Şu anda doğduğum yerdeyim. İlk nefes alışlarım ve göğsümdeki nefesin acısı.. Yaşama başlarken acıyla başlamak, ilk sesinin ağlamayla duyulması..
*
Ben Venüs 8 yaşındayım.. Annemin rüzgarda dalgalanan saçlarına doğru yürüyorum, teninden yayılan kiraz çiçeği kokusu ciğerlerime doluyor. Annemin ağladığını görüyorum, yaklaştıkca gözlerinden akan yaşlar sanki göğüsümde sıcak bir yara izi bırakıyor. Arkasında duran adamı farkettim ama tek bacağı yok! Ve yara bere içinde. Ne? Bu adam babamın devre arkadaşı. Ne yani ? Babam nerede!? Sorularıma cevap niteliğinde bi çığlık duyuyorum. Annemin babamın ismini bağırarak söylemesiyle yere düşmesi bir oldu, göğüsümdeki yara izi artık bir yangın yeri..
*
Yıllar geçti ama annemin göz yaşları dinmedi. Her gece annemin sayıklayarak ağlamasına uyanıyorum. Eskisi neşemizden eser yoktu. Mutlu günlerimiz yerini hüzne ve geçim derdine bıraktı. Eskiden teninden kiraz çiçeği kokusu eksik olmayan annem sadece deterjan kokmaya başladı, ellerinden kremlerini eksik etmeyen, rengarenk ojelerle süsleyen annemin elleri artık bir yaşlı eli gibi. Artık annem yalnızca kendi evinin hanımı değil, aynı zamanda bir hizmetçi. Ona her baktığımda kalbime ağrı saplanıyor. Tanrım bu kadar acı bize fazla değil mi? Baba bizi görüyor musun? Özledim seni.
Şimdi güzelce uykuya dalmak istiyorum. O ses ne? Annemin inlemeleri kulaklarıma doluyor. İki odalı küçük ev sanki koşarken kocaman bi yola dönüştü. Annemin yanına vardım. Nefes nefese göğüsünü tutuyor. Annem sessizce yardım istememi söyledi. Sokağa çıktım, her yer karanlık nereye gideceğim? Aklıma tek gelen karşıdaki yeni evli çiftin evi. Koşuyorum .. Yorgunluk ve midemin boşluğu umrumda bile değil. Annem.. Annem.. Ölüyor.. Nolur yardım edin. Kapıyı uykulu gözlerle açtılar. Haykırıyorum ama ne söylediğimi bilmiyorum. Yeniden koşuyorum ama bu sefer yalnız değilim.
*
Hastane duvarları üzerime gelmeye başladı. Annemle buraya geleli neredeyse 1 hafta oluyor. Anne seni özledim. Ne ara bu duruma geldik biz? Daha fazla dayanamam, görmek istiyorum. Annemin kaldığı hastane odasının kapısını yavaşça araladım. Annem duydu ve irkildi. Yavaşça yanına yaklaşıyorum. Aralanan göz kapakları ve açılan kollar beni çağırıyor. Ağlayarak sarılıyorum , içimdeki huzur büyüyüp bedenimi kaplarken kafamı koyduğum yerin boşluğu? Anne göğüsün..!
Annemi ilk defa böyle ne söyleyeceğini bilemeyen bir tavırla şaşırmış bir şekilde görüyorum. Her şeye bi açıklaması olan annem, şimdi sadece yaşlı gözlerle bana bakıyor..
