COUNTRYHUMANS OKULU =TAMAMLANDI=

/15/-SOVYET'İN RUSYA'YA BIRAKTIĞI MEKTUP-/15/

DEVAM....

Rusya'nın Gözünden

Odaya girdiğimde masamsa bir mektup ile yanında babamın kalpağı duruyordu.Hızlıca masama gittim.Ellerim titriyordu, dilim tutulmuştu, heyecan içinde mektubu elime aldım.Ve derin derin nefes aldım.Mektubu titreyen yaralı ellerimle açtığım zaman sesli bir şekilde okumaya başladım:

"Sevgili Rusya,

       Evlat, seni seviyorum.Eğer bu mektubu okuyorsan ölmüşüm demektir..."

Mektubu okumaya başlarken bile ağlamaya başlamıştım.Devam etmeye çalıştım..

"Bunu söylemekten nefret ediyorum ama senden ayrıldığım için çok üzgünüm,emin ol.Umarım bir gün sende benim gibi bir baba olursun.Ve çocukların sana layık olur.Sen yaşamayı fazlasıyla hakediyorsun, ben öldükten sonra depresyonda olacağını ve bir süre kimseyle konuşmak istemediğini biliyorum, hatta 1 ay falan okula da gitmezsin kerata seni..."

Yüzümde hafif bir gülümseme oldu, babam beni çok iyi tanıyordu.

"Herneyse Rusya, söylemek istediğim şey, sana verdiğim hayatı doyasıya yaşaman.Sürekli benim öldüğüm aklına gelmesin, çünkü ben her zaman kalbinde olacağım, bunu biliyorum evlat..."

Pekala tekrardan duygulanmıştım

"Hepinize birşeyler vereceğimi söylemiştim.Sana ne versem diye çok düşündüm.Çünkü sen benim için çok kıymetlisin evlat, küçüklüğünden beri bana en düşkün olan da sensin,biliyorum...Ve sana layık olan şeyin benim kalpağım olduğunu düşündüm.O kalpağı savaşlarda takardım, ve o kalpak annenin de çok hoşuna giderdi, hah..."

A-annem mi ?...Bu kısmı okuduğumda dona kalmıştım.Babam biz doğduğumuzdan beri annem hakkında tek laf etmezdi.Ama burda ondan bahsetmişti, şoktaydım...

"Annenden hiç bahsetmediğimi biliyorum evlat.Onu hiçbiriniz göremediniz, o da sizin bu halinizi hiç göremedi...Eğer onunla karşılaşsaydın ve seni tanısaydı seninle çok ama çok grur duyardı...Herneyse, dediğim gibi o kalpağı sana armağan ediyorum evlat, ona iyi bak.O kalpakla çok anım olmuştu, dediğim gibi savaşlara onunla giderdim, askerken hep onu takardım, kışın da öyle.Özellikle kışın çok işe yarıyor evlat bunu unutma...Bende gençken senin gibiydim, birbirimize çok benziyoruz evlat...Ve eminim ki sende benim gibi olucaksın, hatta ilerde sana Sovyet'in oğlu yerine Sovyet bile diyebilirler, hah...Kısacası senden istediğim tek şey layık bir evlat olmandı ve oldunda...Seninle çok grur duyuyorum.Kardeşlerine hep sahip çıktın ve bundan sonra da çık.Onlar artık sana emanet.Ukrayna, Belarus ve Kazakistan....Artık sen onların babalarısın evlat...Onları da seni de çok seviyorum, her zaman kalbinizde yaşayacağım evlat, unutma...Kardeşlerine ve kendine iyi bak, tek istediğim bu..." 

Mektup bitmişti.Ben ise sonuna kadar gözyaşları ile okumuştum bu mektubu.Babamında dediği gibi kardeşlerimi her zaman korudum.Ve şimdi daha iyi korumalıyım, onu hayal kırıklığına uğratmak istemiyorum !

Ben bunları düşünürken bir yandan da kalpağa bakıyordum, bir gün babamın kalpağımı kafama takıp aynanın karşısında durup:

-Bir gün bundan bende de olucak değil mi babacığım ?

diye sorduğumu hatırlıyorum da...O haraketi tekrardan yapmam gerekiyor sanırım.Mektubu elimden bırakıp kalpağı elime aldım ve taktım, aynaya baktım ve:

-İşte o gün bugün Rusya...Artık sen gerçek bir çocuksun !

dedim.Ve gerçektende babama benzemiştim.Babam haklıydı, birbirimize çok benziyoruz,hah...

DEVAM EDECEK.....

425 Kelime