i am a international secret?

hoofdstuk 6

ik wordt wakker. het is zaterdag en al 5 weken na kerst. sinds dien heb ik de ketting niet meer nodig gehad. ik werk nu officieel bij POL en ik ben bezig met mijn eigen project. mijn proect heet project 789771. het is een project dat water zuiver maakt. ik ben nu in de face dat ik moet kiezen of ik het als vloeistof of als vaste stof wil hebben. ik kleed me om en loop naar de kantiene voor mijn ontbijt. 'hey, wat ga je doen denk je?' vraagt mike. 'ik weet nog niet' zeg ik. 'ik zie dat je de ketting af hebt gedaan' zegt hij. ik knik. 'ja, ik wil heb het steeds korte momenten geprobeerd en die steeds langer gemaakt. ik doe hem alleen voor de zekerheid nog om tijdens het slapen. ik pak een broodje en een kop koffie. we gaan aan een tafel zitten. 'hoe ver ben je met je project?' vraagt hij. 'goed, ben bijna klaar, ik weet alleen nog niet of ik vloeistof of vaste stof doe' zeg ik. 'ik denk dat vast beter is, te veel kan schadelijk zijn en dan is de kans kleiner dat mensen er te veel van gebruiken' zegt hij. 'klopt, maar als het vloeistof is kan het eerder gemengt worden' zeg ik. 'klopt ook' zegt hij. 'hoe gaat het met project 788788?' vraag ik. 'we hebben het gisteravond laat afgemaakt' zegt hij. 'dus het kan worden gebruikt?' vraag ik. 'jeb, zin om mee naar het park te gaan om het daar te gebruiken?' vraagt hij. ik knik. 'ik pak even wat spullen en dan zie ik je in de garage' zeg ik. hij knikt en tewijl ik naar mijn kamer loop eet ik de rest van mijn brood op. snel pak ik wat spullen en loop dan naar de garage waar mike al staat te wachten. 'lets go' zeg ik en ik stap in. mike start de auto en we rijden weg. 'ik heb en een vloeistof en een vaste stof, ik wil kijken hoe snel ze beide werken bij slootwater' zeg ik. 'slim' zegt hij. ik neem een slok van mijn koffie. 
als we bij het park komen is het best druk voor een winterdag. 'hoeveel planten wil je controleren?' vraag ik. 'weet niet' zegt hij. we lopen naar wat planten en mike laat er een druppel van het project op vallen. 'wat wil je eigenlijk bekijken?' vraag ik. 'het is de bedoeling dat ze niet meer worden gegeten door insecten maar niet schadelijk zijn voor de dieren als ze het wel eten, ik wil weten of de pplanten er goed op reageren' zegt hij. ik knik. 'ik ga evenw at water pakken en kijken wat beter werkt' zeg ik. hij knikt en ik loop naar het water. ik ga op mijn knieën zitten en pak wat water. 'hey, is dat niet dat kind van het Naterium, dat kind dat nu mocht werken bij een lab?' hoor ik achter me. 'ja, maar vinden jullie niet dat ze er ideaal bij zit?' hoor ik een ander iemand zeggen. ik wil nog opstaan maar ik val met alles in het water. ik zucht. dan valt me op dat er een veel te grote hoeveelheid van mijn project in het water is gekomen. ik zwem naar de kant en ondertussen staat mike achter drie jongens. ik zie dat hij echt boos is. ik klim de kant op een meteen krijg ik een jas om me heen. 'gaat het een beetje?' vraagt een vrouw. ik knik en dank haar. dan loop ik naar de jongens. 'jongens, ik hoef niet te weten waarom jullie dat deden, maar door jullie is het water nu schadelijk' zeg ik. 'ja, dus?' vraagt een jongen. 'dus, is de politie nu hier naar toe aan het komen en worden jullie zo opgehaald' zegt mike. 'omdat we haar in het water gooide?' vraagt een andere jongen. 'nee, omdat jullie wisten dat ik een onderzoek deed en daardoor bewust schadelijke stoffen in het water hebben gewerkt' zeg ik. 'doe toch niet alsof je het zo goed weet' zegt de deerde boos. 'ja, je doet alsof je een volwassene bent, maar dat ben je niet' zegt een ander. 'en jullie ook niet, maar zelfs jullie zouden beter moeten weten' zegt mike. ik moet niezen. alles wordt wazig. 'mike' zeg ik zo ernsitg mogelijk maar het klinkt eerder bang. 'shit, heb je de ketting?' vraagt hij dringend. ik schut mijn hoofd. hij loopt net op tijd op me af want mijn benen beginnen het te begeven. 'blijkbaar heeft een kou flinke effecten voor je' zegt hij. de jongens rennen opeens weg. 'he!' roept mike boos. 'laat maar ik weet waar ze op school zitten en hoe ze heten' zeg ik. 'we moeten naar het lab voor je ketting' zegt hij. dan tilt hij me op en rent naar de auto. ondertussen licht hij mensen in wat er aan de hand is en gelukkig hoor ik dat alles goed is wat we doen. binnen 5 minuten zijn we bij het lab en staat max klaar met de ketting. hij doet hem om maar het lijkt alof het niet beter wordt. wel merk ik dat het ook niet erger wordt. mike brengt me naar mijn kamer. meteen als ik in bed lig, val ik in slaap. 

kort deel want mijn problemen zijn nog niet opgelost maar wel een deel