We were walking down the road while holding each other's hand. Punong-puno ng bituin ang langit at ito'y nagniningning. Tahimik kaming naglalakad nang bigla n'yang binasag ang katahimikan.
"Hey, sorry"
Kumunot ang noo ko. Bakit s'ya nagso-sorry?
"Sorry? Sorry for what?"
Tears rolled down her eyes. Unti-unti s'yang naglaho, pero may sinabi ulit s'ya.
"Sorry kung ikinulong kita sa imahinasyon mo na andito pa rin ako, kasama mo. It's been a year since I died, and I realized na pinapahirapan lang kita sa ginagawa ko. You should move on, goodbye"
At bigla s'yang nawala. Bigla akong natauhan sa sinabi n'ya. Oo nga pala, oo nga pala. Dito nangyari yun. Dito s'ya nasagasaan habang naglalakad kami na magkahawak ang kamay,and it's her first death anniversary today
