'Nee dat doe je niet!!' zegt hij en zijn gezicht staat verschrikt.
Waar ben ik ook eigenlijk meebezig..
Ik kan hem toch niet doodschieten.
Dan voor dat ik het door heb springt hij op mij af.
Ik spring na achter en probeer hem weg te trappen, hij duwt mij ruw weg en pakt de pijl en boog, 'NEE GEEF TERUG!!!!' en ik probeer het te grijpen maar het lukt niet.
Dan slaat de deur open.
In de deuropening staan Savinia.
Onee he..
'Wat is hier aan de hand?!? Haar hoofd ziet er uit alsof er doodzieke unicorns op hebben lopen schijten.
Ik grinnik en Savinia kijkt mij aan,
Oke dat was geen goeie timing.
Dan in een snelle beweging haalt ze haar hand van haar rug en houd een pijl en boog op het gruwelijke wezen gericht.
'Als je nu niet die pijl en boog neerlegt schiet ik je neer' zegt ze fluisterend.
Ik kijk verschrikt na hem, hopelijk luistert die na Savinia.
Zijn ogen kijken haar vol met haat aan maar laat dan de wapens zakken.
Ik haal opgelucht adem, ik kijk na Savinia die nog steeds hem in de gaten houd.
'Je gaat nu weg en laat je niet meer hier zien!!!' haar stem klinkt fel en haar ogen fonkelen van woede.
'Dat zien we dan nog wel' en voordat ik met mijn ogen knipper is hij verdwenen.
Ze rent op mij af en neemt mij in haar armen, 'ach meis gaat het.. Sorry dat dit moet gebeuren.'
'Maakt niet uit' zeg ik.
'Kom we gaan even wat drinken ik moet je wat uitleggen. Ze laat mij weer los en pakt het pijl en boog.
Ze verdwijnt uit de kamer.
Ik ren na de kast en pak Loriana die angstig in een hoekje zit.
'Ssst kom maar liefie' en ik til haar op en loop achter Savinia aan.
Ik sluit de deur achter mij dicht,
We zijn aangekomen in haar kamertje.
'Ga zitten Samah'
Ik ga zitten en neem Loriana op mijn schoot.
'Wie was hij? En wat wil die van me?' zeg ik zacht.
'Ik zal je het uitleggen Samah' zegt ze en ze kijkt ernstig.
'Je oma heeft vast al uitgelegt dat hier niet alleen goede elfen zijn, nu zul je denken dat was echt geen elf, dat klopt.'
'Het is nog veel erger' en ze slikt.
'Dit wezen heeft je vader vermoord..'
Ik buig mijn hoofd, tranen vallen op mijn broek.
Waarom? Ik mis ze zo erg, altijd moet ik het aanhoren van klasgenoten dat ze op vakantie zijn geweest met hun famillie en dat het geweldig was en zo maar door.
Ik heb dat niet meer. Ik wrijf de tranen uit mijn ogen.
'Ga verder' fluister ik zachtjes.
Ze knikt en kijkt me vol medelijden aan.
'Hij wil de macht in dit rijk, heerser worden en ons allemaal uitroeien.'
'Maar hij wil jou sowieso vermoorden, omdat jij gaat regeren.'
'Vreselijk, maar we moeten tegen hem strijden' mijn stem piept.
'Ja en jou moeten we beschermen Samah!'
Ik knik en sta dan op.
'Ik ga even slapen denk ik' en ik draai me om richting de deur.
'Is goed meis slaaplekker en let op jezelf!' en ze staat op. Ze loopt op mij af.
'Samah dit is voor jou, ik heb er ook zo één en zo blijf je altijd met ons en het rijk verbonden, draag het altijd het heeft onbetaalbare waarde.' ze loopt terug na het bureau en pakt net zo'n medallion wat ze zelf ook om haar hals heeft hangen.
Ze hangt hem om mijn hals 'het staat prachtig!!' zegt ze en ze glimlacht.
'Hij is prachtig dankuwel!'
'Slaaplekker Samah'
'Dankuwel!' en ik draai me om en loop met Loriana in mijn armen weer de gang op.
Ik open de deur van mijn kamer en plof neer op het mega bed.
'Wat zou er in dat medallion zitten?' vraag ik aan mezelf.
Volgens mij moet het open kunnen.
Ik pruts en dan valt die open op het bed.
Loriana blaft en mijn mond valt open.. Wauw...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Jajaaa weerr af✨
Laatste tijd veel inspiratie
Ik hoop dat jullie het leuk vindenn!
En ontzettend bedankt voor 198 lezerss al bijna 200
Volgende hoofdstuk kan iets langer duren, heb deze week nog veel toetsen..precies natuurlijk voor de vakantie snel toetsen opgeven..(haat aan school)
Vote&comment pleaass!
Xxxxx
