'Fantastisch' ik zucht diep en kijk om me heen.
Voor mij ligt een schitterend dal met de mooiste bloemen en bomen.
'Samaah?' Ik kijk om en zie het vrolijke gezicht van Mikalo voor me.
'Kom je mee? 'Ja kom eraan!'
Langzaam loop ik achter Mikalo aan.
Het is hier zo mooi! Geweldig dat dit bestaat, mischien is het toch niet supererg om hier heen te gaan.
Dan loop ik snel mee met Mikalo met Loriana achter mij aan gehuppeld.
'Moeten we niet mijn koffers halen?'
Vraag ik aan Mikalo.
'Nee hoor die komen zo wel' zegt hij en hij loopt door.
'Oke dan' en ik loop weer achter hem aan.
Ik kijk om mij heen en zie dan in de verte kleine mannetjes lopen, dat zullen ook wel elfjes wezen.
Ik hoor geruis en dan voor mij verschijnt een kleine waterval.
Het water is glashelder. Dat is lekker!
'Samah kom je? We zijn er bijna!'
En Mikalo draait zich weer om.
'Jaahaa kom eraan' ik kan er ook niks aan doen er is zoveel moois te zien!
Ik pak snel Loriana op en ren naar Mikalo toe die een eind verder loopt.
-een uur later-
Ik sta in de gang van het paleis, nouja niet echt een paleis maar het lijkt er wel op.
Het dak is beschilderd met prachtige tekeningen en de ramen zijn om ringt met allemaal fel rode rozen.
Mikalo loopt voor mij uit(alweer).
Sloom loop ik achter hem aan en kijk om mij heen. Dan sta ik stil, ik staar na het schilderij voor mij. Voor mij hangt een mega groot schilderij met een gouden rand.
En op dat schilderij staat een gezin.
Ons gezin.. Mijn vader en mijn moeder die met mij in haar armen staat. Er staat een glimlach op hun gezicht, Maar dat niet alleen naast mijn vader staat nog een meisje. Ze kijkt heel serieus maar dat niet alleen haar ogen staan verdrietig.
Ik druk Loriana zacht tegen mij aan, op één of andere manier geeft zij mij troost. Ja het is een prachtig schilderij maar wie is dat meisje?
Ik kom er wel achter!
Dan loop ik met Loriana nog in mijn armen achter Mikalo aan die een eindje verder op mij staat te wachten.
We lopen verder en komen aan bij een deur.
'Nu ga je naar de vrouw die nu hier alles bestuurd, omdat er niemand was.' zegt Mikalo
'Oke ik ben benieuwd!' antwoord ik.
Ik duw de deurklink omlaag en loop na binnen.
Voor mij staat een soort van bureau de poten zijn ook weer bekleedt met rozen. Achter het bureau zit een vrouw ze heeft haar haar opgestoken en ze draagt een paarse jurk, om haar hals hangt een medaillon.
'Eeh.. Hallo, ik ben Samah'
'Hallo Samah, hartelijk welkom! Fijn dat je er bent!' en ze stuurt me een warme glimlach.
'En wat een bijzonder hondje heb je!'
Ik voel me op me gemak, dit is een lieve vrouw!
'Dank u wel ik ben ook dol op haar' en dan ik ga voor haar zitten.
'Ik zal je nu alles gaan vertellen, zodat je het wat meer gaat begrijpen'.
'Is goed!' en ik knik. Op mijn schoot begint Loriana te blaffen.
'ze heeft denk ik wel zin in wat water en brokjes' en ze drukt op een belletje en even later komt er een elfje binnen lopen.
Hij maakt een buiging.
'Zou je een bakje water en brokjes willen halen voor dit hondje?'
'Natuurlijk mevrouw' antwoord de elf en hij draait zich weer om en loopt weg.
'Dan zal ik me nu even voorstellen want dat heb ik nog niet gedaan sorry'.
'Maakt niet uit hoor' en ik glimlach.
'Ik ben Savinia en ik regeer dit mooie rijk, ik ben de zus van je vader en was er bij toen hij stierf.' haar ogen staan vol tranen.
Ik knik zachtjes. ze begint weer verder te vertellen.
'Nu is het dus aan jou om het rijk te gaan regeren!, nu denk je vast ONEE, maar het komt goed we gaan je helpen!'
'Super' en ik lach.
Dan komt de elf weer binnen lopen met twee bakken in zijn armen.
'Het eten en drinken voor het hondje' en hij zet het naast mij neer.
Loriana komt vrolijk aangehuppeld en begint te eten.
Ik glimlach, wat is het ook een dropje.
'Ik zal je naar je kamer wijzen dan kijken we morgen verder, wat er allemaal gaat gebeuren.' zegt Savinia
'Is goed!' antwoord ik.
Ik til Loriana weer op die alles op heeft.
Savinia staat op en loopt voor mij uit de kamer uit.
Ik loop achter haar aan de lange gang door.
Dan stoppen we en we staan bij een deur.
'Zo dit is jou kamer, je spullen worden zo gebracht.' zegt Savinia
'Dank u wel!'
'Ik zie je zo wel weer' en ze draait zich om en loopt weg.
'Daar gaan we dan Loriana!' en ik zet haar neer.
Dan open ik de deur en stap naar binnen.
Ik kijk om me heen, er staat een groot tweepersoons bed en een mooie grote kast. Ik gooi mijn tasje op bed en loop na de deur achter in de kamer,
Ik doe hem open. Oke wow een eigen badkamer! zelfs een bubbelbad, dat is lekker!.
Ik lach en loop terug na de slaapkamer. 'Loriana wil je het dekbed vermoorden??'
Ze zit gromt zachtjes en trekt het dekbed mee.
'Gek beestje' zeg ik lachend.
Ik draai me om en loop na het balkon. Ik zucht wat een prachtig uitzicht! bloemen bomen waterval het is zo moooi!.
Ik loop van het balkon af en spring op bed.
Loriana laat van schrik het dekbed los.
'Hahaha gek beestje' en ik til haar de lucht in.
Ze blaft en geeft me een likje over mijn neus.
'Je bent ook zo'n poepie!'
En ik neem haar in mijn armen.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Yaah mensen weer een hoofdstuk:)
(Teveel inspiratie)
Enn al 60 lezersss AAHH dankjulliewell! Blijf lezen!<3
Ik hoop dat jullie het leuuk vonden:D
Ik wacht nog op me voorkant maar hopelijk duurt het niet lang meer;)
Vote&comment pleass<3
Xxxx
