmediğim gözlerimden yaşlar akarken, titreyen dudaklarımın arasından sadece tek bir kelime çıktı.

"-Neden?"

Sesim fısıltı gibi çıkmıştı. Gözlerindeki öfke git gide büyürken bir hışımla yanıma gelip beni duvara çarptı.

"-Sen kapımımı dinliyorsun lan. Anam avradım olsun seni öldürürüm. Duydunmu lan beni !!"

Artık hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Sesimizi duyan Annem hızlıca yanıma gelip beni yerden kaldırdı. Demin düşürdüğüm vazonun kırılan parçaları dizilerimi ve ellerimi kesmişti. Az önce babamın ağzından duyduğum şeylerin acısının yanında bu kesik acısını hissetmemiştim bile. Ki bu zamana kadar yediğim dayakların haddi hesabı olmadığından artık vücudum bu gibi şeylere tepkisiz kalıyordu.

Babam anneme aldırmadan beni kolumdan tuttuğu gibi odama sürüklemeye başladı. Sesimi çıkarmamaya gayret gösteriyordum. Çünkü kardeşim sesimi duyup gelirdi. Beni böyle görmesini istemiyordum. Zaten psikolojisi iyi değildi. Daha fazla yıpranmasını istemiyordum.

Odamın kapısını açıp beni içeri doğru savurduğunda yeri boylamıştım.

"-Her haltı duyduğuna göre, artık anlatmama da gerek yok. Yarın Halil seni almaya gelicek. Haftaya düğününüz var. Kısacası bu evden sonunda defolup gidiyorsun."

Kapıyı hızlıca çarpıp kilitlemişti. Annemin yalvarışları, yakarışları mahallenin öbür ucundan duyulurdu.

Babamın nedenini bilmediğim bir şekilde beni sevmemesi, her bulduğu fırsatta itip kakması, dövmesi de cabasıydı.

Annemin beni koruduğu için babamdan yediği dayakları saymıyordum bile. Annem ile babamın kavgaları sadece benim yüzümden çıkıyordu.

Bu evden gitmem demek Annemin ve kardeşimin rahat etmesi demekti.

Bu evden gidecektim. Yarın o adamın beni almasıyla değil,hafyaya evlenerek hiç değil...
Bu gece bu evden - ki zindan desek daha doğru olur -  kaçıp kendime yeni bir hayat kuracaktım.
Tek derdim Annem, kardeşim olmadan nasıl dayanıcaktım.

Eveettt arkadaşlar ilk bölüm biraz kısa oldu. Diğer bölümler daha uzun olucak. Sadece bu bölüm için böyle olmak durumunda kaldım.
İnşallah beğenirsiniz. Votelerinizi ve yorumlarınızı bekliyorum. Lütfen yorumsuz geçmeyin. Seviyorum sizi ☺️☺️❤️❤️