Ordinary Love

EYLÜL: hadi canım!

Okullar 15 tatil sürecine girmişti. Bizimkilere bavullarını hazırlamalarını ve dediğim saatte havaalanında olmaları gerektiğini söyledim. Daha nereye gitceklerini bilmiyorlar ama eğlenceli olacak o kesin^^ Arabama atlayıp havaalanına gittim. Rıfat çoktan gelmişti bile.

Rıfat: Eylül yine sürpriz olarak nereye gidiyoruz.

Eylül: herkes gelsin söylicem.

Sırayla geliyorlardı. Ada, Duman, Mehmetcan, Nare, Can ve Berk.

Berk: Beni saatin bu kadar geç olduğu bir zamanda buraya getirebildin ya helal olsun!

Ada: Eylüüüülll^^ bu tatide bizi nereye götürüyorsuuunn^^

Eylül: Hazır olun! OSAKAAAAAA

Ben mekanı söyleyince herkes çok sevinmiş ve şaşırmıştı. Normalde Türkiye'yi gezeriz diye düşünürken onlara böyle bir sürpriz yaptım^^

Nare: Yoksa yine ve yine biletleri ve oteli sen mi ayarladın.

Eylül: Tabi kii! işimi sağlamadan gurbete gitmem ben kıhkıhkıh^^

Eylül: A! ayrıca 2 yer daha var^^ onlarda osakadan sonra kıhkıhkıh^^

Uçağı kaçırmamak için hızlı bir şekilde yürümeye başladık. 10 saatlik bir uçuşun ardından saat burda çoktan sabah 10/11 olmuştu bile. Gideceğimiz oteli özenle seçmiştim. Manzarası, güvenirliği ve merkezde olması benim için önemli etkenlerden bazılarıydı. Madem tatil yapıyoruz, iyisini yapmalıydık. Ben, Nare ve Ada bir odada, Rıfat Duman ve Mehmetcan bir oda da Can ve Berk bir oda da kalıyordu. Duşlarımızı alıp Osaka'yı yavaş yavaş gezmek istiyodum. Güzel bir şekilde hazırlandık ve lobiye doğru ilerledik. Erkekler bizden önce inmişlerdi bile.

Rıfat: Oooo kızlar çok güzel olmuşsunuz^^ Eylül tabi ki yine hepinizden güzel^^

Mehmetcan: Acaba burda bana bir japon gelin mi bulsak? ha ne dersiniz!

Ada: Mehmetcan Osaka'yı ne kadar biliyorsun bilmiyorum ama burda kebap seven ve Adanalı birini bulmak zor!

Eylül: Öyle deme burdakilerde acıya bayılıyor!^^

Berk: Boş yapmayın hadi bara gidelim.

Eylül: Berk, saat daha erken! ayrıca hayır. Önce buraları gezip alışveriş yapacağız gece bar tamam mı?!

Öğle yemeyi için önceden rezervasyon yaptığım bir lokantaya gittik. ''Remone'' denilen bir yere getirdim onları. En iyi öğlen yemeğini burada yiyebileceğimizi söylüyordu blog.

Duman: Woaah^^ burası gerçekten çok büyük ve ihtişamlı bir yer!

Rıfat: Bu günkü yemekler benden!

Herkes masaya yerleştikten sonra siparişimizi verdik. Birkaç dakika sonra Mehmetcan gördüğü yemekler yüzünden birden ağlamaya başladı.

Duman&Can: Niye ağlıyon mal

Mehmetcan: Ben adana dürümümü çok özledim. Bunlar ne böyle, oynuyolar:'(((

Resmen mekanı yıkacak kadar etkili bir şekilde kahkaha attık. O ise sadece üzgün üzgün yemeklere bakıyordu. Onun için çıkışta ekmek tarzı bir şeyler alacaktık.

Ada: Mmmmm^^ gerçekten yeni şeyler denemeye bayılıyoruum.

Duman: bizim yenge iyiymiş bu konularda^^

Yenge lafına biraz utanmış olabilirim^^ Rıfat'a bakınca o da elini ensesine atmış yere bakıp gülümsüyordu. Konuyu değiştirmem gerektiğini düşünerekten: