အရာအားလံုးမွာသက္ေရာက္မႈရွိတယ္။ ဥပမာဆိုၾကရမယ္ဆိုရင္ မင္းတင္းနစ္ေဘာလံုးေလးတစ္လံုးကို ၾကားခံနံရံတစ္ခုဆီပစ္လိုက္ျပီဆိုပါေတာ့ အဲဒီေဘာလံုးေလးက သက္ေရာက္မႈအားတစ္ခုေၾကာင့္ မင္းဆီျပန္ေရာက္လာနိုင္တယ္။
ဒါေပမဲ့ သက္ေရာက္မႈတို႔လြဲေခ်ာ္ခဲ့ရင္ေတာ့ တင္းနစ္ေဘာလံုးတစ္လံုးက မင္းမဟုတ္တဲ့တျခားဦးတည္ရာဆီ သက္ေရာက္မႈလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းသြားတတ္တယ္။ အခ်စ္ဆိုတာလည္း တင္းနစ္ေဘာလံုးတစ္လံုးလိုပဲ မင္းေပးလိုက္ေပမဲ့ သက္ေရာက္မႈအားကလြဲေခ်ာ္ေနရင္ မင္းမဟုတ္တဲ့တျခားဦးတည္ရာဆီေရာက္လို႔သြားမွာပဲ။ တင္းနစ္ေဘာလံုးကို ျပန္ရဖို႔ခဲယဥ္းမွန္းမင္းသိလ်က္နဲ႔ပစ္ျပီးရင္ ျပန္ရဖို႔မေသခ်ာတဲ့ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကိုလည္း အလြယ္တကူလက္လႊတ္ေပးတတ္လာလိမ့္မယ္။
The End
* ဇာတ္သိမ္းက SEျဖစ္သြားတာလား *
* မထင္ထားဘူး သူမေရြးခ်ယ္မယ္လို႔ထင္ေနတာ *
* ယုတၱိမရွိလိုက္တာ second leadနဲ႔ ေပးမညားသင့္ဘူး *
* ငါေတာ္ေတာ္ေမ်ွာ္လင့္ထားမိတာေလ *
* ရက္စက္တယ္ authorရယ္ *
* ခံစားခ်က္မဲ့လိုက္တာ ေပးဆံုလိုက္သင့္တာကို *
* ေနာက္မဖတ္ေတာ့ဘူး တကယ္ေျပာတာ *
* အျပင္မွာမဆံုေပမဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ့HEေလးဖတ္ခ်င္မိတယ္ *
* Authorရက္စက္တာမ်ားသြားျပီ အသစ္ေတာင္မဖတ္ရဲေတာ့ဘူး *
* ဒီလိုမွန္းသိရင္ အခ်ိန္ကုန္ခံမဖတ္ပါဘူးကြာ *
* ဘာလို႔လဲ နွစ္ေယာက္လံုးကခ်စ္ေနၾကလ်က္နဲ႔ *
* နားမလည္ဘူး ဇာတ္သိမ္းၾကီးကို ညားသြားတာလား ? အဆက္ေရာရွိေသးလား *
* မွန္းထားတာ ဒီလိုဇာတ္သိမ္းမဟုတ္ဘူးေလ *
* စိတ္တိုဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ ဒီauthorက နွလံုးသားေရာရွိရဲ႕လား *
ေမာက္စ္ကိုေရြ႕လ်ားေနတဲ့လက္က ေနာက္ဆံုးcommentစာတစ္ေၾကာင္းမွာ လႈပ္ရွားမႈတို႔ရပ္တန္႔သြားသည္။ မ်က္မွန္ေအာက္ကစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ စူးရဲရဲမ်က္ဝန္းတစ္စံုက ထိုစာေၾကာင္းကိုသာ အလြတ္ရေအာင္လိုက္ဖတ္ေနသည္။ ကြန္ျပဴ တာအလင္းေရာင္မွအပ အေမွာင္တိက်ေနတဲ့အခန္းထဲမွာ စာတစ္ေၾကာင္းကိုဖတ္ရင္း လြန္႔သြားတဲ့သူမရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကို လာေရာက္ထိေတြ႕လာတဲ့အနမ္းေျခြသူေလးကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
" ဆယ့္ငါးေစာင္တည္းလား..... မဆိုးပါဘူးေလ တိုးလာသားပဲ "
ကြန္ျပဴ တာေရွ႕မွာထိုင္ေနတဲ့ဆက္သ မ်က္မွန္ကိုလက္တစ္ဖက္နွင့္ပင့္ကာ တက္လာေသာnotiေတြကိုမမိွတ္မသုန္ၾကည့္ရင္း လက္ကေတာ့ေပါင္ေပၚေရာက္ေနတဲ့ေကာင္မေလးကိုပြတ္သပ္ေပးမိသည္။
" တစ္နာရီအတြင္းမွာ လူဆယ့္ငါးေယာက္ရဲ႕လက္ေတြကိုလႈပ္ရွားလိုက္နိုင္တာပဲ..... ငါ့အတြက္ေက်နပ္စရာပဲေပါ့ "
ဟုတ္တယ္ ဆက္သတမင္တကာညစ္လိုက္ျခင္းက တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့နဂါးေတြကိုႏိႈးဆြနိုင္ခဲ့တဲ့ရလဒ္ကို တစ္နာရီအတြင္းမွာရလိုက္သည္။ စားပြဲေပၚလက္ေထာက္ရင္း ကြန္ျပဴ တာေရွ႕ေမးေလးေထာက္ကာၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ၾကည့္႐ႈ႕သူအေရအတြက္တက္လာသည္။ ၾကယ္ေပးသူအေရအတြက္ သိသိသာသာမ်ားလာသည္။ အျပစ္တင္ေသာ အားမလိုအားမရကြန္မန္႔ေတြက သူ႔ထက္ငါအလုအယက္ေရးတင္လာၾကသည္။
ေက်ာေလးကိုပြတ္သပ္ေပးရင္း ႏႈတ္ခမ္းေတြကမထိတထိျပံဳးေနတတ္တဲ့ဆက္သကို မ်က္လံုးျပာျပာေတြနဲ႔ေမာ့ေမာ့ၾကည့္လာတဲ့ဒီေကာင္မေလးရဲ႕ လံုးကစ္ေနတဲ့ကိုယ္ေလးအား စိတ္လိုလက္ရပြတ္သပ္ေပးေနမိသည္။
" အမ္မီေလးဗိုက္ဆာေနျပီလား..... နွစ္ပတ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္းအနားယူရေတာ့မွာပဲ "
ေပါင္ေပၚကဆင္းသြားတဲ့ေကာင္မေလးကို မ်က္မွန္ခြ်တ္ရင္းကေမးလိုက္ျပီး မ်က္႐ုိးေတြကိုဖိနိွပ္ေနလိုက္သည္။ အိပ္ရာေပၚမွာျဖစ္သလိုထားထားတဲ့ ေခၚသူမရွိတဲ့ဖုန္းေလးဆီက ေအာ္ပေရတာေကာင္းမႈနဲ႔ဝင္ထားတဲ့ စာအေစာင္ေပါင္းမ်ားစြာကို airplane mode မonမိျခင္းရဲ႕အျပစ္လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္အျပစ္တင္ျပီး စာေတြအကုန္ဖ်က္ပစ္ေနရသည္။
" အား..... တစ္ကိုယ္လံုးနုံးေခြသြားတာပဲ အမ္မီေလးအားလာေပးပါဦး "
အိပ္ရာေပၚျဖစ္သလိုလွဲခ်လိုက္ရင္း အခန္းေထာင့္နားကေကာင္မေလးကို ဆက္သအျပံဳးေလးနဲ႔လွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့ အလိုက္တသိေလးအိပ္ရာေပၚခုန္တက္လာကာ ဆက္သရင္ဘတ္ေပၚမွာလာေခြအိပ္ေနသည္။
" ေဟ့အဆိုးေလး အားလာေပးခိုင္းတာကို အားၾကီးနဲ႔တက္ဖိေနတာလား..... "
ေညာင္.....
ပ်င္းရိသလိုပံုစံနွင့္ေၾကာင္သံေပးလိုက္တဲ့ အမ္မီဆိုတဲ့ေၾကာင္မေလးကိုၾကည့္ျပီး တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အခန္းထဲမွာ ဆက္သရယ္သံေတြဖံုးလႊမ္းသြားေတာ့သည္။
တစ္ေန႔လံုး စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ေလ်ွာက္ေရးထားတဲ့ တလြဲဇာတ္သိမ္းၾကီးကို ဇာတ္လမ္းတစ္ခုရဲ႕အဆံုးသတ္ေနရာမွာထားျပီးသြားေတာ့ ဆက္သရဲ႕တစ္ေန႔တာအလုပ္ထဲမွာ နွစ္ပတ္ေလာက္အားလပ္ရက္ေလးရလာသည္။ ထိုအတြက္ ကိုယ့္ဘာသာေပးထားတဲ့အားလပ္ရက္ေလးမွာ အိမ္တြင္းေအာင္းဖို႔စဥ္းစားရမလား အျပင္ေတြေလ်ွာက္သြားဖို႔စဥ္းစားရမလားဆိုတာ ဒြိဟေတာ့ျဖစ္ေနသည္။ အိမ္မွာပဲေအာင္းမည္ဆိုဦးေတာ့ လိုအပ္တာေလးေတြဝယ္ျဖည့္ရမွာရွိလို႔ အျပင္ကိုထြက္ရဦးမွာပဲ။
" အင္း တစ္ခ်က္ခုတ္ နွစ္ခ်က္ျပတ္ေအာင္ အိမ္တြင္းေအာင္းဖို႔ ပစၥည္းထြက္ဝယ္ရမွာပဲ..... အမ္မီေလးကိုလည္း အလွျပင္ေပးရဦးမွာ "
" ဟုတ္တယ္ေနာ္ အမ္မီေလး..... ဟင္ ေျဖေလ အဆိုးေလး "
အိပ္ေပ်ာ္ေတာ့မယ့္ေၾကာင္မေလးကို လက္နဲ႔ေျမာက္ခ်ီျပီး လႈပ္လႈပ္ျပီးေမးေနေတာ့ ဆက္သလက္ထဲကဆင္းဖို႔႐ုန္းေလသည္။ ေျမာက္ထားတဲ့လက္ကိုျပန္ခ်ျပီး ေျပးခ်င္ေနတဲ့ေၾကာင္မေလးကို ရင္ခြင္ထဲထည့္ကာဖက္ရင္း ခဏေလာက္ေမွးေနလိုက္သည္။
" ပ်င္းလိုက္တာ အမ္မီရာ..... မင္းေတာင္အေတာ္ဝလာျပီပဲ ဝိတ္ခ်ေပးရဦးမယ္ "
တံေတာင္ကိုေကြးကာ ေခါင္းေအာက္မွာခံအိပ္ထားျပီး ညာဘက္လက္ေလးနဲ႔ေၾကာင္မေလးကိုဖက္ကာ ေဘးေစာင္းေလးေကြးအိပ္ရင္း အလိုမက်ေသာအျပံဳးကိုျပံဳးလိုက္သည္။ မ်က္လံုးကိုျဖည္းျဖည္းေလးမိွတ္လိုက္ျပီး ေမွာင္မည္းေနတဲ့အခန္းထဲမွာ ဆက္သရယ္ ေၾကာင္တစ္ေကာင္ရယ္သာ တိတ္ဆိတ္ျခင္းေအာက္မွာအသားက်သြားခဲ့သည္။
အသက္႐ႈသံမွန္မွန္ေလးက တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္မွာ ပံုမွန္ထက္ျမန္ေနသည္။ မ်က္ေတာင္ကိုပိတ္ထားေပမဲ့ အေတြးေတြကိုပိတ္ထားလို႔မရေတာ့ ဆက္သရဲ႕အိပ္စက္ျခင္းကနိုးၾကားေနရသည္။ ရင္ခြင္ထဲမွာအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ေၾကာင္တစ္ေကာင္ေလာက္ ဆက္သအေတြးေတြကိုလြတ္လပ္ခ်င္ခဲ့သည္။ ဘာကိုမွမေတြးခ်င္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ခဏေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကိုထပ္ခါထပ္ခါေတြးမိေနတာကို ရပ္တန္႔ခ်င္မိတာ။
" ေနဆက္သလြန္ ျဖစ္သင့္တာနဲ႔ ျဖစ္ထိုက္တာကိုသိသင့္တယ္ တို႔ဒါမ်ိဳးေတြစိတ္မပါတတ္ဘူး "
မ်က္လံုးမိွတ္ထားေပမဲ့ အသိစိတ္ထဲမွာေဖာ္ျပေနတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ကားခ်ပ္က ဆက္သရဲ႕မာနကိုထိပါးဖူးတာကို ေမ့မရနိုင္ေအာင္ျပသေနသည္။ ႐ုိးသားစြာဝန္ခံလိုက္ျခင္းက ေအာက္ေျခထိေရာက္ေအာင္ သိကၡာနဲ႔မာနကိုနင္းခ်ခံရနိုင္မွန္း ထိုအခ်ိန္ကအေၾကာင္းအရာက သင္ခန္းစာတစ္ခုလို ဆက္သကိုသင္ၾကားေပးသြားသည္။
ဘယ္အရာကမွအစစ္အမွန္လဲလို႔ တစ္ခါတေလေတာ့ အေျဖရွာၾကည့္ေသးသည္။ ေရေရရာရာအေျဖမထြက္လာတာက ဆက္သခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာတဲ့ေနရာမွာ အားနည္းသြားလို႔မဟုတ္ရင္ အစစ္အမွန္ဆိုတာမရွိဘူးလို႔ အသံတိတ္ေျပာလိုက္တာလည္းျဖစ္နိုင္သည္။ လူေတြေျပာေျပာေနတဲ့ အစစ္အမွန္ကိုသာတကယ္လိုက္ရွာရရင္ ေနာက္ဘဝထိေတာင္ေတြ႕ဖို႔ခဲယဥ္းလိမ့္မည္။
သက္ေရာက္မႈမရွိတဲ့အရာကို မာနေတြဖဲ့ေျခြေပးျပီးဒူးေထာက္ရတဲ့အထိ ဘယ္အရာမွစစ္မွန္မေနခဲ့ဘူး.....
.........................................................
အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေလဆိပ္ရဲ႕ ဝင္ေပါက္တစ္ခုမွာေတာ့ ေခတ္ဆန္ကာဆြဲေဆာင္မႈရွိလြန္းတဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က အထက္စီးဆန္တဲ့မ်က္နွာ မာနေတြဆင္ျမန္းထားတဲ့အၾကည့္တစ္ခ်က္နဲ႔ လူေတြၾကားထဲကေန ေလဆိပ္အျပင္ကိုထြက္လာခဲ့ေလသည္။
နီရဲေတာက္ပတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလးက အသည္းပံုသ႑ာန္ပံုေပၚေနျပီး ေလးကိုင္းလိုေကြးညြတ္ေနတဲ့မ်က္ခံုးေလးက အဖ်ားနားမွာခပ္တန္းတန္းေလးျဖစ္သြားတာက ညိွဳ႕နိုင္လြန္းတဲ့မ်က္ဝန္းတစ္စံုနွင့္ ပနံသင့္ကာလိုက္ဖက္ေနသည္။ ေကြးမေယာင္နဲ႔ေျဖာင့္တန္းေနတဲ့နွာတံေလးကလည္း သြယ္လ်ေသာမ်က္နွာက်နွင့္ေပါင္းလိုက္ေသာအခါ မာနၾကီးလြန္းေသာသူေတာင္ သူမေရွ႕ဒူးေထာက္သြားေအာင္ ျပဳစားနိုင္စြမ္းရွိသြားေစသည္။
" ရွစ္နွစ္အတြင္းမွာ အကုန္ေျပာင္းလဲကုန္ျပီပဲ "
သူမေဘးကိုေရာက္လာတဲ့ ခပ္မိႈင္းမိႈင္းအေပၚဝတ္အက်ႌအရွည္ေလးနဲ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီနက္ျပာကို တီရွပ္အဝါနုနုနဲ႔တြဲဆက္ဝတ္ထားတဲ့ သူမထက္အသက္ငယ္ပံုရမယ့္ေကာင္မေလးအေျပာေၾကာင့္ ေစ့ပိတ္ထားတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေလးက အနည္းငယ္ေကြးညြတ္သြားမိသည္။
ရွစ္နွစ္တဲ့ သူမလည္း ဒီနိုင္ငံကထြက္သြားတာ ရွစ္နွစ္ေတာင္ရွိေရာေပါ့။ ခ်န္ထားရစ္ရမယ့္အရာကို ဦးေဏွာက္ရဲ႕ေစရာအတိုင္း ေနာက္မလွည့္ၾကည့္စတမ္းထားခဲ့တာဆိုရင္ ရွစ္နွစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္က အနည္ထိုင္ဖို႔လံုေလာက္သြားမွာပဲလို႔ထင္ခဲ့တာ။ ၾကည့္ရတာ သူမအတြက္အခ်ိန္ဆိုတဲ့နာမ္စားက ကုစားဖို႔မလံုေလာက္တဲ့ေဆးလိုမ်ားလား။
" မေျပာင္းလဲေသးပါဘူး အရင္အတိုင္းပါပဲ "
သူမရဲ႕ခပ္တိုးတိုးေျပာလိုက္တဲ့စကားကို ေဘးနားကေကာင္မေလးကလွည့္ၾကည့္လာသည္။ ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္လို႔ေနတဲ့မ်က္ဝန္းတစ္စံုက သူမရဲ႕အျပံဳးတစ္ပြင့္ထက္ေတာင္ အခ်ိန္ရွည္ၾကာလြန္းေနသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့မွ သူ႔ကိုလာၾကိဳပံုရတဲ့အနက္ေရာင္ကားတစ္စီးက ေရွ႕တည့္တည့္မွာလာရပ္မွသာ သူမကိုၾကည့္ေနတဲ့အၾကည့္ကိုေရွာင္လႊဲသြားေတာ့သည္။
" မမေလးဘယ္အရင္သြားမွာလဲ ဟိုတယ္ကိုလား စံအိမ္ကိုပဲလား "
" သူ႔ဆိီကို..... "
ခပ္တိုးတိုးေလးေရရြတ္လိုက္တဲ့ ထိုေကာင္မေလးရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းက မ်က္ဝန္းတစ္စံုလိုပင္ လြမ္းဆြတ္ျခင္းကိုျပသေနသည္။
" ဦးေလးကိုေတာ့အားနာပါတယ္ ကားယူသြားခ်င္လို႔ "
" ရပါတယ္မမေလး..... တကၠစီနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ျပန္လိုက္ပါမယ္ "
အျပန္အလွန္ေျပာေနၾကတဲ့ထိုေကာင္မေလးနဲ႔ လာၾကိဳတဲ့ဦးေလးတစ္ေယာက္ကို စိတ္ဝင္တစားသူမရပ္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ တျခားသူကိစၥကိုစိတ္မဝင္စားတတ္ေပမဲ့ မ်က္စိေရွ႕တည့္တည့္မွာဆိုေတာ့ လာၾကိဳမယ့္ကားကိုေစာင့္ရင္း အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္ျခင္းပင္။ ေကာင္မေလးကလည္း သူမကိုမသိဘဲစိုက္ၾကည့္သြားေသးေတာ့ သိတဲ့ထဲကတစ္ေယာက္ေယာက္မ်ားလားဆိုျပီး ေသခ်ာၾကည့္မိတာလည္းပါသည္။
" ဒါဆိုသြားေတာ့မယ္ ဦးေလး..... ေမးလာရင္ေျပာေပးပါ အိမ္ျပန္မေနေတာ့ဘူးလို႔ "
" ဟုတ္ကဲ့မမေလး ေျပာလိုက္ပါမယ္ "
သူမေရွ႕မွာ လူၾကီးတစ္ေယာက္က လူငယ္တစ္ေယာက္ကိုေလးစားသမႈျပဳေနတာကိုၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ေလးအဆင္မေျပေပမဲ့ ျမင္ဖူးေတြ႕ဖူးေနက်ဆိုေတာ့ အထူးအဆန္းလိုလည္းမျဖစ္မိေပ။ ေကာင္မေလးရဲ႕ပံုစံကိုၾကည့္ရတာ အိမ္နဲ႔အဆင္မေျပတဲ့အစားေလးထဲကနဲ႔တူသည္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမ်ားအေၾကာင္းေတြကို ဒီေလာက္ထိစိတ္မဝင္စားတတ္ေတာ့ သူမရဲ႕အာ႐ုံေတြကေရွ႕တူ႐ႈ႕ဆီျပန္ပို႔ထားျဖစ္သည္။ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ညေနခင္းေလးက ေလေလးတျဖဴ းျဖဴ းတိုက္ခတ္ေနေတာ့ ရပ္ေစာင့္ေနရေပမဲ့ အခ်ိန္ကုန္မွန္းမသိေအာင္ အေတြးေတြလႊင့္လို႔ေကာင္းေနသည္။ အမွတ္မထင္ၾကည့္မိလိုက္တဲ့ လက္ေကာက္ဝတ္ကဒဏ္ရာေလးက မေပ်ာက္သြားေအာင္ဆုေတာင္းခဲ့တာ ျပည့္သည္လို႔ဆိုရမည္။ ယခုထက္တိုင္ထင္က်န္ေနဆဲ ျဖတ္ေၾကာင္းရာေလးခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့က တစံုတစ္ေယာက္ကိုတမ္းတဖို႔လံုေလာက္ေစသည္။
တခ်ိဳ႕အရာေတြကေဖ်ာက္ဖ်က္ဖို႔မသင့္တဲ့ အမွတ္ရစရာေတြျဖစ္ေနတတ္သလို အ႐ႈံးတရားေတြလည္းျဖစ္ေနတတ္သည္။ အမာရြတ္တစ္ခုလိုမ်ိဳး ရွစ္နွစ္တာလံုးလံုးအတူရွိေနတဲ့ မျမင္ေတြ႕ရတဲ့ဖမ္းဆုပ္မရတဲ့အတိတ္ဆိုတာလည္း ေဖ်ာက္ဖ်က္လို႔မရတဲ့ မေမ့ေပ်ာက္ပစ္ခ်င္တဲ့အရာထဲမွာပါသည္။
လူေတြအျမင္မွာေတာ့ လက္ကအမာရြတ္ေလးတစ္ခုသာျမင္ၾကေပမဲ့ သူမရဲ႕စိတ္ထဲကဒဏ္ရာကိုေတာ့ ဘယ္သူမွမျမင္ခဲ့ၾကဘူး။ သူမဘက္က ထုတ္မျပခဲ့တာလည္းပါမွာေပါ့။ ထုတ္ျပေနရေအာင္လည္း သူမစိတ္ဒဏ္ရာက လက္ကအမာရြတ္ေလးတစ္ခုလို ဖြင့္ဟဖို႔လြယ္ကူတဲ့ကိစၥမွမဟုတ္ခဲ့တာ။ တိတ္တဆိတ္ေလးဒဏ္ရာရျပီး တျဖည္းျဖည္းခ်င္းအနာက်က္ေအာင္လုပ္ဖို႔လြယ္ေနမည္ဆိုရင္ သူမဒီနိုင္ငံကိုျပန္လာျဖစ္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။
ေသြးစိမ္းက်ျပမွဒဏ္ရာမဟုတ္ဘူး နာက်င္ျပမွခံစားတတ္တယ္မဆိုဘူး တစ္ခါတေလ လူမသိတဲ့ဒဏ္ရာေတြက တိုးတိုးတိတ္တိတ္ေလး ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္က်တတ္ေသးသည္ဆိုတာ။
............................................................
YOU ARE READING
နှလုံးသားထဲကအဖြေ ( or ) Heart rate ( Z + U )
Romanceအခ်စ္ေတြသက္ေရာက္မႈရွိမရွိဆိုတာ ဝဲဘက္ရင္အံုထဲက အေျဖကအဓိကပါပဲ။ အချစ်တွေသက်ရောက်မှုရှိမရှိဆိုတာ ဝဲဘက်ရင်အုံထဲက အဖြေကအဓိကပါပဲ။
