Fatal attraction

Chapter 2

Γιατί ήρθε μέχρι εδώ;... τι στο καλό θέλει πια από μένα;... γιατί... γιατί δεν σταματάει;... νιώθω δάκρυα να κυλούν από τα μάτια μου κατά μήκος του προσώπου μου... σταματά Αριάδνη!... δεν βαρέθηκες;... για ποσό ακόμα θα κλαις για εκείνον;... για αυτόν τον άντρα που ποτέ δεν σε αγάπησε;.... Απότομα νιώθω ένα έντονο ήχο να ηχεί στα αφτια μου καθώς και την πόρτα διπλα μου να τραντάζεται...

Μ:Μη με βγάλεις παραπάνω εκτός εαυτού... ο τόνος του άγριος... τελείως διαφορετικός απ όσο τον θυμόμουν... που πήγε ο άντρας που ψυθίριζε λόγια ουτοπικά πλασμένα στο αφτί μου τις νύχτες που έκανε το κορμί μου και την καρδιά μου να υποτάσσεται σε εκείνον;...χα... ποιον κοροϊδεύω;... τι στο καλό σκέφτομαι σε μια στιγμή σαν και αυτή;... Αριάδνη σύνελθε!... μην πέφτεις σε αυτήν την παγίδα ξανά... ποτέ ξανά!...

Α:Νόμιζα ήμουν ξεκάθαρη... η φωνή μου σταθερή.. όλο μου το είναι έτρεμε... δεν ήξερα... δεν ήξερα πως κατάφερνα να παραμένω ψύχραιμη εξωτερικά ενώ μέσα μου... έσπαγα... «Δεν έχεις λόγο να βρίσκεσαι εδώ Michelangelo»... και μόνο στο άκουσμα του ονόματος του από το στόμα μου η καρδιά μου σφίγγεται... πως γίνεται;... πως θα μπορέσω να διώξω μια για πάντα αυτά τα αισθήματα που έχω για αυτόν τον άντρα;... για λίγο στο χώρο επικρατεί σιγή... και λίγο μετά... βήματα... αυτό ήταν;... έφυγε;... νιώθω απαίσια... θέλω να εξαφανιστω... να τρέξω μακριά απ όλους και απ όλα... γιατί;... γιατί έφτασα σε αυτό το σημείο;... γιατί έκανα την μια λάθος επιλογή πίσω από την άλλη για να καταλήξω να διώχνω τον άντρα που αγάπησα όσο τίποτε άλλο στην ζωή μου μακρυά μου;... αν ήξερα... αν ήξερα τι με περίμενε από την αρχή δεν θα είχα πάρει αυτή την δίοδο... αν ήξερα πως η καρδιά μου θα μάτωνε... θα ραγιζε... και θα υπέφερε τόσο δεν θα είχα κάνει τίποτα... ξέρω... ξέρω ποσό εγωιστικό ακούγεται όλο αυτό... ποσό άθλια και απαίσια είμαι αλλά δεν με νοιαζει... αυτός ο άντρας ήταν ο κόσμος μου... το μόνο φως στο μαύρο μου σκοτάδι... και τώρα... όλα καταστράφηκαν!... τα κατέστρεψες όλα Αριάδνη!... ο εγωισμός σου... η απληστία σου... κατέστρεψε όχι μόνο την ζωή σου αλλά και των γύρω σου...
Πως μπόρεσα να παντρευτώ έναν άντρα που δεν αγαπώ;... πως μπόρεσα να προδώσω όχι μόνο την εμπιστοσύνη των γονιών μου αλλά και όλων όσον στήριζαν αυτόν τον γάμο;... από την αρχή τα αισθήματα μου δεν είχαν καμία σημασία... και εγώ με τις πράξεις μου τους έδωσα σάρκα και οστά διαλύοντας τα πάντα γύρω μου... νιώθω τα μάτια μου να καίνε ... πρέπει να σταματήσω να κλαιω... μόνο σε κακό θα μου βγει!... πως θα μπορέσω να εξηγήσω όλη αυτήν την κατάσταση στους ανθρώπους εκεί έξω;... ήδη έχει περάσει πόση ώρα από τότε που έφυγα από το τραπέζι....πως θα καταφέρω να βρω μια πιστικη δικαιολογία για τον λόγο που εξαφανίστηκα τόσο ξαφνικά στην μέση της συζήτησης;...Άου·...το κεφάλι μου πονάει υπερβολικά πολύ... γιατί ζαλίζομαι πάλι;... νιώθω το σώμα μου βαρυ... δεν μπορώ να σηκωθώ όρθια... δεν εχω την δύναμη... δεν... δεν εχω πια το κουράγιο να αντιμετωπίσω τα λάθη μου... να διορθώσω τις απαίσιες μου πράξεις... να πάρω πίσω τον πόνο που εχω προκαλέσει στους άλλους γύρω μου... απότομα ένας έντονα ηχος διαπερνάει τα αφτια μου κάνοντας με να σηκώσω το βλέμμα μου προς τα πάνω μπερδεμένη ... πριν προλάβω να συνηδοιτοποιησω τι είχε γίνει ένιωσα ένα δυνατό χέρι να αρπάζει τον καρπό μου τραβώντας με προς το μέρος του... γιατί... γιατί δεν εφυγες;.... Νιώθω το άλλο του χέρι να τυλίγεται γύρω από την μέση μου κρατώντας με σφιχτά... τα μάτια του κοιτούσαν τα δικά μου γεμάτα... θυμό... νιώθω το σώμα μου να φλέγεται... κάθε σημείο στο οποίο με αγγίζει έχει πάρει φωτιά... η καρδιά μου σφίγγεται... γιατί;... απότομα παιρνω το βλέμμα μου από το δικό του...

Α:Άφησε με... ο τόνος μου άχρωμος... μέσα μου πάλευα... πάλευα με τους δαίμονες μου... δεν ήθελα να με αφήσει... χα·.. ποσό μεγάλη υποκρίτρια είσαι Αριάδνη... απότομα νιώθω το κράτημα του στον καρπό μου να χαλαρώνει και απότομα νιώθω τα δάχτυλα του να αγγίζουν τα μάγουλα μου αναγκάζοντας το κεφάλι μου να γυρίσει ξανά προς το μέρος του...

Μ:Χα·... «στην κατάσταση που είσαι;»... απότομα γυρίζω το βλέμμα μου για να τον κοιτάξω...

Α:Ναι! Από πότε νοιάζεσαι για το πως είμαι;... ο τόνος μου άγριος... η φωνή μου γεμάτη ένταση... «Το μονο που σε ενδιέφερε ήταν η κατάσταση μου κάθε φορά που κάναμε σεξ· οτιδήποτε εκτός από αυτό δεν σε αφορούσε!».... Χωρίς δεύτερη σκέψη βρίσκω την δύναμη και τον σπρώχνω μακρυά μου καθώς απομακρύνομαι λίγα μέτρα από κοντά του... γυρίζοντας του για άλλη μια φορά πλάτη... δεν έχω το θάρρος να τον κοιτάξω στα μάτια ... Χα·... τι στο καλό κάνω;... τι στο καλό με έχει πιάσει και φέρομαι έτσι;... όλο αυτό δεν έχει νόημα... αυτό που κάνω είναι ανούσιο... ποιος ο λόγος να φέρομαι έτσι για κάτι που πλέον έχει τελειώσει;... απότομα ο πόνος που ένιωθα ανάμεσα από το στήθος μου άρχισε να με επαναφέρει στην πραγματικότητα.... Με όση δύναμη και αξιοπρέπεια μου είχε μείνει σήκωσα το ανάστημα μου και ξεκίνησα να περπατάω προς την πόρτα που οδηγούσε έξω από τις τουαλέτες... ίσως δεν ήμουν σαφής εκείνη την νύχτα... δεν ήμουν ειλικρινής ούτε με εκείνον αλλά ούτε και με τον εαυτό μου...  ίσως δεν τελείωσα τα πράγματα μεταξύ μας όπως θα έπρεπε... για ποσό ακόμα θα συνεχίσω να κρύβομαι πίσω από το δάχτυλο μου;... Αριάδνη μήπως είναι καιρός επιτέλους να ωριμάσεις;... μήπως επιτέλους ήρθε η ώρα να διορθώσεις τα λάθη σου;... και αν όχι για εσένα... τουλάχιστον το οφείλεις σε όλους όσους εκείνους που πληγώσες με την απληστία σου.... ξέχασε τον πια... ναι... ξέχασε τον μια για πάντα...

Μ:Αριάδνη.... ο τόνος του άγριος... ο τροπος που φωνάζει το όνομα μου... με πονάει....καθώς ήμουν έτοιμη να αγγίξω το πόμολο κοντοστάθηκα... ύψωσα το κεφάλι μου και γύρισα προς το μέρος του... το βλέμμα μου δεν άργησε να συναντήσει το δικό του... άγριο... επιβλητικό... έτσι όπως με κοιτούσε τις περισσότερες φορές... για μια τελευταία φορά... μια τελευταία φορά... σκέφτομαι....    πείρα μια κόφτη ανάσα... φόρεσα το πιο ειλικρινέστατο χαμόγελο που είχα δώσει ποτέ σε κάποιον και με δακρυσμένα μάτια οι λέξεις βγήκαν από το στόμα μου σαν μαχαιριές προς την καρδιά μου...

Α: Συγχαρητήρια για τον αρραβώνα σου....
είπα καθώς γύρισα πλάτη και ξεκίνησα να περπατάω έξω από εκείνο το μέρος.... χωρίς να κοιτάξω πίσω μου...

αυτήν την φορά ήμουν αποφασισμένη...

Με αυτές μου τις λέξεις... έδωσα μια για πάντα ένα τέλος... ένα τέλος σε μια επιλογή που με κατέστρεψε... 

Και το χειρότερο ήταν πως....

Εκείνη την ημέρα...

δεν ήξερα πως ο πόνος μου δεν είχε τελειώσει

Και ένας μεγάλος και ακόμα πιο επίπονος γολγοθάς ήταν έτοιμος να ξεκινήσει....