'BludVergebung' /SOPE

1 İQ ; 'İLAÇ'

Dediğim gibi hayatımda yazdığım en güzel fic olacak.galiba.
Öffff öffff bu yüzden yazıyorum :") hepsini tekrar:")
Neyse başlayalım

Ve uyarı koyuyorum şuraya
Şimdi bu kitapta mantık arayanlar varsa hemen kitabı terk etsin yoksa beyin ölümü gerçekleşir, yemin ederim ki doğru.

1 İQ;İLAÇ

Nefes alamıyorum..... nefeslerim yetmiyor....elim titriyor.... kafam ve kalbim ağrılarıma boyun eğiyor.....ellerim ve vücudumda deprem oluyor.....yardım edin....ölüyorum....ilaçlarıma ihtiyacım var......

Yataktan düştü. Çok zor nefes alıp veriyordu. Ölü gibiydi, yaşayan bir ölü. Elleri ayakları her yeei titriyordu. Sanki Dünyadaki o an olan bütün depremler onun vücudunda toplanmıştı.
Düştü kalktı..düştü kalktı.. düştü kalktı....
Düşe kalka yatağın yanındaki çekmeceli masaya vardı. En alttaki çekmeceyi açtı. Çekmecenin en diplerinden bir ilac kutusu çıkardı. İlaç kutuunun içinden bir hap çıkardı. Hapı elinden düşürdü. Hala elleri titriyordu. Ilaç kutusundan bir hap daha çıkardı. Hapı eliyle sıkmaya başladı. Daha doğrusu ellerini sıkmaya başladı, acıyı unutmak için. Ama olmadı, bu unutulamayacak acıyı unutmaya çalıştı. Önce elinde tuttuğu hapın yerde tok sesi duyuldu sonrada vücudunun yerdeki sesi...

°°°°

Göz kapaklarını araladı. Önce beyaz tavan girdi görüş alanına sonra beyaz olan herşey. Nerede olduğunu tabiki biliyordu. Burası hastaneydi. O bayılınca yardımcısı odaya girmiş, yerde onu görünce hastaneyi aramıştı. Hastaneye götürülünce ilaçlarını damar yoluyla almış ve hala kolunda damar yolu vardı.

Hastanenin yatağında yatıyordu. Aklına geçmişi geldi. Gözünden bir damla yaş düştü. Her şey çok saçmaydı. Hani her zaman iyiler kazanırdı. Hani hikayelerde her zaman iyiler daha güçlü. Ne oldu o hikayelere? Hepsi çöp, hepsi yalan, hepsi çocukların üzülmemesi için uydurulmuş şeylerden ibaret. Neden gerçek olamıyorduki? Neden?

Üst düzey kolumantri (uydurma bir hastalık ) hastasıydı. Küçükken yanlış teşis konulduğu için yanlış hapları da almıştı. Haplar onun narin ve küçük bedenine yan etki yapmıştı. Şimdide bu iğrenç hastalıkta uğraşıyordu. Küçükken doktorların 'büyüyünce geçer' sözü artık saçma geliyordu çünkü bir hapın bağımlısı olmuştu. Hapla yazıyordu. O hapı bir saniye geciktirirse kalbi sıkışıyordu. Ölüme kadar gidiyordu.

O günde yardımcısına uyup beş dakiak uyuyacaktı sözde. Yardımcısının dikkatsizliği hayatına mal oluyordu.

Kapı açıldı. İçeriye yardımcısı Chen dirdi. Yüzü aşıktı. İçinden 'yine birşey olacak' dedi. Chen yatağın yanındaki ikili koltuğa oturdu.

Yardımcı dudağını ıslattı ve konuşmak için dudağını araladı.
"Geçmiş olsun efendim."

"Umarım benim hayatımdan daha büyük bir nedenin vardır Chen." Chen patronunun ne dediğini çok iyi biliyordu.

Çok kızgındı. Hem güvensizlik hem sinir vardı vücudunda. Hem ona 'siz uyuyun ben sizi uyandırırım' demiş. Hemde uyandırmamıştı ve hayatına mal oluyordu bu bir iki dakika.

Chen boğazını temizledi ve konuştu
"Doktoronuz beni aradı efendim..." Durakladı nasıl diyeceğeni bilmiyordu.

"Evet çağırması benim hayatımdan daha mı önemli Chen?!! Bu nasıl saçma bahane böyle!" Chen patronunun kızgınlığını biliyordu. İşten kovulacaktı biliyordu ama yinede tamamladı cümlesini.

"Depodaki ilaçlar azalıyormuş..."Durdu. Derin bir nefes aldı. Kelimeleri kafasında toparlamaya çalışıyordu. nasıl söyleyecekti.

●●●

Bölüm sonuuu~~

Neyse bütün kitaplarda söylediğim gibi bu da senommanyani  hesabımın kitapları. Bu hesap artık yok. Yeni hesap bu var. Okki -okki
Buradan devam. Öffff öffff hepsini yazacam birde:")
Neyse dediğim gibi tarih tutcem ve saat

Tarih/04/20/2020 - Saat/sabah 12/

Baaaaay

#ipurpleyou💜💜💜