Savaş Çağı: Donma Noktası

Freezeler Dünya'da ?

İlk iki bölüm biraz sıkıcı, kısa amatörce olabilir ama çıta gitgide yükselecek emin olun...

" Kazanan Cliff!" diye bağırışını duyduktan sonra gururla yerime oturdum. Yorgunluktan canım çıkmıştı. Askeri okul saatleri sabah 06.00 akşam 21.00'a alınmıştı. 15 saat ders görüyorduk. Ayrıca etütler, ödevler derken uykumuz altı saati geçmemeye başlamıştı.

Hemen herkes neden bu kadar sıkı eğitildiğimizi, sınavların neden iptal olduğunu soruyordu. Ayrıca ateşli silahlar( gerçek anlamda ateşten bahsediyorum. Hani şu ateş püskürten) alıştırması yapıyorduk sürekli. Gerçi ben bunun nedenini kapı dinleme huyum sağ olsun, biliyordum. Bunu en yakın arkadaşlarım Julie ve David'e ve onlar sayesinde tanıdığım, James ve Robert'a söylemiştim. Hepimiz savaş vakti geldiğinde komutan olmak için çok çabalıyorduk. Zaten hepimiz farklı katlarda olması iyi olmuştu. Çünkü her sınıf için bir kumandan, her kat içinse o kattaki sınıf komutanları arasından en başarılı olan seçiliyordu.( Buradan kapı dinlemeye bir kez daha teşekkür ediyoruz. )

İyi kötü okul bitmişti bugün etüt de yoktu ödev de. Tam kafa dinleme günüydü. Fakat tabii ki biz beşli olarak çalışmalara devam edecektik. Toplanma sırası benim odamdaydı ve yurdum yakın olduğu için yürümeye karar verdik. James sordu:

" Sizce öğrencilere ne zaman açıklanır?"
" Öğrencilerin birkaçı böyle bir şey gördüklerini iddia ediyorlar zaten. Duyduğuma göre bir tanesi silahla onu vurmaya bile çalışmış. Buzdan geri sekmiş tabii ki." Diye cevap verdi David " Uzaylıları anlamak çok zor. Merminin zarar vermediği bir yaratığa Kılıç nasıl zarar verebilir ki?"
Onlara anlatmadığım son kapı dinlememden konuşma vakti gelmişti. " Ben galiba biliyorum." diye Söze başladım." İş kılıçta değil zehirde ve tabii etki yüzeyinde. Savaş vakti geldiğinde kılıçlara zehir sürdürülecek öğretmenler Tarafından. Bunun mermiyle yapılmamasının sebebi ise uzaylıların atomik yapısı ile ilgili. ( ki zaten toplasan Dünya'da 1000 den fazla silah yoktu )Sadece belirli bir nokta veya ufak bir yüzeye sürülünce etkimiyor. Çok bölgeye sürülmesi veya uzun bir çizgi ile zehrin verilmesi gerek. Dünya'daki bilim bunu açıklamaya yetmiyor."

"Peki ok atmak, onda da çok küçük bir yüzey alanın var." diye mantıklı bir soru sordu Julie

" Ben de tam o noktaya gelecektim. Çok haklısın, ok atmayı işe yarar zannetmiştik fakat mümkün değil, mermiyle aynı görevi görüyor."

Bu haberi duyduğuna en çok üzülen David'ti. En iyi olduğu alan ok atmaydı ve şimdi bunun işe yaramayacağını öğretiyordu. Hemen sonra Robert birden " Susun. " dedi. Tak tak sesleri geliyordu ve arada tuhaf gıcırtılar duyuluyordu. O yüne doğru hafifçe yürüdüğümüzde kanımızı donduran bir şey gördük( espriydi yani Donduran ve o Yaratıklar da buzdan Yapılıyor ya, neyse boşverin) 'Uzun, mavi, buzdan...'

Hemen geri çekildik. Julie kaçmamız gerektiğini söyledi, çünkü zehrimiz yoktu. Daha doğrusu o öyle olduğunun sanıyordu. Hemen çantamdan müdürün odasından ödünç aldığım ( geri verecektim, cidden) şişeyi çıkardım ve herkes göz Göze gelerek anlaşmış gibi kılıcını çıkarttı. Tam olarak nasıl sürüleceğini bilmiyordum, dolayısıyla şişeyi doğrudan boşalttım. Çoğu yere döküldü ama çok akışkan bir şey olmadığından kılıçlarımızda yeterince vardı. En azından ben öyle umuyordum. Tekrar o tarafa doğru gittim ve daha net biçimde gördüm.

Bir karakalem eskizi gibi yüzlerce çizgisi vardı. Bacakları olup olmadığından emin değildim çünkü üzerinde etek vardı daha doğrusu etek aynı zamanda oydu. Yine de buzdan Ayakları en alttan büyük bir topuklu (tabii ki buzdan ) ayakkabı ile görünüyordu. Buzdan yapılmasaydı insana gayet benziyor olacaktı. Çok fazla düşünmeden biraz daha yaklaştık ve onun bir kapının önde bekliyor olduğunu fark ettik. Gıcırtılı sayılabilecek bir şekilde "Winter Rose!" dedi. Kapıyı başka bir buzdan yaratık açtı. İkisini birden haklayamayacağımız için biraz beklemeye karar verdik. Ayrıca içeride bu yaratıklardan daha fazla olduğu gibi bir izlenim uyandırıyordu bu ev.