Yakup Oğulları ve Bünyamin
Yakup çaresiz razı oldu
Bu kez daha sıkı tembihledi
Aman sakın yalnız bırakmayın onu
Kurt kuş yemesin zavallımı
Yusuf'a yaptığınız gibi yapmayın
Asla ihmal etmeyin onu
Yakup oğulları dedi
Merak etmeyin babacığım
Bu kez yapmayız aynı hatayı
Allaha ısmarladık deyip ayrıldılar
Yakup ağlamaklı gözleriyle
Öperek uğurladı Bünyamin'i
Hepsini emanet etti Allah'a
Benden selam eyleyin dedi adil hükümdara
Ve onun cömert hazinedarına
Oğlu Yusuf'un işaretlerini taşıyan
Soylu yönetici Yusuf'a
Bizim bir babamızın gözleri kör
Oğlu Yusuf'un kaybolduğu günden beri
Kör oldu ağlamaktan
Ahmet Kemal
