Ben geldim!
Aylar sonra falan işte...
2021 yılına son bir bölüm bırakmak istedim.
Umarım kalbiniz kadar güzel bir yıl geçirirsiniz!💚
Ve ve ve. En önemlisi... iremstern07 bu bölümü sana ithaf ediyorum.
Umarım beğenirsiniz.Keyifli okumalar dilerim.
~~~♤♧~~~
'Hiç ışık yok, farkındayım... Beni bugün ayık, beni bugün ayılt...'
~~~~~~
Gece yarısı Beste'nin kafamda ki kolunu hissedip, gözlerimi araladım. Belime de bacağını atmış, horul horul uyuyordu. Beste'nin kolunu ve bacağını üstümden çektim. Bir şeyler homurdanarak elini tekrar üstüme attı. Kolunu üstümden kaldırıp, ayağa kalktım. Aynı yatakta yatmamız bile saçmaydı. Acıyan gözlerimle yatağıma ve hayvan gibi yatan Beste'ye son kez bakıp, yastığımla dolabımdan bir örtü alıp salona indim. Allah'tan koltuklarımız geniş ve rahattı.
Örtüyle yastığımı koltuğa koyup, su içmeye gittim. Mutfakta işimi bitirip yavaş yavaş uykuya daldım.
Sabah ise Beste'nin sesiyle uyanmak zorunda kaldım. Saat daha 09.45 olmasına rağmen.
"Beste umarım beni bu saatte uyandırmanın önemli bir sebebi vardır." dedim sinirli bir şekilde.
Beste, "Seni yanımda olmadığını fark edince korktum. Ayrıca telefonuna mesaj gelip duruyor.'' diyerek elindeki telefonumu bana uzattı.
Mesaj Emir'dendi.
Emir Alp: Günaydın, Dolunay.
Emir Alp: Gelmeden önce bana mesaj at, bende konumu yollayayım.
Siz: Günaydın. Tamamdır.
Anında çevirim içi olup yazmaya başladı.
Emir Alp: Unutma ama.
Siz: Tamam dedim ya. Görüşürüz sonra.
Emir Alp: Görüşürüz.
Ona görüldü atıp başımda dikilen arkadaşıma baktım. ''Ne?''
''Kimdi o?''
''Emir. Aslı ablanın kardeşi. Kolyemi orada düşürmüşüm. Oraya gidip alacağım bugün. Sende gelirsin.''
Gözlerini büyüttü. ''Numaranı ne ara aldı?''
''Ablasından almış. Kolye için, benden değil.''
''Anladım.'' diye mırıldandı. Üstümüzü değiştirip ayak üstü bir şeyler atıştırıp evden çıktık. İlk önce Ayaz'ın yanına uğrayıp Beste'yi orada, Ayaz'ın yanında bırakıp kolyemi almaya gidecektim.
Tabi ki Beste'nin planımdan haberi yok. Çünkü, neden olsun?
İkinci evim olarak gördüğüm binaya geldiğimizde uyuşuk adımlarla merdivenleri tırmandık ve kapının önüne geldik. Anahtarımı çıkarmaya üşendiğim için kapıyı çaldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LUİZA
Novela Juvenil''Bir kuş olmak isterdim.'' dedim havada ki özgürce uçan kuşlara bakarak. ''Neden?'' dedi Emir aynı benim gibi kuşlara bakarak. ''Çünkü... Çünkü onlar özgür.'' ''Sende özgürsün.'' ''Değilim...'' dedim acı içinde fısıldayarak. ''Ve de kuşlar uçuyor...
