Hamlet

4. Perde | 1. Sahne

(Şatoda büyük bir oda.)

(Kral ve Kraliçe, Rosencrantz ve Guildenstern girer.)

KRAL

Bir sebebi var elbet bu ahların vahların,

Nedir bu derin göğüs geçirmeler, söyleyin,

Bilmemiz gerek. Oğlunuz nerede?

KRALİÇE

Bizi yalnız bırakın biraz.

(Rosencrantz ve Guildenstern çıkar.)

Ah, neler oldu, neler görmedim bu akşam!

KRAL

Ne var Gertrude? Hamlet nasıl?

KRALİÇE

Çıldırmış, rüzgâr ve deniz nasıl çıldırırsa

Birbiriyle savaşırken. Tam azıttığı bir ara,

Perdenin arkasında bir şeyler kımıldayınca

Çekti hemen kılıcını:

"Bir fare! Bir fare!" diye bağırdı,

Ve bir deli şaşkınlığı içinde öldürdü

Arkada saklanan zavallı ihtiyarı!

KRAL

Aman ne felaket! Demek orada olsak,

Aynı şey bizim başımıza gelecekti!

Başıboş kalması bir tehlike hepimiz için.

Evet, sizin için, benim için, herkes için.

Eyvah! Nasıl kalkarız altından bu kanlı işin?

Kabahat bize yüklenecek şimdi,

Gözlemedik, tutmadık, uzaklaştırmadık diye

Bu aklını yitirmiş delikanlıyı.

Doğrusu buydu ama başvurmadık bu çareye

Çok sevdiğimiz için kendisini.

Kötü bir illete tutulan da böyle yapar,

Duyulur da ayıplanırım korkusuyla

İliklerine kadar çürümeye katlanır.

Nereye gitti?

KRALİÇE

Öldürdüğü insanı başka yere götürmeye.

Çılgınlık içinde bile yüreği temiz ne de olsa,

Kaba madenler arasında bir tutam altın gibi:

Vahlanıyor yaptığına.

KRAL

Gel, Gertrude, gel gidelim!

Gün ışığı dağlara vurur vurmaz,

Gemi alıp götürecek onu. Bu kanlı işe gelince,

Bütün gücümüzü ve kafamızı kullanarak,

Uyutmalı, kitaba uydurmalı bu işi.

Hey Guildenstern!

(Rosencrantz ve Guildenstern girer.)

Dostlar, koşun; başka yardımcılar da alın,

Hamlet bir çılgınlık anında Polonius'u öldürmüş,

Annesinin odasından alıp bir yere götürmüş.

Bulun kendisini, tatlılıkla konuşun,

Cesedi kiliseye götürün. Çabuk, rica ederim.

(Rosencrantz ve Guildenstern çıkar.)

Gel Gertrude, en akıllı dostlarımızı çağıralım.

Bildirelim onlara ne yapmak istediğimizi

Ve başımıza gelen bu aksiliği.

Bir iftira atılmaya görsün ortaya,

Dedikodusu, hedefinden şaşmaz bir gülle gibi,

Zehirli okunu salar dünyaya.

Bu ok bize değmesin de bari.

Vurulmaz havaları delip gitsin. Gidelim burdan:

Korkular, karanlıklar düştü içime birden.

(Çıkarlar.)