i am a international secret?

hoofdstuk 2

Ik kleed me om. Wat heb jij gedaan?' vraagt Melanie als ze binnen komt lopen. Ik kijk naar mijn buik. Alles zit nog in het verband. 'ik had een aanrijding' lieg ik. Ik haat het om tegen mijn beste vriendin te liegen. 'kan je dan wel gymmen?' vraagt ze bezorgt. Ik knik. 'het zou goed moeten zijn' zeg ik. Eigenlijk weet ik het zelf ook niet zeker, maar ik hou van gym en ik wil blijven bewegen. We lopen de zaal in. 'oké, we gaan weer halverwege wisselen, eerst trefbal, dan turnen' zegt de leraar. We verdelen ons en we gaan beginnen met trefbal, dit gaat goed omdat ik alleen hoef te ontwijken. Zodra we gaan wisselen zie ik dat we de overslag gaan doen. Dit is iets dat ik gelukkig kan. 'oké Miki, Sanne, Nigel, Roel en oscar, jullie mogen voor jullie zelf de overslag gaan doen, ik kom zo en dan gaan we het iets moeilijker doen' zegt de leraar. Ik wacht tot ik aan de beurt ben. Ik ren over de bank en spring in de trampoline. Zodra ik voorover buig voel ik een steek en ik val over de kast en stoot mijn schouder er tegen aan. Mijn ketting vliegt over mijn hooft. Meteen begin ik te hijgen. Alles word wazig. Wanhopig probeer ik te zoeken naar de ketting. 'Miki, gaat het wel?' vraagt de leraar. Ik negeer de pijn in mijn schouder en blijf zoeken naar de ketting. 'waar is de ketting?' piep ik door het moeilijk adem halen. 'die is hier' hoor ik hem zeggen en ik krijg hem in mijn handen. Snel doe ik hem weer om en meteen doet hij zijn werk. Als ik mijn arm weer naar beneden doe voel ik een steek in mijn schouder. Ik grijp er naar en daardoor ziet de leraar dat ik pijn heb, wat ik eigenlijk wilde verbergen. 'kom even, we leggen even wat op je schouder' zegt hij en we lopen naar het EHBO kamertje. Mijn leraar trekt een stuk van mijn shirt bij mijn schouder naar beneden. 'ben je gewond?' vraagt hem als hij het verband ziet. 'ik ben gister geschept door een auto maar het valt reuzen mee' zeg ik. 'mooi en zo te zie is je schouder alleen uit de kom, als je wilt kan ik hem terug doen, dit kan even pijn doen' zegt hij. Ik knik. dan begint hij te duwen aan mijn schouder, het doet ziek veel zeer maar ik hoe me zo veel mogelijk in. 'zo klaar' zegt hij. Ik knik. 'ben je links?' vraagt hij. Ik schut. 'mooi laat hem dan even lekker de rest van de dag hangen en zo min mogelijk gebruiken' zegt hij. Ik knik. ga ik toch niet doen. 

Na gym heb ik wiskunde. Ik ga naast melanie zitten. Halverwege de les voel ik mijn mobiel trillen. Ik zie dat er een berichtje is van een onbekend nummer ik lees het bericht. 

Melanie

ik hoor mimi’s mobiel trillen en kijk naar haar. Ik kan het niet helpen om het berichtje te lezen. Uit de bloedtest blijkt dat het project 77649-anti nog langer gaat duren dan we hadden gehoopt. gr Mike. Ik kijk naar haar en zie dat het geen leuk nieuws is ook al weet ik niet wat het betekend, en wie is die Mike? 'Miki, geen fobietjes, lees maar voor wat je net binnen kreeg' zegt onze wiskunde leraar. 'uit het onderzoek blijkt dat je genezing sneller gaan dan de doktoren dachten' zegt ze. 'meneer, ze had een ongeluk gisteren, dit is belangrijk' zeg ik snel. Miki kijkt me verbaast en dankbaar aan. 'oké, voor deze ene keer' zegt hij. 'wat, je kunt zo veel zeggen maar waar is het bewijs dat je gewond bent?' vraagt Daniel. 'hier heb je, je bewijs' zegt ze en laat haar schouder zien die in het verband zit. 'het is alleen je schouder' zegt hij. Ze trekt een gedeelte van haar shirt omhoog waardoor je haar zij ziet die ook helemaal is verbonden. 'OW' zegt hij alleen. Met een geïrriteerd gezicht gaat ze weer zitten. Miki heeft nooit schaamte gekend maar haat het als iemand haar of haar vrienden beschuldigen van liegen. Zodra de bel gaat lopen we naar de tafels. 'je las mee, of niet soms' zegt ze opeens. Ik knik. 'thanks voor de steun, maar maak je geen zorgen, ik weet dat het raar klinkt maar het is anders dan je denkt' zegt ze. Het klinkt inderdaad wel ernstig, maar als zij zegt dat het niks is om me zorgen om te maken dan geloof ik dat. 'heey' zegt Ruben.

Miki

'heey' zeggen we beiden terug. Al snel zijn Sophie, mark en zero er ook. 'dus iemand wat doen?' vraagt Ruben. 'wie gaat er mee de stad in?' vraag ik. 'ik kan niet' zegt melanie. 'ik ook niet' zeggen ook Sophie, mark en zero. 'dan gaan we wel met z'n tweeën' zeg ik. 'oe, romantisch' zegt mark. 'nog even' zegt Ruben. Stiekem vind ik Ruben leuk en dat weet iedereen behalve hij. Ergens doet het pijn wat hij zegt, maar ik duw de pijn weg omdat ik het hem niet kwalijk neem omdat hij het niet weet.