Kelebek Etkisi

🎈Kelebek Etkisi ➡️ Bölüm 3🎈

Gerçekten çok uzun bir bölüm yazdım. Karakterler yavaş yavaş ortaya çıkmaya başladı. Karakterlerim hakkında görüş bildirmeyi unutmayın 🌺

Güneş ışınları Cenin Mülteci kampına tüm sevecenliği ile yolluyordu. Gece yağan yağmur kamptaki birçok eve su basmasına neden olmuştu. Insanlar sıkıntıyla evlerinden çıkmış evlerini temizleme telaşına düşmüşlerdi. Işe gidenler çoktan yola koyulmuş, kampta yeni bir gün başlamıştı.

Asala'da kamptaki bir okulda öğretmen olduğu için erkenden kalkmış hazırlanıyordu. Kahvaltısını çoktan yapmıştı. Hatta Ali kahvaltısını ederken birkaç sınav kağıdını daha okumuştu.
Aynanın önüne geçip eşarbını gözden geçirdi. Üstüne başına tekrar baktı ve halinden memnun olunca evden dışarı çıkıp Ali'yi beklemeye başladı.

Evlerinin bulunduğu sokağın başında Hatice Hanım'ın eski ve güçlükle ayakta duran evi bulunuyordu. Asala o evin küçük bahçesinde Hatice Hanım'ın oğlu Üzeyir'le oynadığı günleri dün gibi anımsıyordu. Şimdilerde kurumuş olan bahçenin tam ortasındaki büyük incir ağacına çıkıp en güzel meyvelerini ağacın tepesinde yerlerdi. Bazen de incirleri kucaklarında biriktirip ağaçtan aşağı inerler ve onları soyup yerken Hatice Hanım'dan hepsinin asıl memleketi olan Hayfa'yı anlatmasını isterlerdi. Gölgesine uzandıkları incir ağacının altında hayaller kurar, Akdeniz'in büyülü kıyılarında dolaşırlardı. Hiç göremedikleri köylerini özlerlerdi. Hatice Hanım 1948'de Cenin Mülteci Kampına sürüldüğünde, şimdiki evinin duvarına, eski evinin tapusunu ve anahtarını aşmıştı. Üzeyir uzun uzun bunlara bakar ve Asala'ya " Bir gün evimi geri alacağım. " derdi "Bir gün geri döneceğim."

Gözlerinin önünde dans etmeye başlayan anılardan kardeşinin oğlu Ali'yle sıyrıldı.

"Hala birazdan zil çalacak. Neden hala bekliyoruz?"

"Baban nerede?"

"Babam sabah namazına gittiğinden beri eve gelmedi."

"Allah Allah, hastaneye mi gitti acaba?"

"Muhtemelen."

"Ali telefonumu bir getiriver içerinden. Arayayım babanı neredeymiş. Ha, bir de Amani'yi uyandır ve onu dışarıda beklediğimi söyle, hemen gelsin."

Birkaç dakika sonra Ali elinde telefonla Asala'nın yanına gelip telefonu onun eline bıraktı.

"Halan kalktı mı?"

"Evet, geliyor. Yine çok sinirli gözüküyordu. "

"Tamam Ali'cim. Sen doğru okula gidiyorsun ben de halana bir şey söyleyip geleceğim."

"Okulda görüşürüz."

Asala koşarak yanından uzaklaşan Ali'nin arkasından el salladığı sırada kapalı duran kapı açıldı ve uykudan yeni kalkmış haliyle Amani göründü.

Asala Amani'nin kendini bu kadar onlardan soyutlamasından nefret ediyordu. Onlarla birlikte nadiren kahvaltı yapardı. Çünkü genelde öğlene kadar uyur sonra televizyonun başına kurulurdu. Genelde onlarla akşam yemeğine katılmaz erkenden odasına çekilirdi.

"Amani, Hatice teyzeye yardım eder misin? Evini su basmış. Yaşlı kadın, tek başına uğraşmasın şimdi. "

Amani'nin soğuk bakışlarına cevap bekleyen bakışlarıyla karşılık verdi. Amani'nin gözleri beni bunun için mi uyandırdın, dercesine bakıyordu.