Eli’s POV
Hi! Ah? Pinakilala na naman ako ng bestfriend ko diba? Hindi naman ako tahimik eh. It’s just that naging woman of few words ako nung umalis sila papuntang America para dun na mag-aral. kung Si Gelou ay si Ms. Extrovert ako naman ay naging Introvert simula nung umalis yung dalawang taong pinaka-pinagkakatiwalaan ko. Hindi ko din alam kung bakit sila umuwi. Oo, si Julian. Intindi ko pa. Kasi tapos na siya, eh itong si Jet. Ang huling tawag ni Julian sakin, ang sabi niya asa Westpoint pa daw itong isa. Tapos ngayon bigla bigla na lang silang uuwi? May hindi talaga sila sinasabi eh. And it is for me to discover. They both know that I am a leader of an anonymous gang here in the Philippines. Tumutulong kami sa mga mahihirap. They also know that I already graduated MS6 and military trainings, habang nag-aaral ako. Hindi ko lang masabi kay Gelou kasi matatakot siya. Napag-sabay ko yun, since wala naman lagi sa bahay sina mama at papa kasi lagi silang nasa Business trip. Pero don’t get me wrong ah? Na-guide nila ako ng maayos at hindi ako rebelde. Sina John at Dhea ay mga anak ng Lt. General. Yung kambal ay anak ng senador. Si Carlo, Kath, at Zy ay mga anak naman ng Leader ng isang Famous brotherhood dito sa Pilipinas. Mag-kaklase kami since prep kaya naman kilala din nila sina Jet at Julian. Ngayon na nga lang kami naging mag-kakaclose dahil na din kay Gelou. Tinuruan niya ulit ako makipag-socialize kahit na yun talaga ang pinakakinatatakutan ko. Hindi ako palaaway, Nagmumukha lang kasi ayoko sa lahat ng may naaapi sa mga kaibigan ko. Nagtayo kami ng isang gang na ang main mission ay tulungan ang mga mahihirap at mag-sponsor sa pag-aaral nila. Napaka-private naming mga tao to the point na pati si Gelou ay walang masyadong alam sa background ko. Mas unti ang alam, mas mahaba ang buhay. Ayoko madamay siya sa mga gulong mababangga namin. Ang alam niya lang ay kasali kami sa isang gang na ang alam lang ay makipag-away at the same time ay tumulong. Hindi na sumali si Zy at Kath dahil ayaw nila. Ako lang at si Dhea ang babae sa grupo. We used code names to hide our identities. Hindi kami nagpapafamous sa school. Para iwas na din sa gulo.
I am Artemis. Carlo is Apollo, Dhea is Aphrodite. John is Hermes. Jason is Hades. And lastly, Arjay is Hephaestus.
We reserved, the code names Poseidon for Julian, Zeus for Jet, Demeter for Zy, Hestia for Gelou and Hera for Kath. Kapag dumating na yung tamang panahon.
Dito ko natutunan na, Sa mga tamang desisyon, mas madami tayong maling tao na mababangga.
“Bakit ngayon ka lang?” maiiyak na talaga ako. Badtrip. Miss na miss ko na itong lokong ito eh. :(
Napayakap na lang ako sakanya.
At nagulat sa mga sinabi niya.
“Missnamissnamissnakita. Di na ko aalis sa tabi mo. Pangako ko yan sayo, princess.” sabi ni Jet. Lumabas na pala si twinny kaya malakas ang loob nito bumanat. Hmp- kung di ko lang ito namiss eh.
Flashback
“eh loko-loko ka pala eh” ako yan, sabay sapak sa classmate kong bastos. Kainis. Lumalayo na nga ako at lahat eh.
“hello?” sino naman ito?
“I am Jet. “
“Who cares?”
Umalis na ko nun. Pag-uwe ko ng bahay ay nag-aaway sina mama at papa. Siguro dahil sa business na naman yun. Aish. Ayoko talaga ng nakikita silang nag-aaway. Naiiyak ako.
Tumakbo ako papuntang park, at umiyak sa isang puno dun.
“Princess, wag ka na umiyak oh.”
Napatingin na lang ako sa batang nagsalita. Siya yung kanina ah? Hindi ko alam pero napayakap na lang ako sakanya.
“Bakit pati maliliit na bagay pinag-aawayan nina mama at papa? Nakakainis na.”
Sa gulat ko, ay hinila niya ako. Papunta sa bahay namin at dire-diretsong pumasok dun. Nabigla ako ng sundan ko siya. Kausap ng batang ka-edad ko sina mama at papa? Nagtatawanan na sila. Bati na ata sina mama at papa.
Napatingin silang lahat sakin ng pumasok ako sa pinto.
“Hi Princess!” kaway sakin ni jet. “Simula ngayon, hindi na sila mag-aaway. Pinky promise ko yan.”
Pinunasan ko yung luha ko. “talaga?”
“Yep” then he kissed me on the cheeks.
“Hey tita and tito. When I grow older like you, I will definitely ask for your daughters hand.” Then he intertwined his hands through mine. “Look oh, her hands fits in mine. I think we are made for each other. Right tito?”
“Oh yeah. Please do as you say Little kiddo.”
“ Yes, I will” jet says.
End of flashback.
Simula nun. Hindi na siya umalis sa tabi ko, siya lang nakakapagpalabas ng sweet at childish side ko. Para kasi sa iba napaka-mature ko na daw mag-isip. Pero kinailangan niya umalis para iwasan nilang mag-pinsan yung mga media na nag-iinterview sa kanila kasi nga sobra ang talino nilang dalawa. I really wanted to be a military officer . Siya din, kaya siya nag-aral sa Westpoint eh para maging mas magaling daw siya sakin at kahit anung galing ko eh siya pa din daw ang magliligtas sakin. Ang saya diba? I always feel secured kapag andyan siya. Kaya naman sobrang thankful ko nung umuwi na siya. Sobra.
