Found My Seoul-Mate

I'm adopted? Who Am I?

Chapter 14.

Kristine's POV.

It's been a month since nakauwi ako ng Pilipinas. Nandito parin ako sa mansion nila Tita. May sarili akong Kwarto dito dahil wala namang anak sila Tita At Tito.

Kristine anak halika na dito kumain na tayo- Tito Ian said. I nodded and umupo na sa hapagkainan.

Oh kristine gising ka na pala. Eto ang breakfast natin luto ko yan- tita said and smile.

Habang kumakain ako ay hindi ko maiwasang isipin na napaka swerte ng magiging anak nila tita at napaka swerte ko at itinuturing nila akong tunay na anak.

After kong kumain ay umakyat na ako para maligo. Balak ko kaseng bisitahin sila Mama at Papa.

Habang nagbibihis ako biglang may tumawag sa messenger ko. Si Unnie Soo Min pala.

Agad ko itog sinagot.

Unnie!!! Yaaaah I miss you!- Bungad ko and flying kiss.

Ugh. Baby girl I really miss you too when did you back here?- she ask dahilan para mapangiti ako.

Hmm. Unnie it's been a month since I came back here in the Philippines right? Maybe I fixed my family relation before I go back their okay? Wait? Are you going to eommanie?- I said.

Yea. Eommanie!!! Here look who is this?- Unnie soo min ask to eommanie while pointing the phone. Eommanie smile wide as she see me.

Kristine!!! Yaaah I miss you! Please come back here!- Eommanie said and cry. Awww she really miss me so much.

The apartment is still yours. I don't want anyone live their unless you. I really miss you. I really miss your cook for me- she said

Aww. I know eommanie. Please wait I will come back when I'm finished fixing my family problem okay? Promise eommanie I will come back! I love you!- I said and flying kiss.

I love you too- she said and kiss the phone.

Bye Unnie! Bye Eommanie! Take care!!!- I said and wave.

Pagkatapos namin mag video call ay agad akong bumaba at nagpaalam kay tita na pupunta lang ako saglit sa mall. I lied, yes. Pupunta talaga ako kila mama at papa.

Pagbaba ko sa harap ng bahay nila ay nakita kong andami ng pinagbago ng bahay namin. May taas na siya, pinturado, may gate, sliding ang bintana magandang pinto. May doorbell pa.

Nag doorbell ako at agad namang lumabas ang isa nilang kasambahay.

Wow. Asensado na sila talaga- Bulong ko sa sarili ko.

Maam? Sino po sila?- tanong sa akin ng kasambahay.

Kristine. Panganay na anak ng boss mo- I said at agad niya naman akong pinapasok.

Pagpasok ko I saw Papa drinking alcohol with Mama. Agad ko naman silang niyakap pero bigla nila akong itinulak dahilan para mapaupo ako sa sahig.

Oh kelan kapa nakabalik? At sino ka para bumalik pa dito?- My mama said. Sakit ha. Di ba nila ako namiss? 3 taon?

Ma naman. Miss na miss ko na kayo ni Papa tsaka ni Julian. Hindi nyo man lang ba ako na miss kahit konti lang?- I ask and she laugh.

Bat naman kita mami-miss ha? Sino kaba? Kaano ano ba kita?- Mama said na ikinagulat ko. Pinipigilan siya ni Papa magsalita pero nasabi niya parin ang mga salitang ito.

Anak ba kita? Ha? Ampon ka lang tandaan mo Kristine! Ampon ka lang!- She said dahilan para mapatulala, mapaupo at manlabot ako. Nag iiyak ako.

Bakit? Bakit ngayon nyo lang sinabi? Ha? Kaya pala ganyan nyo nalang ako tratuhin? Na kahit anong sipag at tiyaga ko at iparamdam sainyo kung gano ko kayo kamahal e balewala pa din? Ikaw papa? Bakit hindi mo man lang sinabi? Ha? Julian? Alam mo din kaya ganyan ka sakin?- I said at nag iiyak.

Kaya kung ako sayo? Umalis alis kana dito at wag mo ng ipapakita yang pagmumukha mo sa amin! Ang kapal ng mukha mong bumalik pa dito. Hoy! Ang laking kahihiyan ang dinala mo sa pamilya ko!- Mama said ano nga ba itatawag ko?

Hoy ka din Myrna! Akala mo naman ang laking ng naitulong mo sa akin? Wala kang kwentang Ina tandaan mo yan! Mukha kang pera! Ni-respeto kita't lahat lahat. Hinayaan ka lang ipahiya, saktan at ipagtabuyan ako dahil akala ko nanay kita yun pala ni hindi man lang tayo magka dugo? Wow! Yumaman ka lang kung makaasta ka akala mo kung sino ka? May hangganan din yang kayabangan mo Myrna! Wag kang masyadong pakampante sa pera na nahahawakan mo ngayon. Lalo na't ganyan ka kaluho? Wow! Hiyang hiya ako sayo. Lahat ng perang pinagpagudan ko habang nag aaral ako nagta trabaho ako para lang may maibigay sayo pang sugal mo. Tapos sarili kong kakainin gagamitin ako lahat gumagastos! Wag kang magmayabang! Wala ka namang magandang naidulot sa akin!- sigaw ko at sabay talikod sa kanila.

I saw my tablet, Camera at laptop.

Sakin nga pala ito. Kunin ko na ha? Hindi ko nga pala kayo kaano ano!- banggit ko ulit at umalis. Narinig ko pang sambit ni Myrna. "Wala kang respetong bata ka! Walang Utang na Loob!" Hiyang hiya naman ako sakanya.

Thank you Manang. Sabihin mo lang sakin kapag sinaktan o binastos ka ng mga yan kukuhanin kitang kasambahay sa mansion nila tita mababait tao don. Ito number ko tawag ka lang- I said and umalis na.

Habang naglalakad ako papalabas ng brgy namin dati. Hindi ko mapigilang umiyak.

Lakad lang ako ng lakad habang umiiyak. Ang sakit din ng mga paa ko dahil sa pagtulak sa akin kanina ni Myrna.

Sino ba ako? Sino ba ang tunay kong mga magulang? Sino?!

Pumunta ako sa park na kapag nalulungkot ako ay tumatambay ako. Sumakay ako sa swing at nag iiyak. Inilalabas ko lang ang mga sakit na nararamdaman ko.

Habang umiiyak ako may mga paa akong nakita sa sahig. Ng tumingala ako I saw a guy. A very familiar guy. He handed me a handkerchief.