ENTRİKA // Jikook

-Engellenemeyen Düşünceler-

Son düşüncem beni yere mıhlamaya yetmişti. Park Jimin'i kıskanmak... Bu sorunun cevabının doğuracağı sonuçlardan dolayı dürüst olmayı reddediyordu benliğim. Olabilir miydi? Benden biraz uzakta beni bekleyen arkadaşlarıma baktım. Olamazdı... Saçmalıyordum. Sadece psikolojik olarak telaş halinde olmam beni bunu düşünmeye itiyordu. Jimin'in diğerlerinden bir farkı yoktu. Ben Tae'yi ve Hoseok'u da kıskanırdım. Bağ kurduğum canlı veya cansız her şey benimdir. Eminim Yoongi hyung ve Namjoon hyung ile yakınlaştıkça onları da kıskanabilirdim. Kıskançlık olduğundan bile emin değildim. Koruma iç güdüsü? Neden olmasındı?

''Ağaç olduk Kook... Geliyor musun?''

Yoongi hyung'un seslenmesiyle kafamı kaldırdım. Pek sık yaşamadığım duygular ile boğuşurken resmen dilim tutulmuştu. Karaoke... Gitmeli miydim? Bilmiyorum. Kırk yılda bir beni yoklayan vicdanıma sıçayım. Tam sırasıydı sanki. İçimden bir ses Jimin'e fazla çıkıştın diyordu. Ama hakketmişti.

''Dünya'dan Jeon Jungkook'a! Yaşıyor musun?''

Hoseok'un sesiyle istemsizce yanlarına doğru yürüdüm. Gözlerim bana meydan okuyarak Jimin'e kilitlendiklerinde Jimin sanki bilerek bana bakmıyor gibiydi. Haydi ama... Hiçbir şey demedim bile. Alınganlık yapıyordu. Yanlarına vardığımda karaoke yapacağımız mekana doğru ilerlemeye başlamıştık. Bizimkiler gülüşüp eğleniyordu. Konunun ne olduğunu bile bilmiyordum. Kafamın içindeki gürültü dışarıdan içeriye ses girişine engel oluyordu sanki. Kendimi mi sorgulamalıydım yoksa Jimin'i mi? Beyin amcıklaması geçiriyordum. Akşam kafa dağıtmaya bara gitme kararı almıştım. Yalnız gidecektim.

''Jiminieee hyung!''

Tae Jimin'e şirinlik yaparak yanına geçtiğinde dikkatimi yine Jimin'e yönlendirmişti. Ne biçim insansın Tae... Ben düşünmemeye çalıştıkça bana inadına yapıyor sanki. Tae kolunu Jimin'in omzuna atmıştı. Neşelensin diye çabalıyordu. Arada bana kaçamak bakışlarıyla 'Bir şeyler yapsana.' demeyi de ihmal etmiyordu. Hoseok yanıma yaklaştı mekana yaklaşırken.

''Ne oluyor Kook?''

Yanıma yaklaşırken almayı beklediğim sorusuyla şaşırtmamıştı Hoseok.

''Konu Jimin. Jimin ve onun davranışları.''

Duyamayacaklarından emin olduğum bir uzaklıktayken cevapladım Hoseok'u. Bazen biraz dürüstlük göz çıkarmazdı. Özellikle yakınlarıma. Hoseok'un dediklerimle şaşırmış bir havası aksine bekliyordum zaten diyen surat ifadesi beni tedirgin etmişti. Koskoca ben... Düştüğüm hallere, düşündüğüm şeylere bak. Sanırım geçireceğim kısa bir dönem bu da. Duygusal adam ayakları... Abime çekmiştim. Bu konuda elimden bir şey gelmezdi. Önceden çok sık vakit geçirirdik. Ondan olsa gerekti. Mekanın önüne geldiğimizi farketmemiştim. Hala yürümeye devam edecek iken Tae'nin kolumdan tutup çevirmesiyle peşlerinden devam ettim. Kendime gelmeli ve normale dönmeliydim artık. En azından ben hiçbir şey olmamış gibi davranacaktım. Jimin'e karşı da öyle... Bize gösterilen odaya doluştuk. İçeride üçer kişilik iki tane koltuk vardı. İlk koltuğa çöken Hoseok olmuştu. Tae de Hoseok'un yanında yerini alınca onlara doğru ilerledim ben de. Beni durduran şey;

''Yoongi hyung, yanımıza gel.'' Diyen Tae olmuştu.

Tam anlamıyla başarılarının devamını sikeyim Tae. Namjoon hyung'a baktığımda son olarak bize kalan koltukta köşeye kurulduğunu gördüm. Jimin ile eş zamanlı farketmiş olmalıyız ki gözlerimiz kesişti. Saçmalıyorduk artık. Gerçekten... Çocuk gibi aramız böyle mi olacaktık? Jimin'e de aynı sinyali yollamak amacıyla bileğinden tutup oturmamız beklenen koltuğa sürükledim. Ortaya oturmuştum. Jimin hareketimi beklemediğini bu kadar belli edemezdi. Onu daha da şaşırtarak belinden tutarak onun da koltuğun bir diğer köşesine oturmasını sağladım. İlk olarak Hoseok ve Namjoon hyung rap yapıyorlardı. O sıra Tae ve Yoongi hyung ise ne söyleyeceklerini tartışıyorlardı. Biz dışında herkes bizi çoktan ikili seçmişti. Bizim de şarkı seçmemiz gerekiyordu ama Jimin ben dışında her şey ile muhattaptı şuan. Elimi dizine yerleştirip dikkatini çekmeye çalıştım. İşe yarayacağını biliyordum.