𝑊𝑒 𝐶𝑜𝑢𝑙𝑑 𝐵𝑒 𝑇𝘩𝑒 𝑆𝑎𝑚𝑒, 𝑀𝑖𝑛𝐿𝑖𝑥

~8~

Hepimizin kafası güzelken nereye gittiğini bilmediğimiz adımlarımız bizi Changbin'in evine götürmüştü. Hava aydınlanmak üzereydi

Changbin kendisini koltuğun üzerine adeta fırlatmış, Chan ise tekli koltuğa oturduğu gibi sızmıștı

Başka oturacak yer olmadığı için yere uzanmaya yeltenmiștin ama seni engelleyip Changbin'in odasına götürmüştüm. Sen yatağa kurulurken odadaki minik koltuğa ilerlemiștim ama bu sefer de sen beni engellemiştin

"Seninle birlikte uyumak istiyorum"

Pembe saçların alnına düşüp gözlerinin bir kısmını kapatırken yüzünü yastığa sürtmüș ve uykulu sesinle söylemiştin bunu. Hayır deme gibi bir seçeneğim yoktu

Usulca yanına uzanmıștım. Benim aksime hemen bana sarılmıștın ve başını göğsüme yaslamıștın. Kokunu alır almaz gözlerim otomatik kapanmıştı. Ellerim senin omzundaydı

Sevdiğim çocuk sırf kendi sevdiği ona yüz vermiyor diye kollarım arasındaydı ama mutlu hissediyordum. Bir yandan da abisini düşünüp üzülüyordum

Bunlar boş verip sevdiğimin beni ele geçiren kokusuna dikkat kesilmiştim. Hoşuma gitmişti. O an son bir kez yapmak istemiştim

Dudaklarını uzunca öpmüştüm

Masum bir öpücük kondurmak istemiştim ama beni ensemden tutup kendine çekmen iyiye işaret değildi. Dudaklarımı benden daha büyük bir açlıkla öpüyordun

Nasıl gelişmişti anlamamıştım ama kendini bana bastırıp soyunmaya başlamıştın. Dilini ağzımda hissederken kucağıma çıkmıştın bile. Fazlasıyla uykum olduğu için isteksizce karşılık vermiştim

Ağlamaya başlamıştın

"Lütfen Hyung" demiştin

Sana sahip olmam için yalvarmıștın

Ve sen o gün bana aittin. Seninle birdik

Bir geceliğine bile olsa aynı olmuştuk

Ama sabah uyandığımda sen yoktun