COUNTRYHUMANS OKULU =TAMAMLANDI=

/37/-HEP BÖYLE Mİ OLMAK ZORUNDA-/37/

Japonya'nın Gözünden

...Ben: N-ne ?...

Çin: Ya evet ama lütfen bunu kimseye söyleme.Bu benim için çok önemli.

Ben: T-tabii kide...Sanırım gitsem iyi olucak

Çin: Japonya bekle *kolunu tutar* Teşekkür ederim

Ben: Önemli değil...

Hızlıca ordan kalkıp uzaklaştım.Neler olduğunu kafam basmıyordu, nasıl yani Çin ve Ame mi- ahaha, birileri bana şaka yapıyor olmalıydı.Yani, ben...b-ben böyle bir şeyin olucağını hiç tahmin etmiyordum...Sadece şaşırmıştım o kadar...

Neyse ordan kalkıp sınıfa gittim.Nedenini bilmediğim bir şekilde gözlerim dolmuştu, bu çok garipti.

Giderken tekrardan Amerika'ya rastladım.Şu Rusya konusunu çözmeliydik.Bu yüzden sanırım onunla konuşacaktı.

Ame: Gidip Rusya ile bu konuyu kökten halledeceğim artık-

Ben: B-bence onunla konuşmamalısın

Ame: Neden ?

Ben: Şey...Çünkü...Bunu yaparsan bazıları üzülecek.

Ame: Bazıları derken ? Japonya iyi misin

Ben: Tabii..

Ame: Bak, planı biraz bozuyor olabilirim, ama Rusya ile sadece gidip konuşucam.Aramızda başka bir şey olmayacak ve Çin'e yönelme planını da düşünücem-

Ben: Ame, bekle ! Şey...Ya bence Çin'e yönelme planını iptal et

Ame: Neden ?

Ben: Ne biliyim, onun hislerinin kırabilirsin gibime geliyor...Ve bu pek de iyi olmazdı, değil mi ?

Ame: Pff, merak etme.İkimizde birbirimize karşı bir şey hissetmiyoruz ki.Bu sadece Rusya'yı delirtmek için, ya da Rusmer öyle söyledi, haha neyse.Görüşürüz !

Ame bunları dedikten sonra bana el sallayıp güler yüzlü bir şekilde gitti.

Okul artık akşamları bitiyordu.Yani 8 de gidip akşam 7 de falan dönüyorduk.Bu yüzden çıkışta hava biraz karanlıklaşmıştı, ve üstüne yağmur yağıyordu.Ahh, ne şans ama.

Çıkışta elimi uzatıp yağmuru kontrol ettim.Ve gerçektende yağıyordu.

Yanımda şemsiyem yoktu.Bu yüzden kapşonumu taktım ve yürümeye başladım.

Aklımda sürekli Ame ve Çin vardı.Aklımdan çıkartamıyordum, gerçektende çok kötü bir hisdi.Daha sonra arkadan bir ses bana seslendi:

-Japonya, bekle !

Arkama döndüm.Düşündüğünüz gibi Çin veya Ame falan değildi,veya beni seven mucize bir kişi falan.Bana seslenen kişi, Kuzey Kore'ydi.

Onun da yanında şemsiyesi yoktu ve koşuyordu.Eliyle kafasını kapatmaya çalışıyordu ama olduğu kadar.Sonunda yanıma geldi,uzun ve derin bir nefes aldıktan sonra:

-Güney Kore'yi gördün mü ? 

Diye sordu.

Şaşırmıştım, genellikle o ikisi hep beraber takılırlardı.Güney Kore (bu arada G.K. kız) ve Kuzey Kore'nin birbirlerini kaybetmesi epey şaşırmıştı beni.Neyse..

Ben: Yoo, görmedim..

Kuzey: Ondan uzun zamandır haber alamıyorum.

Ben: Nasıl yani ? Okula da mı gelmiyor, bu aralar okulla pek bir alakam yok da, farketmemiş olabilirim.

Kuzey: Evet, okulda da yok.Evde de yok.Ve bu biraz garip olduğu için endişelenmeye başladım

Ben: İyi madem gel bulalım onu.

Kuzey ile uzun bir süre Güney'i aradık.Ve en sonunda onu okuldan 15km ötede falan bir yerde başka arkadaşlarıyla beraber bulduk.

Kuzey: GÜNEY !

Güney Kore birden arkasını dönüp sevinç içinde Kuzey'e sarıldı.Bense uzaktan onları izleyip gülümsüyordum.

Güney: Beni merak ettiysen eğer etme, çünkü uzun zamandır burdayım ve nasıl aptallık yapıp sana söylemedim inanamıyorum tatlışığğmm

Kuzey: Gerçekten nasıl olur ya bu ?

İkiside gülüştüler.Meğersek Güney Kore bir ara arkadaşlarında kalmış ve Güney'inde çok hoşuna gidince, eski özlediği arkadaş ortamıyla vakit geçirmek istemiş.Okulu asmak içinde sahte rapor kullanmış,zekice.

Neyse, Kuzey ile onu bulduktan sonra ben ordan gittim.Ardından otobüse binmek için bir durakta beklemeye başladım

DEVAM EDECEK.....

Rusmer: Kesin durakta bi boklar olucak ama hayırlısı .d