Saudade « Gediz Işıklı »

Kabuk tutmayan yara

| Gediz Işıklı |

*Merak etme, ölmüyorsun.
Bu hikayenin mutsuzu benim;
Sen değil...

-Gediz Işıklı

Taksiden inip şaşaalı duran malikaneye baktım. Burası ile alakalı anılarımı düşünmeye çalışıyordum. Aklıma gelen tek şey ise bahçede yediğim tokattı.

Yutkundum ve yanımda duran Ada'ya doğru bakıp eğildim. "Güzelim şimdi içeride göreceğin kişiler seni ilk defa görecekler. Bazı şeyler söylebilirler, doğru olmayan şeyler. Ben senin yanında olacağım ve seni tek bir an bile bırakmayacağım. Onlara asla izin vermem. Onların ne dediğini umursama çünk-"

"Çünkü sen beni çok seviyorsun ve bu hiç bir zaman değişmeyecek."

Ellerini yanaklarıma koydu. Burnunu burnuma sürttü. Gülümsemeden edemedim.

"Hem unuttun mu, ben senin kızınım."

"Unutmadım, asla da unutmam."

Ayağa kalkıp elini tuttum ve eve ilerledim. Kapıyı çaldım.

Kalbim ağzımda atıyordu sanki. Arada sırada kulaklarım uğulduyor, mideme kramplar giriyordu.

Kapı açılınca çalışan kadına bakıp içeri girdim. Eğilip Ada'nın montunu çıkardım ve kendi kabanımı da çıkarıp kadına verdim.

İçeriden konuşma sesleri geliyordu. Ada'nın tuttuğum elini bırakmadan ilerledim.

"Gediz nerede kaldı, öldük açlıktan gari."

"Bizi böyle beklemeniz gözlerimi yaşarttı gerçekten."

Masadaki tüm gözler bana ve Ada'ya dönmüştü.

"Oğlum!"

Annem koşup sarılmıştı bana. Hafifçe sarıldım. "Merhaba anne."

Sonrasında ise ablam gelip sarılmıştı.

"Çok özlemişim..."

"Sözümü tutup her gün aradım ama?"

Kıkırdayıp yanağımdan öptü.

Gözlerimi masada gezdirdim. Onda takılı kaldı. O da bana şaşırmış şekilde bakıyordu, sanırım bilmiyordu geleceğimi.

Büyümüştü, güzelliğinden bir şey kaybetmemişti. Her zerrem, her zerresine muhtaçtı sanki. Koşup ona sarılmamak için kendimi zor tutuyordum. Zorlansamda gözlerimi ondan çektim.

Gözlerimi ondan çektiğimde onun yanındaki minik kıza dikkat kesildim. Nare'ye benziyordu. Sanırım onun kızıydı. Sancar ve onun kızıydı...

Sancar, Nare'nin bana bakmasından rahatsız olmuş gibiydi. Bana baktı.

"Hoşgeldiniz."

"Hoşbulduk."

Annemler masaya geçince Ada'yı yanıma oturtup bende oturdum.

"Gül, servise başla lütfen."

Gül hanım çorbaları dökmeye başlayınca konuşan ablama döndüm.

"Aslında dün akşam kararlaştırdık Gediz'in buraya gelmesini. Haberinizin olmaması normal yani. Gelişi beklenmedikti."

"Gidişi gibi."

Nare'nin sesi ile ona döndüm. Ses tonu buruktu.

"Gidişimin kimseyi üzdüğünü düşünmüyorum."