Ya birbirimizi göremezsek,
Ya da asla duyamazsak?
Yaşayabilir miyiz,
Mutlu olabilir miyiz?° ° °
Güneş bulutların arkasında kalan, zar zor görünen tepelerin arkasından doğuyordu. Todoroki dün gece hiç uyuyamamıştı. Hayalinde canlandırdığı yeşil, kıvır kıvır saçlı, çilli çocuğu düşünmeden edemiyordu. Söyledikleri sözler beyninde çınlıyordu.
"Keşke yanımda olsaydın."
"Keşke yanımda olsaydın."
"Keşke yanımda olsaydın."
Yatağından zar zor kalktı. Terliklerini giydi ve mutfağa girdi. Ablası Fuyumi, Todoroki'yi görünce sevimli bir gülümseme koydu yüzüne. Todoroki o asil renklere bürünmüş saçlarını karıştırdı. Beyaz ve kırmızı renkler iç içe girdi. Fuyumi, kardeşinin canının sıkkın olduğunu anlamıştı.
"Onunla görüşemedin, değil mi Shoto?"
Todoroki kollarını bağladı. Ablasının yanına yürüdü. Yüzünde yine o soğuk bakışlar olsa da gözleri dolmaya başlamıştı.
"Abla, ya birbirimizi hiç göremezsek?"
Ablası Fuyumi, susmakla yetindi sadece. Dün olanları fazla bilmese de anlamaya başlamıştı biraz. Fakat kardeşinin, o konuştuğu kişiyi bulmadan pes etmeyeceğini biliyordu. Bu nedenle biraz endişeliydi.
"Peki o halde, abini çağır da kahvaltı edelim."
"Tamam abla."
O sırada Midoriya, kahvaltı etmiş, Iida ve Hatsumei'yi bekliyordu. Heyecandan yerinde duramıyordu. Oturduğu yerden arada sırada kalkıyor. Koltuğun etrafında bir kaç tur dönüyor, tekrar oturuyordu. Annesi, oğlunun bu tatlı hallerini çok seviyordu. Yüzünde, aynı Midoriya'nınki gibi bir gülümseme vardı.
Kapı çaldığı anda Midoriya kapıya doğru koştu. Birkaç defa tökezledi. Heyecanla kapıyı açtı. Ellerinde çantalarıyla Iida ve Hatsumei sevimli yüzleriyle Midoriya'ya bakıyorlardı. Yeşil saçlı oğlan yüzüne kocaman, samimi gülümsemesini kondurdu. Açık kırmızı dudaklarını araladı.
"Hoş geldiniz, Iida ve Hatsumei."
"Hoş bulduk Midoriya."
İkisini de içeri aldı. Odasına geçtiler. Midoriya yatağa, Iida sandalyeye ve Hatsumei de yere oturdu. Eline defter ve tükenmez kalem aldı. Saçlarını bağladı. Yanındaki oğlanlara baktı Hatsumei.
"Nereden başlıyoruz!?"
Midoriya ve Iida, Hatsumei'nin sabırsız hallerine alışıklardı. İkisi de, Hatsumei'nin yanına oturdular. Midoriya, bilgisayarını açtı. Üçü de sevinçle bağırdılar.
"O halde başlayalım!"
° ° °
"Yok, yok, yok! İmkansız!"
"Sitelerde ve kitaplarda bu yaşadığın ile ilgili hiç bir şey yok Midoriya! Ama nasıl olur!?"
Lacivert saçlı oğlan, burnunun ucuna gelmiş gözlüğünü düzeltti. Yeşil gözlerinden her dakika daha da çok yaş akan çocuğa döndürdü başını.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
✔ [° Universe °] / Tododeku
Ficção CientíficaMidoriya, bir kez daha o tanıdık sesi duydu. İçinde bir şeyler kıpırdadı. Heyecanlandı.Ses sanki biraz üzgün, mutsuz gibiydi. Söyle diyordu; "Keşke senin gibi bir babam olmasaydı! Anneme, ne hakla el kaldırırsın sen!?" "Yine babasıyla kavga etmişler...