✔ [° Universe °] / Tododeku

{° Ses °}

Birisi benimle konuşuyor,
Ama annem beni yanlışlıyor.
Neden bu sesi
Sadece ben duyabiliyorum?

° ° °

Midoriya uyanmıştı fakat yataktan kalkmaya hiç niyeti yoktu. Annesi, mutfaktan onu çağırıyordu. Sonunda dayanamadı ve yatağın sıcacık yorganını kaldırdı. Buz gibi hava bedenine çarptı. Yataktan kalktı ve soğuk zemine deydirdi ayaklarını. Çoraplarını giydi. Kapısını açtı, annesinin yanına koştu. Sıkı sıkı sarıldı.

"Ellerinle sağlık anne!"

Kahvaltıdan sonra annesine yqrdım etti. Bulaşıkları yıkadı. Özenle yerleştirdi yerlerine. Ardından oturma odasına geçti. Her zaman oturduğu köşeye geçti. Telefonunu açtı. Mesajlara girdi. Sınıfça kurdukları gruba girdi. Kimse bugün mesaj atmamıştı.

° ° °

🌟1/A🌟

🌙OneForAll_9🌙
Günaydın herkese!
(๑˃̵　ᴗ　˂̵)و
(10:32)

° ° °

Mesajlardan çıktı ve telefonunu kapattı. Derin bir nefes aldı. Ardından 4 yıldır ara ara çıkan ses yine onunla konuşmaya başladı. Aslında kendi kendine konuşuyordu karşıdaki. Sesi kimin veya neyin çıkardığını bilmiyordu. Araştırdığı zaman bilgisayarı kırmak istiyordu. Çünkü o deli veya akıl hastası değildi.

"Neden, neden? Ha! Annem, ablam veya ben sana ne yaptım!? Annemi evden atıcakmış! İşte bu zor!"

Babası ile ilgili konuşuyordu, yine. Babası, Todoroki'nin #1 numaralı kahraman olmasını istiyordu. Bu yüzden, onu engelleyen her şeyi, ondan ayırmayı planlamıştı. Annesi ile başlayacaktı. Onu hastaneye kapatmayı düşünüyordu. Fakat Todoroki, böyle bir şey olmasını istemiyordu.

"Şey, orda mısın? Özür dilerim."

Midoriya ilk başta şaşırmıştı. Onunla doğru düzgün konuşmamıştı. Onunla ilgili hiçbir şey bilmiyordu.

"Ö-önemli değil."

Todoroki de aynı duygular içindeydi. Karşıdakiyle doğru düzgün konuşması olmamıştı. İlk defa deneyecekti. Onunla konuşmak istiyordu, uzun süredir. Fakat karşıdaki kötü biri de olabilirdi. Bu yüzden ilk başta sadece isim soracaktı.

"Adın ne? Yani 4 yıldır birbirimizi dinliyoruz. En azından isimlerimizi bilelim değil mi?"

"Haklısın. Adım, Midoriya Izuku. Seninki?"

"Todoroki Shoto. Kaç yaşındasın?"

"16. Aslında annem 15'ini bitirdin diyor."

"Benim de 16."

"Nerede yaşıyorsun?"

"Tokyo'da. Peki sen?"

"Ben de! Ne güzel değil mi!? Belki birbirimizi görebiliriz. Hangi okula gidiyorsun?"

"UA High. Sen peki?

"Ben de! En çok yapmaktan hoşlandığın şey ne?"

"Kitap okumak. Sen?"

"Manga okumak. All Might'ı izlemek. Asında biraz saçma bir konu. Seninle paylaşabilirim sanırım. Herkes biliyor artık. Ben asılda özgürlüksüz doğdum. All Might bana özgürlüğünü kendi isteği ile teslim etti. Falan filan. Sence nasıl bir şey?"

"Değişikmiş. Özgürlüklerden söz açılmışken benimki ise buz ve ateş. Fakat övünüyor veya hava atmıyorum. Aslında nefret ediyorum."

"Bence çok hoş. Neden nefret ettiğini tahmin edebiliyorum zaten."

Midoriya'nın annesi Inko, Izuku'ya bakıyordu. Endişeliydi. İçten içe oğlunun sağlığının kötüye gittiğini düşünüyordu. Izuku, annesini kapının eşiğinde, ona bakarken gördü. Annesinin endişeli yüzü ve dolan gözleri yüzünden Todoroki'nin konuşmalarını duymamaya başladı.

"Anne, ben iyiyim. Sana veya All Might'a söylediğimde beni doktora götürmenizi istemiyorum. Ben doğruyu söylüyorum. Bana inanmasanız bile ben cidden biriyle konuşuyorum. Beynimin herhangi bir yerine benimle iletişim kuruyor."

"Izuku, tatlım. Ben sadece senin sağlığın için endişeliyim. Ya ak-"

"Hayır anne! Ben akıl hastası veya deli değilim!"

° ° °

Aklıma aşırı duygusal ve dünya dışı bir 🌟Tododeku🌟 kurgusu geldi.
Ve karşınızda!

°//Universe\\°
yani
°//Evren\\°

Bir günde en fazla 3 bölüm yayınlarım diye umut ediyorum.
Şarjım veya telefonum beni oyuna getirmezse eğer!
ᕕ(˵•̀෴•́˵)ᕗ

• Sizce nasıl?
• Sizce nasıl devam edecek?
Hepsi diğer bölümde!!!
o(╥﹏╥)

Sizi seviyorum.
Umarım beğenerek ve severek okumuşsunuzdur!
(๑˃̵　ᴗ　˂̵)و

515 kelime...