ZOR AŞK ~2~

5 - İhanet ~ part 1

Herkese yeniden merhaba!

Vote atmayı, yorum bırakmayı ve beni takip etmeyi unutmayın

Diğer hikayem olan KAYLA'ya da bakabilirsiniz.

İyi okumalar

Ekin'den

Boşanma kağıtlarını görmemin ardından bu gün 4 gün geçmişti. Bulut'u ne aramıştım ne yanına gitmiştim. O da aramamıştı. En azından kendi söyleme zahmetinde bulunabilirdi! Öfkemin geçmesi için beklemiştim ama bir şey değişmiyordu. Bu gün yanlarına gidecektim. Oğlumu görebilirdim en azından.

Evin önünde durup anahtarı bir korumaya teslim ederek içeri girmiştim. Kapıyı açan görevli olmuştu.
-"Hoşgeldiniz Ekin Bey."
Diyen kadına başımı sallayarak içeri geçtim. O sırada Bulut çıkmıştı.
-"Kim ge-"
Derken göz göze gelmemizle cümlesi yarıda kesildi.
-"Yaman nerde?"
Diye sordum direk.
-"Uyuyor."
-"Ne zaman uyanır?"
-"Bilmiyorum. Yeni uyudu birkaç saat uyanmaz."
-"Peki."
Diyip içeri geçtim ve koltuğa oturdum.
-"Ekin gidebilirsin!"
-"Çocuğumu göreceğim."
-"Bir daha gelmeden önce haber verirsen görürsün Ekin! Git şimdi!"
Cevap vermedim bile. "Ekin duymuyor musun beni? Hala neyde ısrar ediyorsun? Böyle kafana göre gelip gidemezsin buraya! Biz seninle ayrıldık!"
Bunu diyince ayağa kalktım. Ona doğru ilerlerken birkaç adım geri atsa da geri gitmemeye çalışıyordu. En son gidecek bir yer kalmayınca tezgaha çarpmıştı. Rahatsız edici bir mesafede yanına yaklaşarak ellerimi iki yanından tezgaha dayadım.
-"Hala karım olduğun gözüküyor ama."
-"Ekin evrakları aldığını biliyorum!"
-"Peki boşanmak ne kadar uzun sürebilir onu biliyor musun? Yıllarca uzatabilirim davayı."
Dedim daha yakınına girerken.
-"Yapamazsın."
-"Öyle mi?"
Tek kaşımı kaldırdım. Gözlerini gözlerimden kaçırdı.
-"Yapsan da hiçbir şey değişmez Ekin."
-"Boşanmadığımız süre boyunca çocuğumu aldığını gösterirsem çok şey değişir inan bana. O yüzden bence zorlama Bulut. Çocuğumu görmeye geldim."
Dedim net bir sesle. Ardından beni ittirip kenardan çıktı. Ben de koltuğa geri döndüm. Onunla konuşmak istediğim çok şey vardı ama ona çok kızgındım. Hem de onu çok seviyordum. Uzun süren sessizliği yine ben böldüm.
-"Evime göndermek yerine kendin söyleyebilirdin! En azından bu kadarını hak ediyordum!"
Bir şey demeyince ona doğru döndüm. "Bulut, senle konuşuyorum!"
-"Bana vurduktan sonra aramamı mı bekliyordun?"
Gerçekten delirecektim. Ona vurmam hataydı ama kendi yaptıklarını hiç saymıyordu bile. Tam ağzımı açtığım sırada telefonu çalmasıyla sustum. Bulut hızlıca yukarı çıktı telefonuyla birlikte. Kim arıyordu acaba?

Arkasından gitmek istiyordum. Kimin aradığını merak etmiştim. Neden yuları çıkmıştı ki? Merdivenlerden çıkmaya başladım. Kapı dinlemeyecektim, Yaman'ı görmek için gidiyordum. İkinci katta önünden geçerken sesleri duydum ama anlayacak kadar uzun zaman geçirmedim. Onun yerine 3. Kata çıktım. Kapıyı açınca Yaman'ı yatakta gördüm. Beşiği yoktu burda tabi. Onun yerine yastıkları yan yana dizmişti düşmesin diye.

Sessizce yanına oturup yumuk elini tuttum. O kadar güzeldi ki. Teni pamuk gibiydi, gözleri annesinin gözleri gibi cama benziyordu. Benim gözlerim daha koyu kalıyordu onunkinin yanında. Yavaşça eğilip öpmek istedim ama sonra sakallarımı kesmediğim aklıma geldiği için durdum. Derin uyuyordu ve sanırım yakın bir zamanda uyanmayacaktı. Gitsem iyi olurdu artık. Başka zaman gelirdim.

  Son bir kez oğlumun kokusunu içime çekip odadan çıktım. Aşağı inerken merdivenlerden yukarı çıkan Bulut'la karşılaştık.
-"Nerdeydin? Bana haber vermeden-"
Lafını kestim.
-"Oğluma baktım."
Dedim ve kapıyı açtım çıkmak için. "Tekrar gelirim daha sonra." Dedikten sonra cevabını beklemeden evden uzaklaştım.