ေဘာပင္ကိုလက္ၾကားညွပ္ထားရင္း ေရးလက္စစာကိုခဏရပ္ကာ ေငးၾကည့္ခဲ့ဖူးတဲ့ေနာက္ေက်ာေလးက ေျပာင္းလဲျခင္းမရွိေငးၾကည့္ေနရဆဲ။ ရွစ္နွစ္တာကာလတစ္ခုသာကုန္ဆံုးခဲ့ေပမဲ့ မေမ့ပစ္ရက္တဲ့ေနာက္ေက်ာေလးက အရင္ကထက္ေဝးကြာသလိုခံစားရသည္။
မ်က္ဝန္းကိုပိတ္လိုက္ျပီး ျမင္ေယာင္လာတဲ့ပံုရိပ္ေလးကိုလွမ္းဆြဲတိုင္း ေလဟာနယ္ထဲကိုဖမ္းဆုပ္မိတဲ့ဘဝက ခါးသီးသလိုထင္ရေပမဲ့ အရမ္းခ်ိဳျမိန္ေနေလသည္။ မ်က္ဝန္းကိုျပန္ဖြင့္လိုက္လို႔ ေအးစက္သြားတဲ့မ်က္ဝန္းကိုျမင္ရရင္ေတာ့ နွလံုးသားေလးက မဆီမဆိုင္နာက်င္လာတတ္သည္။ တကယ္လို႔မ်ား သူမမွာအခ်ိန္ေတြေနာက္ဆုတ္နိုင္စြမ္းသာရွိခဲ့ရင္ လူတစ္ေယာက္ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔အတြက္ လြန္ခဲ့တဲ့ရွစ္နွစ္ဆီကိုျပန္ပို႔ေပးခ်င္သည္။
မျဖစ္နိုင္ေသာအေတြးတစမို႔ ေလွာင္ရယ္ခံရေကာင္း ေလွာင္ရယ္ခံရနိုင္ပါသည္။ ဒါေပမဲ့ တစံုတစ္ေယာက္သာ အျပံဳးေတြေဝဆာနိုင္မယ္ဆိုရင္ ယုတၱိမရွိတာေတြကိုလည္း သူမလက္ခံခ်င္လက္ခံမိမွာ။ ျဖဴ ေဖြးေနတဲ့ေၾကာင္တစ္ေကာင္ကို တစံုတစ္ေယာက္ေပြ႕ဖက္ထားျပီး အိမ္ျပန္လမ္းဆီဦးတည္ေနတာကို မျမင္ကြယ္ရာကေနရပ္ၾကည့္ေနရင္း ခဏအၾကာမွာ ကားေပၚတက္ကာထြက္သြားခဲ့သည္။
ျဖဴ ေဖြးေနတဲ့ေကာင္မေလးကို ဆက္သတစ္ခ်က္ငံု႔ၾကည့္လိုက္ လမ္းဆက္ေလ်ွာက္လိုက္နွင့္ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုဟုတ္ေနသည္။ လက္ထဲကအထုပ္ကလည္း သိပ္ေလးလံတာမဟုတ္ေတာ့ အေမြးညွပ္ထားလို႔သန္႔ျပီးေခ်ာေနတဲ့ အမ္မီေလးကိုေပြ႕ဖက္ရင္းစေနလိုက္သည္။
" အသည္းတံုးေလး ဘာေတြေကာက္ေနတာလဲ..... ဟင္ ေျပာေလ "
အခ်ိန္ျပည့္ပ်င္းရိေနတဲ့အမ္မီကိုသာ ဆက္သအျမဲစခ်င္ေနတာဆိုးသည္။ ဒီေကာင္မေလးကလည္း ႐ုပ္ေလးနဲ႔မွမလိုက္ ဆက္သကိုတအားေခ်လြန္းပါသည္။ ေၾကာင္တစ္ေကာင္ရဲ႕ေခ်ျခင္းကိုခံရတဲ့ ဆက္သကလည္း အဲဒီလိုေခ်ေလလိုက္စခ်င္ေလသာ။
အမ္မီရဲ႕အေခ်႐ုပ္ေလးကိုၾကည့္ရင္း ေတာ္ေတာ္ေလးအသည္းယားလာလို႔ လက္ထဲကအထုပ္ကိုေအာက္ခဏခ်ကာ ဆက္သရဲ႕ေကာင္မေလးကိုေျမာက္ခ်ီပစ္လိုက္သည္။ အဲဒီလိုလုပ္လိုက္ေတာ့ ေစာေစာက႐ုပ္ေလးနဲ႔ျခားနားစြာ တေညာင္ေညာင္နဲ႔ေအာ္ေနရွာသည္။ ဆက္သကေတာ့ အမ္မီျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့႐ုပ္ကိုၾကည့္ျပီး တဟားဟားနဲ႔သာေအာ္ရယ္မိေတာ့သည္။
" မင္းေလးကေၾကာင္ေလ အမ္မီရယ္..... အျမင့္ကက်လို႔ ဘာမ်ားသက္ေရာက္မွာမို႔လို႔လဲ..... ငေၾကာက္မေလး "
ဆက္သေခါင္းကိုသာခါမိကာ အမ္မီေလးကိုရင္ခြင္ထဲျပန္ေပြ႕ထားလိုက္ျပီး ေအာက္ခ်ထားတဲ့အထုပ္ကိုျပန္ေကာက္ယူလိုက္သည္။ ေကာက္ေတာ္မူေလးရဲ႕မႈန္သုန္သုန္မ်က္နွာေလးကို အားၾကီးနဲ႔ဖိကာနမ္းရင္း တစ္ကိုယ္ေတာ္တိုက္ခန္းေလးဆီကို ေၾကာင္တစ္ေကာင္နွင့္အတူဦးတည္သြားလိုက္သည္။
အေဝးတစ္ေနရာကေန မထင္မွတ္ဘဲေတြ႕သြားတဲ့ဟန္ျဖင့္ ေၾကာင္တစ္ေကာင္ပိုက္ထားတဲ့ေနဆက္သလြန္ကို မ်က္စိတဆံုးလိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသည္းပံုသ႑ာန္ႏႈတ္ခမ္းေလးက အ့ံၾသသြားသေယာင္ပြင့္ဟသြားခဲ့သည္။ မ်က္ဝန္းအစံုကလည္း အဓိပၸါယ္အနက္ေဖာ္မရေသာ ခံစားခ်က္ေတြေရာေနွာေနတဲ့အၾကည့္နွင့္ ေနဆက္သလြန္ကိုလည္ျပန္ၾကည့္ရင္း ထိုမိန္းကေလးမွာေဆြးလ်သလိုရွိေနခဲ့သည္။
တို႔ျပန္လာျပီ ဆက္ မင္းကိုလက္မလႊတ္နိုင္ေတာ့ဘူး.....
.........................................................
မွန္နံရံရဲ႕အျပင္ကေလာကၾကီးကို ဝိုင္ခြက္ေလးတစ္ခြက္နွင့္ေငးၾကည့္ေနရတဲ့အခ်ိန္ကို သူမအရမ္းနွစ္သက္သည္။ အျပင္က႐ႈခင္းကိုၾကည့္သလိုနဲ႔ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ၾကည့္ေနရလို႔ စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳးေလးျဖစ္ေနတာကိုက သူမသေဘာက်ေနမိတဲ့အခ်က္ျဖစ္ေနသည္။
မွန္ကေနတဆင့္ျမင္ေနရတဲ့ ညအိပ္ဝတ္စံုအနက္နဲ႔သူမေနာက္မွာ ေက်ာ့ရွင္းညိွဳ႕ယူနိုင္တဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ဆြဲေဆာင္မႈရွိရွိလွမ္းလာေနသည္။ ခဏအၾကာမွာ သူမပခံုးေပၚကိုလက္တစ္ဖက္ေရာက္လာျပီး အေနာက္ကေနသိုင္းဖက္လာတဲ့ အဝတ္မဲ့ေနေသာထိုေကာင္မေလးရဲ႕အထိအေတြ႕က သူမအတြက္ေတာ့စိတ္ဝင္စားစရာမရွိေနေခ်။
" ပလႅင္..... တို႔နဲ႔ထပ္မကစားခ်င္ဘူးလား "
နားထဲကန္႔လန္႔ျဖတ္ဝင္လာတဲ့အသံက လက္ထဲမွာရွိေနတဲ့ဝိုင္တစ္ခြက္ေလာက္ေတာင္ ဆြဲယူညွိဳ႕ငင္နိုင္စြမ္းမရွိခဲ့။ လည္တိုင္ကိုလာခိုတြယ္ေနေသာ လက္တစ္စံုရဲ႕အထိအေတြ႕ကလည္း ဝိုင္ခ်ိဳခ်ိဳလိုယစ္မူးေစျခင္းမရွိခဲ့ျပန္ေတာ့ သူမရဲ႕စိတ္ေတြကေနာက္က်ိလာမိခဲ့သည္။
" Sorry babe လက္ေလးကိုဖယ္ေပးလို႔ရမလား..... အခုစိတ္မပါေနလို႔ "
လက္ညိဳးနဲ႔လက္မျဖင့္ ထိုေကာင္မေလးလက္တစ္ဖက္ကို ပခံုးထက္ကေနဖယ္ပစ္လိုက္မိသည္။ ေရႊပလႅင္စံဆိုတာ ရင္ထဲမွာရွိေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ကလြဲလ်ွင္ မိန္းကေလးတိုင္းကိုခပ္ေပါ့ေပါ့ေလးကစားတတ္သူ။ လက္ေျဖာက္တစ္ခ်က္တီးလိုက္ရင္ လိုခ်င္တဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို one night standနိုင္ပါသည္။ ခံစားခ်က္ေတြမပါဘဲ ေသြးေအးေအးနဲ႔ကစားတတ္သူလို႔ ပလႅင္ပတ္ဝန္းက်င္မွာသတင္းျပန္႔ေနလည္း ဂ႐ုမစိုက္တတ္ခဲ့ေပ။ ေကာင္မေလးေတြကလည္း ပလႅင္အနားမွာကပ္ျမဲကပ္ေနၾကသည္။
" တို႔ေျပာေနတယ္ မင္းျငိမ္ျငိမ္ေနလိုက္ရင္ေကာင္းမယ္ေနာ္ "
စကားကိုေအးေဆးေျပာေနတာကို ပလႅင္ညအိပ္ဝတ္စံုခါးစည္းၾကိဳးကို ထိုေကာင္မေလးကဆြဲျဖည္ဖို႔ၾကိဳးစားေနေသးသည္မို႔ စိတ္ပ်က္စြာႏႈတ္ခမ္းကိုတြန္႔ခ်ိဳးကာျပံဳးလိုက္မိသည္။ ျပီးေတာ့ တခိခိရယ္ေနတဲ့ေကာင္မေလးကို မွန္နံရံသက္သက္သာရွိတဲ့ေနရာကို ကိုယ္ကိုဆြဲလွည့္ကာတြန္းကပ္ပစ္လိုက္သည္။ ပလႅင္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကေတာ့ လန္႔သြားပံုရတဲ့ေကာင္မေလးကို မထိတထိျပံဳးျပေနေလသည္။
" တို႔ေျပာေနသားပဲ စိတ္မပါပါဘူးလို႔ babeကဆက္ဆိုးေနတာကိုး "
" ပ ပလႅင္ ~~ "
" မေၾကာက္ပါနဲ႔babe တို႔ကစားတတ္ေပမဲ့ နာက်င္ေအာင္ေတာ့မလုပ္တတ္ဘူး "
ေျပာေျပာဆိုဆို ဖန္ခြက္ထဲကဝိုင္တစ္ငံုစာကို လန္႔ဖ်ပ္သြားတဲ့ေကာင္မေလးကိုတိုက္လိုက္ျပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာပစ္ခ်ထားခဲ့တဲ့တဘက္အရွည္ကို ပလႅင္သြားေကာက္ယူလိုက္ျပီးပစ္ေပးလိုက္သည္။
" တို႔ျပန္ေတာ့မယ္ မင္းလမ္းမင္းသြား တို႔လမ္းတို႔သြားေတာ့မယ္ "
" Bye babe..... ဒီအေတာအတြင္း တို႔ေပ်ာ္ခဲ့ရပါတယ္ "
အေပ်ာ္တြဲေသာ္လည္း ခ်စ္သူသက္တမ္းသံုးနွစ္တာအတြင္း အလိုက္တသိရွိသလို ဆြဲေဆာင္မႈရွိရွိေနေပးခဲ့တဲ့ တစ္ဆယ့္ငါးေယာက္ေျမာက္ေကာင္မေလးကို အရင္ေကာင္မေလးေတြလိုသာ ေရႊပလႅင္စံလမ္းခြဲစကားဆိုခဲ့သည္။ သံုးနွစ္လံုးလံုး အေနာက္ကေနတေကာက္ေကာက္လိုက္ခဲ့တဲ့ ဒီေကာင္မေလးကို နည္းနည္းသနားမိေပမဲ့ သံေယာဇဥ္ၾကိဳးေတြမခိုင္ျမဲခင္မွာ ျမန္ျမန္အဆံုးသတ္လိုက္တာပိုေကာင္းပါသည္။
ဆယ္မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေရခ်ိဳးအဝတ္အစားလဲျပီး ဟိုတယ္ခန္းထဲကထြက္သြားေတာ့မယ့္ ေရႊပလႅင္စံကို တဘက္ေလးသာျခံဳထားျပီး ဒူးပိုက္လ်က္ေမာ့ၾကည့္လာေသာ ထိုေကာင္မေလးရဲ႕မ်က္ဝန္းအိမ္ကို ၾကံဳဖူးေနက်ကိစၥလိုသာၾကည့္ရင္း အခန္းထဲကထြက္သြားလိုက္ေတာ့သည္။
..........................................................
စာေရးဖို႔စိတ္ကူးနည္းနည္းေလးေတာင္မထြက္လာ၍ တိုက္ခန္းထဲမွာအမ္မီေလးကိုခ်န္ခဲ့ျပီး ေပါက္ကရအၾကံအဥာဏ္ေတြမ်ားထြက္လိုထြက္ျငား ညဘက္ၾကီးဆက္သလမ္းေလ်ွာက္ထြက္လာခဲ့သည္။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးျဖစ္ေအာင္ ရွပ္တစ္ထည္နဲ႔ အားကစားေဘာင္းဘီရွည္သာဝတ္ျပီး နားၾကပ္ေလးတပ္ကာ တိမ္ကင္းစင္ေနတဲ့ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ရင္း စိတ္ကူးေတြဆြဲထုတ္ကာလမ္းေလ်ွာက္ေနသည္။
တစ္ပတ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္အတြင္း ဇာတ္လမ္းအသစ္ထြက္ေအာင္ ဆက္သဘယ္လိုစဥ္းစားရမယ္မသိေနဘူး။ အခ်ိန္တစ္ပတ္ကလည္း ဘယ္လိုကုန္လို႔ကုန္သြားမွန္းမသိ က်န္ေသးတဲ့တစ္ပတ္တာကလည္း စိတ္႐ႈပ္ဖို႔ေကာင္းေအာင္ေစာင့္ၾကိဳေနျပန္သည္။ အပ်င္းေျပအေနနဲ႔စလိုက္တဲ့ စာေရးျခင္းအလုပ္ကို ဆက္သ သေဘာက်သြားခဲ့ေပမဲ့ စဥ္းစားမရတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ၾကံဳရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္မိပါသည္။
" မင္းကိုစိတ္ကုန္ရတာ ဒါေတြလည္းပါတယ္ ေနဆက္သလြန္ ! ေနာက္ထပ္လာမေတြ႕ပါနဲ႔ေျပာထားလ်က္နဲ႔ အမွတ္သည္းေျခမရွိဘူးလား "
ဝင္လာျပန္ျပီနာက်င္စရာအတိတ္ပံုရိပ္ေတြ။ ၾကားေနရျပန္ျပီ ခါးသီးစြာေျပာေနတဲ့စကားသံေတြ။ ဘယ္ေသာအခါမွ ေပ်ာက္ကြယ္မသြားေတာ့မယ့္ အတိတ္ကတေစၧတစ္ေကာင္လို ဆက္သကိုအခ်ိန္တိုင္းညွင္းဆဲေနသည္။ ရင္ဘတ္ထဲလည္း အလိုလိုေနရင္းမြန္းက်ပ္လာသည္။ မဖိတ္ေခၚဘဲေရာက္လာတဲ့မ်က္ရည္ကလည္း မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲမွာေဝ့သီေလသည္။
ရက္စက္သြားတဲ့သူကေတာ့ ဘာမွမသက္ဆိုင္သလိုေျပာထြက္ရက္ခဲ့ေပမဲ့ မာနေတြတစစီေၾကမြက်န္ရစ္ခဲ့သူမွာေတာ့ ေန႔ရက္တိုင္းဟာနာက်င္စရာေတြသာျဖစ္ခဲ့သည္။ အခ်စ္ကိုမကိုးကြယ္တတ္ေတာ့ေအာင္ ဆက္သကို သူမသင္ၾကားသြားေပးသည္။ ဘယ္သူ႔အေပၚကိုမွ ေမတၱာထားစရာမလိုေအာင္ ဆက္သစိတ္ေတြေအးခဲတတ္ေအာင္ ေသခ်ာသင္ျပေပးသြားတဲ့သူမက လူတစ္ေယာက္ကိုေတာ့အေတာ္ခ်စ္ပံုရေလသည္။
လက္ခ်င္းယွက္ကာျပံဳးေပ်ာ္ေနတဲ့ သူမရဲ႕နံေဘးကလူကို ဆက္သအားက်မိခဲ့သည္။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလို႔ သူမေရြးခ်ယ္မႈေအာက္မွာက်႐ႈံးခဲ့ရတဲ့ ဆက္သအတြက္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္လိုေခ်ာေမာလြန္းတဲ့ထိုလူဟာ မနာလိုခ်င္စရာေကာင္းခဲ့ပါသည္။ အခ်စ္မွာကန္႔သတ္ခ်က္ေတြ ျခားနားမႈေတြရွိခဲ့တာကိုလည္း ထိုအခ်ိန္ကတည္းက ဆက္သသိနားလည္လိုက္သည္။ ဘယ္အရာကမွ ကိုယ္ထင္သလိုျဖစ္မေနဘူးဆိုတာ အတိတ္တစ္ခုကေနသင္ခန္းစာရလိုက္တာေပါ့။
ရွင့္ေၾကာင့္ နွလံုးသားကိုေသာ့ပိတ္လိုက္ခဲ့တာ မပန္ဆင္းနီေသြး ရွင္ရက္စက္ခဲ့လို႔.....
" ညနက္ေနျပီ..... "
မတ္တပ္ရပ္ေတြေဝေနတဲ့ဆက္သတစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကစကားေျပာေနသလိုမို႔ နားၾကပ္တစ္ဖက္ကိုျဖဳတ္ကာလွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ျမင္ဖူးသလိုရွိေနတဲ့မ်က္နွာေၾကာင့္ ဘယ္သူလဲလို႔စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ ေျပာင္းလာတာငါးရက္မရွိေသးတဲ့ ဆက္သအခန္းေဘးကေကာင္မေလးျဖစ္ေနသည္။
" ညနက္ေနျပီ အျပင္မွာတစ္ေယာက္တည္းမေနနဲ႔ေလ..... ဆက္..... ဆက္ေနမယ္ဆိုရင္ ထီးေလးယူထား မိုးရြာလာနိုင္တယ္ "
ထိုေကာင္မေလးစကားကို ဆက္သေတြေတြေလးလွည့္ၾကည့္ကာနားေထာင္ရင္း ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တိမ္ေတြအံု႔ဆိုင္းကာမည္းေမွာင္ေနေလသည္။
" ထီးယူသြားဦးေလ ဆက္ ! ဆက္သ..... "
သူမစကားကိုဂ႐ုမထားဘဲ လမ္းဆက္ေလ်ွာက္ေနလိုက္ေတာ့ ေနာက္ေက်ာဘက္ကေခၚသံေလးကဆက္ထြက္လာျပန္သည္။ ေလ်ွာက္ေနတဲ့ဆက္သေျခလွမ္းေတြက နာမည္ကိုေခၚလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေနာက္ထပ္လွမ္းျခင္းမရွိေတာ့ဘဲ အေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္မိလ်က္သားျဖစ္သြားသည္။
" မင္း ငါ့နာမည္ဘယ္လိုသိတာလဲ ? "
ထူးဆန္းေနတယ္ တိုက္တစ္တိုက္လံုးမသိတဲ့ ဆက္သရဲ႕နာမည္ကို ဆက္သေရွ႕ကေကာင္မေလးကသိေနသည္။ ဆက္သျဖစ္တည္မႈကို တစ္တိုက္လံုးရွိလို႔ရွိမွန္းသတိမထားမိတာကို ဆက္သနာမည္သိဖို႔ဆိုတာပိုလို႔ေဝးစြ။ ဆက္သကလည္း လူေတြနဲ႔မေရာေနွာတတ္ခဲ့တာ လြန္ခဲ့တဲ့ရွစ္နွစ္ကတည္းကမို႔ တိုက္ခန္းထဲမွာေသေနရင္ေတာင္ အဖက္လုပ္မယ့္သူရွိမွာမဟုတ္ဘူးေလ။ ဒီေကာင္မေလးက ဘယ္လိုလုပ္ျပီးေတာ့ ဆက္သနာမည္ကို သိေနခဲ့ရတာလဲ။
" ငါေမးေနတယ္ေလ ! "
ေမးေနတာကိုမေျဖဘဲ မ်က္နွာေအာက္ငံု႔ကာ သူမျပံဳးပဲျပံဳးေနခဲ့သည္။ ထိုအျပံဳးေတြက တစ္ခုခုကိုခံစားျပီး နာက်င္စြာျပံဳးျပေနတဲ့အျပံဳးမို႔ ဆက္သမ်က္ခံုးပင့္လိုက္မိသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူမရပ္ေနတဲ့အနားထိကို ဆက္သေျခလွမ္းတိုးသြားလိုက္သည္။
" ခဏ ခဏရပ္ေပး ဆက္သ..... "
လက္နဲ႔လွမ္းတားကာ နွာေခါင္းကိုလက္နဲ႔အုပ္ထားတဲ့သူမအေျပာကို ဆက္သဘာလို႔လိုက္နာမိရတာလဲ။ ႐ူးမ်ား႐ူးေနျပီလားလို႔ေတြးျပီး ေျခလွမ္းေတြေရွ႕ဆက္ဖို႔လုပ္ေတာ့ အသက္႐ႈက်ပ္ေနပံုရတဲ့ ထိုေကာင္မေလးက မလာဖို႔သာလက္နဲ႔ဟန္႔တားေနျပန္သည္။
" ေဟ့ ! ေဟ့ မင္းဘာျဖစ္တာလဲ ဒီမွာ..... သတိထားဦးေလ "
႐ုတ္တရပ္အေကာင္းၾကီးကေန ေျမျပင္ေပၚလဲက်သြားျပီး တစံုတစ္ခုကိုအေပၚဝတ္အက်ႌထဲကရွာရင္း အထဲမွာခံဝတ္ထားတဲ့တီရွပ္လည္ပင္းကို လက္ျဖင့္ဆြဲလို႔ေနတာေၾကာင့္ ဆက္သစိတ္ပူသြားမိသည္။ အနားကိုတိုးကပ္သြားေတာ့ သူမလက္တစ္ဖက္နဲ႔တြန္းထုတ္ပစ္လိုက္ျပီး ေတာင္းပန္ေနတဲ့အၾကည့္နွင့္ ဆက္သကိုၾကည့္ေနသည္။
" မ မ လာ ပါနဲ႔ ေၾကာင္ ~ ေၾကာင္ နဲ႔ "
" မင္းေၾကာင္နဲ႔ဓာတ္မတည့္တာလား "
သူမရဲ႕ပံုစံကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆက္သဖတ္ဖူးတဲ့စာထဲကလို ေၾကာင့္နွင့္ဓာတ္မတည့္တဲ့လကၡဏာနွင့္တူေနသည္။ အသက္႐ႈရခက္ခဲလာျပီးရင္ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ထိုးက်ျပီး အသက္အႏၲရာယ္ျဖစ္နိုင္တဲ့အထိ သတိေမ့သြားနိုင္တဲ့အတြက္ ဝတ္ထားတဲ့အက်ႌကိုခြ်တ္ပစ္ဖို႔ေတြးလိုက္မိသည္။ မထြက္လာခင္တုန္းက အမ္မီကိုေပြ႕ဖက္ထားမိတဲ့အတြက္ အက်ႌမွာကပ္ပါလာတဲ့ေၾကာင္ေမြးေတြကို သူမ႐ႈမိသြားတာျဖစ္နိုင္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဝတ္ထားတဲ့ရွပ္အက်ႌအျဖဴ ကို ဆက္သဆြဲခြ်တ္ပစ္လိုက္တာျဖစ္သည္။ လူေျခတိတ္ေနတာမို႔ ဆက္သပံုစံကိုဘယ္သူမွျမင္ေလာက္မည္မထင္။ ဓာတ္မတည့္တဲ့သူတိုင္းေဆာင္ထားရတဲ့ ေဆးတစ္မ်ိဳးကို သူမခဲရာခဲဆစ္ထုတ္ေနတာကို ဆက္သရပ္မၾကည့္ေနနိုင္ေတာ့လို႔ လက္ကခပ္ျမန္ျမန္ဆြဲယူလိုက္ျပီး သူမေပါင္ကိုထိုးထည့္ေပးလိုက္ရျပန္သည္။
အထဲမွာဝတ္ထားတဲ့အနက္ေရာင္ဘရာသာ ဆက္သကိုယ္ေပၚမွာရွိေနတာေၾကာင့္ သူမအေပၚဝတ္အက်ႌကိုခြ်တ္ျပီး ခဏယူဝတ္ထားရသည္။ ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာနိုင္တဲ့အေျခအေနမွာ ေမ့ေျမာေနေသာေကာင္မေလးကိုေပြ႕ခ်ီရျခင္းကလည္း တကယ့္ကိုဒုကၡတစ္မ်ိဳးပင္။ သူမကိုယ္ကသိပ္မေလးေပမဲ့ ဆက္သလိုပင္အ႐ုိးအဆစ္ရွည္လြန္းတာေၾကာင့္ ေထာက္ထားတဲ့ဒူးတစ္ဖက္ကိုေတာင္ၾကြဖို႔ခက္ေနသည္။
" ေအးေဆးကိုမေနရပါလား..... မင္းနဲ႔ ေတာ့ ေလးေတာ့ ေလးသားပဲ "
အံကိုတင္းတင္းၾကိတ္ကာ မနိုင့္တနိုင္ခ်ီထားရတဲ့ကိုယ္ကို မလႊတ္ခ်မိေအာင္ ဆက္သၾကိဳးစားေနရသည္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဇာတ္လမ္းေတြထဲကလို ငမူးသမားေတြေပၚလာရင္ေတာင္ ဆက္သျပန္ခုခံဖို႔မေျပာနဲ႔ မလံု႔တလံုအေျခအေနနဲ႔မို႔ ဘဝပါပ်က္သြားနိုင္သည္။ ေပြ႕ခ်ီထားရတဲ့သူမကို ေခ်ာလိုက္တာလို႔လည္း ငံု႔မိုးမၾကည့္အားသလို အာေခါင္ေျခာက္ဖို႔ဆိုတာလည္း ဘယ္လိုမွမျဖစ္နိုင္တဲ့အေျခအေနပင္။
ေသေတာ့မွာပဲဟာ.....
..........................................................
YOU ARE READING
နှလုံးသားထဲကအဖြေ ( or ) Heart rate ( Z + U )
Romanceအခ်စ္ေတြသက္ေရာက္မႈရွိမရွိဆိုတာ ဝဲဘက္ရင္အံုထဲက အေျဖကအဓိကပါပဲ။ အချစ်တွေသက်ရောက်မှုရှိမရှိဆိုတာ ဝဲဘက်ရင်အုံထဲက အဖြေကအဓိကပါပဲ။
