Ben Aysima yani Albina aslında ikisi de…
İki isim iki aile iki şehir iki farklı hayat her şeyden iki tane var bende ikisine de uyum sağlamak bazen çok zorlaşıyor. Gerçek ailem çok zengin. Beni çok fazla koruyorlar birazda bu yüzden ikili hayat yaşıyorum.
Annem ben 7 yaşındayken öldürülmüş.Babam beni birazda bu yüzden çok koruyor,benim de aynı sonu yaşamamdan korkuyor. Benim güvende olmam için babamdan ayrı yaşamam ve kimliğimi belli etmemem gerekiyormuş.
İşte tam da bu yüzden ben İzmir de babam ise İstanbul’da yaşıyor. İzmir beni başka tanıyor,başka aileyle,başka bir isimle.İzmir de Aysima’yım ben ama gerçekte Albina’yım.Şöyle anlatayım İzmir’de yaşıyorum ama gerçek ailemle değil babamın tuttuğu paralı aileyle burada tek gerçek soyadım.
O gün hayatımın dönüm noktasıydı sevgilimle 1. yılımızı kutlamak için yemeğe gidecektik.Simsiyah çok güzel bir elbise giymiştim ve mükemmel gözüküyordum. Koruyucu annem Helin güzellik uzmanıydı beni çok iyi hazırlamıştı hazırdım.
Sadece Mert eksikti yanımda,sonunda kapı çaldı o yüksek topuklularla koştura koştura kapıyı açtım ve Mert’in boynuna sarıldım.O ise tek kelime bile etmedi. Helin Mert’i yanına çekti ve konuşmaya başladılar.
-Mertciğim sana güveniyoruz. Dedi Helin
Mert ise sadece başıyla onayladı ve beni anlımdan öptü,çok güzel bi duyguydu çok mutluydum. Helin elimi sıkıca tuttu bana güvendiğini belli ediyordu. Ama artık çıkmamız gerekiyordu Helin’e el salladım ve evden çıktık. Ben taksiyle gitmek istememiştim ama Mert ısrar edince olur dedim.
Çok şık bi restoranta gelmiştik.Bize ayrılan yere oturduk.Garson geldi ve sordu :
-Ne yemek istersiniz?
Bir süre bakıştık. Mert benden önce davrandı ve cevap verdi:
-Bugünün menüsünü alabilir miyiz lütfen ?
-Tabi efendim hemen getiriyorum.
Mert elini cebine atmıştı ve bana gülümsedi cebinden bi kutu çıkarttı ve bana uzattı:
-Senin için hayatım.
Şok olmuştum gözlerim doldu ağlamaya başlıyordum:
-Ben been çok teşekkür ederim ne diyeceğim bilmiyorum çok teşekkür ederim sevgilim.
Kutunun kapağını açtı içinde harika,altın bi kolye vardı parıl parıl parlıyordu ucunda çok şirin bi kelebek vardı.Çok anlamlı bi hediye olmuştu.
-Takmama izin verir misin aşkım?
-Tabi hayatım.
Kolyemi taktıktan sonra boynumdan öptü çok utanmıştım ama onu çoook seviyordum.
-Seni çok seviyorum.
-Bende seni hayatım bende…
Bende cebimden hediyemi çıkarttım.Çok güzel bi saat almıştım.Hediyemi uzattım.
-Buyur hayatım.
-Ne gerek vardı sevgilim.
-Senin için değerdi canım.
İkimizde çok utangaçtık.Birbirimize bakıp hafif gülümseyip yemeye koyulduk.Yemekler gerçekten çok güzeldi.Dans müziği çalmaya başladı.Mert yüzüme gülümseyip elini uzattı.
-Benimle dans eder misin kelebeğim?
-Hiç sormuyacağını sanmıştım.
Elimi uzattım.Kimse dans etmiyordu bizden başka.Herkes bizi izliyordu.İki kuğu gibi dans ediyorduk.Dansımız bittiğinde herkes bizi alkışlamaya başladı el ele tutuşup eğilmiştik.Bi anda Mert’in telefonu çaldı.Konuşmaya başladı yüzü gittikçe ciddileşmeye başladı.Korkmaya başladım.Mert’in suratı ağlamaklı olmuştu en güzel günümüz mahvoluyordu.Mert hemen hesabı istedi ve yüzüme bakarak kekelemeye başladı:
-Aaa annem annemi,gitmem lazım kelebeğim beni affet.
-Tamam sen git hemen beni ararsın.
Hesabı ödedi tam gidiyordu geri döndü ve anlımdan öptü ve koşa koşa gitti gitmesi lazımdı.Söz konusu olan annesiydi. Benim annem olsaydı aynısını bende yapardım.Yinede güzel bi akşamdı restoranttan çıktım yürümeye ihtiyacım vardı eve yürümeye karar verdim.Saat 23:30 olmuştu sokaklar sessiz sakindi arkamdan gelen 3 erkek vardı sürekli gülüşüyorlardı.Korkmuyordum çünkü en işlek caddelerden birindeydim beni takip ettikleri anlayınca hızlandım.
Arkamdan hızlanmaya başladılar sarhoş oldukları her hallerinden belliydi.Bir tanesi arkamdan seslendi:
-Daha kısasını bulamadın mı güzelim?
Bunun sonu iyi olmuyacağı belliydi.Arkamdan koşmaya başladılar bende koşmaya başladım.O kadar hızlı koşuyordum ki topuğum kırılmıştı.
-Lanet olsun .
Topuğumun kırılmasıyla yere düşmem bir oldu ayakkabılarımı çıkartıp tekrar koşmaya başladım.Tam tekrar koşuyordum ki birisinin kolumdan çekti ve yüz yüze geldik.
