SEÑORITA SERIES 1: AMANDA

[UMH-FIVE]

[UMH-FIVE]

THADDEUS

"BRO! Easy lang! Mahuhuli rin nila iyong kabayo mo," Max said and tap my shoulder. 

"They should be! Anong klaseng pamamalakad ba ang pinapatupad ng matandang 'yon!" inis kong sabi. 

"Matanda? Hindi ho matan---" 

Naputol ang sasabihin ni Mang Berto dahil biglang bumungad sa amin iyong babae. Damn! She's freaking hot in her blue floral above the knee dress and so amazing of her that she still managed to look gorgeous. 

"Magandang araw po senyorita Amanda. Maraming salamat po sa paghuli ng kabayo. Pasensiya po sa naging abala,"  ani Mang Berto. 

What!? She's Amanda!? She's not an old woman? Jeez! I was shocked! She just nodded and handed the horse to my butler and left us. 

"Matanda pala ha?" asar sa akin ni Max. 

"Whatever! I just thought that the owner was an old woman," inis kong sagot. 

"Nagkamali yata kayo ng akala senyorito," Mang Berto said. I just nod at him. 

"She's mysterious dude! Marunong ba 'yong ngumiti? Mabuti na lang at 'di na ako nakipag-agawan sa 'yo." 

Binatukan ko siya. 

"Mabuti na lang talaga! I can handle her. Walang matigas na bakal sa kumukulong baga," I said. 

"Whoa! Can't wait to see you lose!" Dinagukan ko siya ulit. 

Ngumuso lang ang loko. Gago talaga! So, she is the woman who can get my dick harder than unusual. I peak a smiled, evilly. 

"Get back to work Max!" utos ko. 

"I'm working!" natatawa niyang sagot. 

Napailing nalang ako at sumunod na sa kwadra ng mga kabayo. 

"Hi Thad." 

Napakunot-noo ako habang nakapamaywang na humarap sa kanya. Feeling so close, yet I don't even know her name. Tumango lang ako at nilagpasan siya.

"Thad!" tawag niya sa akin.

I raised my both hands. 

"Just don't try to deal me with that silly thoughts you have woman," iritado kong sagot. 

Agad akong naglakad pabalik sa villa. 

"What took you so long dude?" Max asked me. 

"Will you please get that bitch out of here? She's trying to seduced me and if you want that girl, the one with a short hair lives in that big mansion? You better act as a good man dude," payo ko at tuluyan nang pumasok sa loob. 

Max is matured enough to realized what I am pointing is. 

"Mang Berto? Aalis po ako," paalam ko.

Lumabas naman siya mula sa kusina. 

"Abay wala ho kayong kasama, senyorito. Baka maligaw ho kayo." 

Umiling ako. 

"I can handle myself," paniniguro ko. 

"And besides? I want to see that river you are telling me. Remember when I was not here yet? You kept telling me that I would love to stay here because of that river," nakangiting dagdag ko. 

"Kung ganoon ho ay kayo po ang masusunod," sang-ayon niya. 

Ngumiti lang ako at lumabas ulit ng villa at sinakyan ang kabayong ginamit ni Max kanina. Pinatakbo ko ng mabilis ang kabayo and followed the way to the river. Dito kasi itinuro sa akin ng butler ko iyong daan. Minutes passed ay narating ko rin ang ilog and I was surprised. May tree house akong nakita. Agad akong bumaba sa kabayo ko and check the tree house. When I entered I can see that the tree house was nice and still well maintained. May isang higaan din and it has it's own porch too. You can really see the nice view while standing here. This place is awesome. Mukhang hindi nga ako nagkamali na tanggapin na lang itong hacienda. I step outside in the tree house and remove my shirt and what do you expect me to do then? Well, I wanted to savor the freshness of the river. The water was so clear and fresh too. Time passed, I heard someone is heading to my direction. I smiled widely, so? The Goddess Amanda was lost! 

AMANDA

NAPATAAS ako ng kilay. Hindi ko inaasahang magkikita kami ulit at talagang dito pa sa ilog na ito. Dito kasi ako madalas magliwaliw kahit na kalahati lang ng ilog ang nasasakupan ko. Mas malaki kasi ang parte na nasasakupan na pagmamay-ari na ng lalaking 'to. Napakagat labi ako at tumalikod pabalik. Pero laking gulat ko nang hilain niya ang aking kaliwang kamay. Agad akong napabawi dahil may naramdaman akong kakaiba. 

"Naligaw ka yata?" he said.

"I'm not. I owned half of this river," matapang kong sagot.

"I can see that, suits yourself," he said and smiled at me.

Feels like my tummy was doing abnormal things. Jeez! Why I am feeling this way while he was around. Tinalikuran ko na lang siya but then again he suddenly pulled me. My eyes got widened.

"Let me go!" madiin kong utos.

"You don't have to leave. Besides? Babalik na rin kasi ako sa villa ko. Nice to see and met you here Amanda," he said and grinned at me.

Sumakay naman siya agad sa kabayo niya at pinatakbo ito ng mabilis. Bahagya niya pa akong nilingon at nginitian ako. Mas lalo akong napakagat ng aking labi. Ni hindi man lang siya natakot o nahiya man lang sa akin. I've known here as a terror woman. They used to named me in that way. Yeah? Dahil sa pagiging walang pakialam ko minsan, dahil sa pagiging prangka at higit sa lahat ay iyong hindi ko pagngiti, lalo na ang pagtawa ko sa harap ng ibang tao. Kaya minsan natatakot sila sa akin. Well, I can't blame them, talagang nasanay na ako sa ganito. Ang pagtatago ng emosyon sa harap ng maraming tao. Because I do believe that showing your feelings or expressing it, can use it against you. So? Better to control it. Naglakad na lang ako pabalik sa mansion ko. But one thing strikes me, he's different. He has a guts to take ease with me. And I won't let that happen again.

"ATE saan po kayo galing?" salubong ni Grace sa akin.

"Just taking some walks."

Tinalikuran ko na siya.

"Ate? P'wede bang? Ah---"

Humarap ako sa kanya ulit.

"Wala akong karapatan na pakialaman ang buhay mo, Grace. Malaya kang gawin kung ano ang gusto mo at kung ano ang ikasasaya mo. 'Wag mo lang kalimutan ang tungkulin mo sa akin."

Tinalikuran ko na siya.

"Salamat ate."

Ikinumpas ko lang ang kamay ko at tuluyan nang pumasok ng bahay. Nang makapasok ako sa kuwarto ko'y pabagsak akong nahiga sa kama. Nakaramdam ako bigla ng lungkot. Para ko nang kapatid si Grace at mahal ko siya. Nakalulungkot lang na balang araw ay aalis din siya sa poder ko. Magkakapamilya at mamumuhay ng may kaagapay. Pero 'yon naman talaga ang nangyayari, 'di ba? Tatlong bagay lang naman ang hahantungan ng mga tao dito sa mundo. Mamuhay mag-isa o magkapamilya o ang mawala sa mundo. Pinilig ko ang aking ulo. Bakit ba ako nag-iisip ng ganito? Naniniwala pa rin naman ako sa kasabihan na kung 'kayo ay kayo'. Napatayo ako at umupo sa corridor ng veranda ko. Sa ibaba ay tanaw ko si Grace. Kasama niya iyong lalaking nakatira sa kabilang bakod. Grace waved at me and smiled. I just look at her. Her smile fade away pero nanatili siyang nakatanaw sa akin. I know she loves me that's why she's acting so worried. Napabuntong-hininga ako and waved at her and gave her a peek smile. Nagliwanag naman bigla ang mukha niya. Napatingin naman sa akin 'yong lalaking kasama niya. Tinaasan ko lang siya ng kilay at matalim na tinitigan. Indicating that if he'll do something bad, he'll regret it. He mouthed to me a 'thank you'. Tumango lang ako. Sumakay na sila agad sa kotse at tuluyan nang nawala sa paningin ko. Napabuntong-hininga na lang ako at napagawi ng tingin sa kabilang bakod. That guy was commanding to his employees. I find him mysterious too.