Το κορίτσι του ημερολογίου

κεφάλαιο 12

"Tρίτη... Αύγουστος

Το πήρα απόφαση. Ναι το αποφάσισα. Δεν θα δειλιάσω δεν θα αποτύχω. Δεν θα κάνω πίσω."

Τα χέρια του άρχισαν να τρέμουν και η ανάσα του έβγαινε με κόπο. Σαν να τον είχε πιάσει δύσπνοια, πανικός, φόβος. Για ποια απόφαση μιλούσε; Για ποιο πράγμα δεν θα δείλιαζε; Για ποιο πράγμα δεν θα κάνει πίσω; «Ας μην είναι αυτό που σκέφτομαι... ας μην κάνει πράξη αυτό που θέλει...» παρακαλούσε ψιθυριστά και ένιωθε την καρδιά του να χτυπά σαν σφυρί στο στήθος του.

"Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου.

Είναι πρώτη του μηνός σήμερα. Έψαξα το ημερολόγιο και πάλι. Άρχισα να βγαίνω τα βράδια, περπάτησα ξανά στους γνώριμους δρόμους, ανέπνευσα και πάλι την δροσιά της νύχτας. Η απόφαση που πήρα μου έδωσε δύναμη. Η απόφαση που πήρα μου έδωσε το κίνητρο, ζωή!

Ζωή!"

Ο Χρήστος σηκώθηκε από την θέση του και περπάτησε μηχανικά μέσα στο μικρό σαλόνι. Τον έπνιγε, τον έπνιγε! Ήξερε ότι η επόμενη σελίδα ήταν η τελευταία της κι αυτό τον φόβιζε. Μέχρι τώρα μια ελπίδα σιγόκαιγε μέσα του, ένα φως, αχνό, μα παρέμενε φως. Την κρατούσε ζωντανή στο μυαλό του, και φοβόταν τόσο κάθε φορά που μιλούσε για κείνη την απόφαση. Ήξερε για ποια απόφαση μιλούσε... ήξερε γαμώτο και τον σκότωνε μήπως ήταν αργά για κάνει κάτι. Με χέρι που έτρεμε έφερε το μπουκάλι στα χείλη του και το χρυσοκόκκινο υγρό τον έκαψε στον λαιμό, μα δεν τον ένοιαξε. Το κάψιμο και η πείνα της καρδιάς του ήταν χειρότερη.

"Σάββατο 19 Σεπτέμβρη.

Πλησιάζω. Πλησιάζω στο τέρμα και πρώτη φορά νιώθω τέτοια έξαψη και ενθουσιασμό για κάτι. Θα γίνει Δευτέρα. Εκείνο το βράδυ θα σε συναντήσω. Εκείνη την νύχτα θα έρθω και πάλι στην αγκαλιά σου. Να ήξερες πόσο μου έχει λείψει η αγκαλιά σου, η φωνή σου, το χάδι σου... Έρχομαι... έρχομαι σε σένα..."

«Ποιος στο διάβολο είναι αυτός; Ποια γαμημένη Δευτέρα εννοεί;» Η κραυγή που βρήκε από μέσα του θύμιζε πληγωμένου θηρίου. Μα τέτοιο δεν ήταν ο Χρήστος; Ένα πληγωμένο θηρίο που πάλευε με τον εαυτό του και τις τύψεις μέρες τώρα.

"Δευτέρα λοιπόν... Την τελευταία Δευτέρα του Σεπτέμβρη ... Τότε θα σε συναντήσω... τότε θα σε ξαναδώ...

Σημαδιακή μέρα για μένα. Τότε δεν έφυγες και συ για το τελευταίο σου ταξίδι; Εκείνη την μέρα θα κάνω και γω αυτό το ταξίδι. Εκείνο το βράδυ θα φύγω καιγώ... Στην λεωφόρο Κηφισού θα είναι το ραντεβού μας. Εκεί. "