မနက္ခင္းကတည္းက အသုပ္တစ္ပြဲနွင့္တင္းတိမ္ေနေသာ ဆက္သ ေနအေတာ္ျမင့္ေနေသာ္လည္းထမင္းမစားျဖစ္ေသးေပ။ ေၾကာင္မေလးအမ္မီနွင့္သာကစားရင္း ေန႔လယ္ခင္းအခ်ိန္ကိုကုန္ဆံုးေစခဲ့သည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ဝင္လာတဲ့အေတြးထဲက ထိုအမ်ိဳးသမီးရဲ႕ပံုရိပ္ေတြကိုေတာ့ ဆက္သတြန္းလွန္ဖို႔ခက္ေနဆဲပင္။
" မင္းကိုစိတ္ကုန္ရတာ ဒါေတြလည္းပါတယ္ ေနဆက္သလြန္ ! ေနာက္ထပ္လာမေတြ႕ပါနဲ႔ေျပာထားလ်က္နဲ႔ အမွတ္သည္းေျခမရွိဘူးလား "
အတိတ္ကစကားသံေတြျပန္ေနွာင့္ယွက္လာလို႔ ဆက္သမ်က္လံုးကိုေမွးပိတ္လိုက္ျပီး မခ်ိျပံဳးေလးတစ္ပြင့္ျပံဳးမိသည္။ ေနာက္ထပ္လာမေတြ႕ပါနဲ႔လို႔ေျပာတဲ့သူက ဆက္သဆီကိုေရာက္လာသတဲ့။ သိပ္ကိုမ်က္နွာေျပာင္လြန္းေနတာလားလို႔ ေအာ္ေမးခ်င္လိုက္ေပမဲ့ ထိုအမ်ိဳးသမီးေရွ႕မွာဆိုလူကအလိုလို႐ႈံးနိမ့္နွင့္ေနသည္။
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕စိတ္ကိုခ်ဳပ္ကိုင္နိုင္တဲ့အစြမ္းအစ ထိုအမ်ိဳးသမီးဆီမွာအျပည့္ရွိေနသလားပဲ။ မုန္းပါတယ္လို႔ေအာ္ေနျပီး ဒီမ်က္နွာကိုပဲလြမ္းဆြတ္ေနမိေအာင္ ဘယ္လိုေတြျပဳစားထားခဲ့တာလဲသိခ်င္သည္။ ပန္ဆင္းနီေသြးဆိုတဲ့အမ်ိဳးသမီးက လူတစ္ေယာက္စိတ္ကိုညိွဳ႕ယူနိုင္တယ္ဆိုရင္ ဆက္သကအလိုလိုထိန္းခ်ဳပ္ခံေနတဲ့သူ႐ူးတစ္ေယာက္ပင္။
" ရွင့္ကိုခ်စ္ရတာသိပ္ပင္ပန္းတယ္ မပန္ဆင္းနီေသြး..... ရွင္ကေတာ့ေလွာင္ရယ္ေနမွာေပါ့ ကစားဖို႔လြယ္တဲ့သူဆိုျပီးဟားေနမွာေပါ့ ရွင္ကသိပ္ရက္စက္တတ္သူပဲ "
ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ကိုေကြးညြတ္ျပီး နာနာက်င္က်င္ျပံဳးလိုက္ေတာ့ မ်က္ဝန္းကပါအလိုလိုေအးစက္သြားျပန္သည္။ တစ္ခ်ိန္ကခ်စ္ခဲ့သည္ ေနာင္လည္းခ်စ္ေနမိမည္။ သို႔ေသာ္ မာနတရားျဖင့္ဆက္သနွလံုးသားကို အကာအကြယ္ထားထားသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးတင္မဟုတ္ တျခားေသာမည္သူကိုမ်ွ ဆက္သနွလံုးသားထဲမေရာက္နိုင္ေအာင္ မာနတံတိုင္းတို႔ကာရံထားမည္။
လက္ထဲမွေျပးဆင္းသြားတဲ့ေၾကာင္ကေလးကို ဆက္သလိုက္ၾကည့္ရင္း ယခင္နွင့္မတူေတာ့ေသာအခန္းအား ေဝ့ဝဲကာၾကည့္မိသည္။ ေနေရာင္ေတြျဖာက်ေနျပီး ေလျပည္ေလညင္းကိုခံစားမိေန၍ ထူးဆန္းသလိုလည္းခံစားေနရသည္။ အခ်ိန္ၾကာၾကာပိတ္ေလွာင္ထားတဲ့ခံစားခ်က္ကေန တစ္ေန႔လြတ္ေျမာက္ခဲ့လ်ွင္ အခုလိုပဲခံစားေနရမလားသိခ်င္သား။
ရွင္မရွိတဲ့ေလာကကိုမခံစားခ်င္ေသးဘူး မပန္ဆင္းနီေသြး။ ရွင္ေပးခဲ့ဖူးတဲ့နာက်င္ရျခင္းေတြၾကား ေပ်ာ္ေနလို႔ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ နာက်င္ရတယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုခံစားခ်က္လဲဆိုတာ ရွင့္ကိုေပးသိခ်င္ေသးလို႔။ အဲဒီအတြက္ျပန္ခံစားရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ရွင္ခံစားဖူးေအာင္ေတာ့ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္အက်ခံျပီးလုပ္သင့္ရင္ လုပ္ရမွာပဲ မပန္ဆင္းနီေသြး။
သိပ္ခ်စ္လြန္းလ်ွင္အေမွာင္ဖံုးသြားတတ္ၾကတာ လူသားတိုင္းပဲလို႔ထင္သည္။ မဖိတ္ေခၚဘဲအနားေရာက္လာတဲ့သူကို ဆက္သအေနနွင့္ လက္သင့္ခံရမွာေၾကာက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နာက်င္ရတဲ့ခံစားခ်က္ကဘာလဲဆိုတာ ထိုအမ်ိဳးသမီးကိုသင္ၾကားေပးခ်င္သည္။
" ရွင္သိလား မပန္ဆင္း..... အခုထိ ရွင့္ကိုမုန္းလို႔မရေနဘူး ခ်စ္လို႔လည္းမရေတာ့ဘူး..... အ႐ူးလိုပဲေနာ္ "
ဆက္သျပံဳးလိုက္ေသာ္လည္း ရင္ဘတ္ထဲမွာေတာ့နာက်င္ေနသည္။ အျပင္ကတိုက္လာတဲ့ေလညင္းသဲ့သဲ့က ပူေလာင္ေနတဲ့ရင္ကိုမေအးျမေစနိုင္သလိုပင္။ မာနတရားနွင့္ခ်စ္ျခင္းေမတၱာၾကားမွာ ဒြိဟစိတ္ကလြန္ဆြဲေနရေသာေၾကာင့္ ဆက္သအျပံဳးေတြကမပီမျပင္ျဖစ္တာထင္ရဲ႕။
" ရွင္သိပ္ေတာ္ခဲ့ပါတယ္ အဆံုးထိနာက်င္ရေအာင္လုပ္နုိင္တယ္..... "
တိုးလ်လ်စကားသံက ဧည့္ခန္းၾကမ္းျပင္မွာထိုင္ေနေသာ ဆက္သဆီကေနထြက္ေပၚလာသည္။ အပူအပင္မရွိကစားေနေသာေၾကာင္ကေလးကို လက္လွမ္းကာေပြ႕လိုက္ျပီး နာနာက်င္က်င္ပင္ထပ္မံျပံဳးလိုက္မိခဲ့သည္။ အခ်စ္ဟာတစ္ခါတရံ နတ္ဆိုးနွင့္သိပ္တူလြန္းတာပဲလို႔ ဆက္သစိတ္ထဲကေနေတြးရင္းေပါ့။
..............................................................
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နွင့္အသုပ္တစ္ပြဲက ပလႅင္ရဲ႕ေန႔လယ္စာေလးျဖစ္ေနသည္။ သူေပးဖူးေသာအရာေတြထဲမွာ ပလႅင္မၾကိဳက္တဲ့အသုပ္က အၾကိဳက္ဆံုးျဖစ္သြားသည္။ ဒုတိယကေတာ့ သူ႔လက္ဖဝါးနုနုထံမွ နာက်င္ရျခင္းေတြလို႔ထင္သည္။ မဟုတ္ဘူး သူ႔လက္ဖဝါးရဲ႕႐ုိက္ခ်က္ကို နွစ္သက္တာထက္ပိုခဲ့လိမ့္မည္။
" ..... "
ပလႅင္ႏႈတ္ခမ္းေလးကလႈပ္ရွားခဲ့ျပီးမွ အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိရယ္လိုက္မိသည္။ သေဘာက်စရာလည္းမရွိပါဘဲ တစ္ေယာက္တည္းေနတဲ့အခန္းထဲမွာ ဘာလို႔ရယ္ေနမိရတာလဲ။ ေကာ္ဖီခါးခါးထဲကိုခုန္ဆင္းသြားတဲ့ ေရစက္ေရေပါက္ေလးကမ်က္ရည္ေတြမ်ားလား။
အဆင္ေျပပါတယ္ အဆင္ေျပပါတယ္ မနာက်င္ဘူး.....
စိတ္ကိုလိမ္ညာျပီးေနရတာလည္း တျခားသူကိုလိမ္ညာရတာထက္ခက္သားလို႔ ပလႅင္အေတြးေပါက္ရင္းရယ္ေနမိသည္။ လက္ဖဝါးနွင့္ကြယ္လိုက္ေပမဲ့ ဘယ္သူမွလည္းမျမင္ေတြ႕တာကိုေတြးမိေတာ့ လြတ္လပ္စြာမ်က္ရည္က်ခြင့္ေပးလိုက္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေတြကေတာ့ သိပ္ကိုလွပလြန္းေအာင္ျပံဳးရယ္ေနခဲ့သည္။
ခလြမ္း !
စားပြဲေပၚကစားစရာေတြမွာ ဘာအျပစ္မွမရွိေသာ္လည္း နာက်င္လြန္းလို႔ထြက္ေပါက္အေနျဖင့္လႊင့္ပစ္လိုက္သည္။ ထိုေတာ့မွ အနည္းငယ္သက္သာလာသလို တင္းခံထားတဲ့မ်က္ရည္နွင့္အတူ ႐ႈိက္ကာငိုခ်မိေတာ့သည္။ အသံတိတ္ေလးနာက်င္ရင္း မ်က္ရည္ေတြၾကားကေန ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေလွာင္ေနမိသည္။
လူတိုင္းကဖယ္က်ဥ္ထားေသာခံစားခ်က္ကို မည္သူကခံစားဖူးၾကသလဲ။ ကိုယ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့သူကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရွိတဲ့ခံစားခ်က္ကိုလည္း မည္သူကနားလည္တတ္မွာလဲ။ ပလႅင္ျဖစ္တည္မႈကိုနားလည္ျပီး ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေပးမယ့္သူ မည္သူကရွိနိုင္မွာတဲ့လဲ။ နာက်င္ရပါတယ္ ေလာကၾကီးထဲမေမြးဖြားလာသင့္တဲ့သူဟာ ပလႅင္ပါလို႔ရည္ညြန္းခံရတာက ေဖာ္ျပဖို႔ခက္ေလာက္ေအာင္ဒဏ္ရာနက္နက္ရေစခဲ့ပါသည္။
" အဆင္ေျပပါတယ္..... "
အတန္ၾကာေတာ့ ေအးစက္စြာထြက္လာတဲ့စကားသံနွင့္အတူ စားပြဲကိုအားျပဳကာပလႅင္ထရပ္လိုက္သည္။ စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လိုခံစားခ်က္မဲ့ေနျပီး ႐ႈပ္ပြေနတဲ့ၾကမ္းျပင္ေပၚက အကြဲအစေတြကိုေကာက္ဖို႔ ေအးစက္စက္လႈပ္ရွားေနသည္။ ပလႅင္ႏႈတ္ခမ္းထက္မွာေတာ့ နာက်င္ရိပ္ေတြအျပည့္နွင့္အျပံဳးတစ္ပြင့္က လွလွပပပင္ေကြးညြတ္ျပံဳးသြားခဲ့သည္။
ေၾကြအကြဲအစကိုေကာက္သိမ္းေနတဲ့ လက္ေခ်ာင္းရွည္ရွည္ေလးက စက္လက္တံလိုသာလႈပ္ရွားေနသည္။ အနီေရာင္ေတြစြန္းထင္သြားတဲ့အကြဲအစေတြက ပလႅင္အျမင္မွာၾကည့္ရတာသိပ္မလွေနဘူးလို႔ထင္သည္။ ဘာေၾကာင့္ဆိုေတာ့ အျဖဴ ေရာင္ေတြကသိပ္မ်ားလြန္းျပီး အနီစက္ေလးေတြအျဖစ္သာျမင္ေနရလို႔ေလ။
...........................................................
ညေနခင္းအခ်ိန္ကာလမွာ တိမ္ေတြကလွခ်င္တိုင္းလွေနတာကို ေငးေမာျပီးၾကည့္ရတာကိုသေဘာက်သည္။ တိုက္ခတ္လာတဲ့ေလေအးေအးေနာက္ စိတ္ေတြရြက္လႊင့္ေနရတာကိုက စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းလိုျဖစ္ေနသည္။ ေလနုေအးေအးေလးတိုက္သြားရင္ မ်က္လံုးမိွတ္ျပီးခံစားရတာလည္း တစ္မ်ိဳးေလးနွစ္ျခိဳက္စရာပင္။
" ဒီခံစားခ်က္ေတြေမ့ေနတာ ရွစ္နွစ္ေတာင္ရွိခဲ့ျပီ "
ထိုစကားလံုးေတြကို ေၾကာင္တစ္ေကာင္ကိုပြတ္သပ္ရင္း ေနဆက္သလြန္ေျပာလိုက္ျခင္းပင္။ သူေနေနတဲ့တိုက္ရဲ႕ဝရံတာမွာထြက္ရပ္ျပီး ညေနခင္းအလွကိုေငးေမာရင္း စိတ္လိုလက္ရျပံဳးျဖစ္ခဲ့သည္။ လက္ထဲမွာေပြ႕ပိုက္ထားတဲ့ေၾကာင္မေလးကေတာ့ ေနဆက္သလြန္ရဲ႕ရင္ခြင္မွာ ေခါင္းနွင့္တိုးေဝွ႔ရင္းေပ်ာ္ေနသည္။
ေနဆက္သလြန္ ႏႈတ္ခမ္းေလးလြန္႔႐ုံျပံဳးလိုက္ျပီး ေခါင္းတိုးေဝွ႔ေနတဲ့ေၾကာင္မေလးအား ဖြဖြေလးပြတ္ကာေခ်ာ့ျမွဴ ေနလိုက္သည္။ ေခါင္းကေနအျမီးဖြာဖြာထိပြတ္သပ္ရင္း ေမာ့ၾကည့္ေနတဲ့ေၾကာင္မေလးေၾကာင့္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးျပံဳးမိသည္။
ထိုအျခင္းအရာကိုရပ္ၾကည့္ေနေသာ တစ္ဖက္ဝရံတာမွေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကေတာ့ ခဏတာေငးေမာသြားခဲ့ရရွာသည္။ ျမင္ေတြ႕ခဲလွတဲ့အျပံဳးတစ္ပြင့္က စကားမေျပာတတ္တဲ့ေၾကာင္ကေလးထံ တြန္႔တိုျခင္းမရွိျပံဳးျပေနတာေတြ႕ရေတာ့ သူမအျဖစ္ကေၾကာင္တစ္ေကာင္ထက္ဆိုးေနေၾကာင္း ထိုေကာင္မေလးေတြးမိလိုက္သည္။
" အဆင္ေျပပါတယ္..... "
ထိုေကာင္မေလးရဲ႕ တီးတိုးေလးေျပာလိုက္တဲ့စကားေနာက္မွာ အသက္မပါတဲ့အျပံဳးတစ္ပြင့္က အလိုလိုျဖစ္တည္သြားသည္။ ေငးငိုင္စြာအၾကည့္လႊဲလိုက္ေတာ့ ေမာ့ၾကည့္လာေသာမ်က္ဝန္းတစ္စံုက တစ္ဖက္ဝရံတာကေန ထိုေကာင္မေလးဆီအၾကည့္ေရာက္လာသည္။
တစံုတစ္ခုကိုျမင္သြားပံုရတဲ့မ်က္ဝန္းက ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္ကိုပိုက္ရင္း အ့ံအားသင့္စြာမ်က္စိတဆံုးလိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ဒါကိုမျမင္လိုက္ေသာေကာင္မေလးကေတာ့ ဝရံတာကေနဝင္လာခဲ့ျပီး စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လိုေျခလွမ္းေတြနွင့္ အိပ္ေနက်ဆိုဖာေပၚမွာထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ျပီးေနာက္ေတာ့ ဆိုဖာေပၚလဲေလ်ာင္းကာ နဖူးေပၚလက္တင္ရင္း မ်က္လံုးအစံုကိုေမွးပိတ္ခဲ့သည္။
အဆင္ေျပပါတယ္ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး.....
အိပ္စက္ျခင္းမရွိေနေသာေၾကာင့္ စိတ္ထဲကေနဟန္ေဆာင္ေျဖသိမ့္ရင္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ညာေနမိေသာ ေရႊပလႅင္စံႏႈတ္ခမ္းေလးမွာ အျပံဳးတုသာဆင္ျမန္းထားသည္။ အဆင္ေျပပါတယ္လို႔ တဖြဖြလိမ္ညာေျပာေနေပမဲ့ မ်က္လံုးကိုေတာ့လိမ္ညာမရခဲ့ေခ်။
တလိမ့္လိမ့္ဆင္းလာတာကိုခံစားမိေနျပီး တစက္စက္က်ေနတဲ့မ်က္ရည္ကိုမသုတ္ဘဲ အ႐ူးတစ္ေယာက္လိုသာ ေရႊပလႅင္စံျပံဳးေနမိသည္။ အဆင္ေျပပါတယ္ဆိုတာကို ပဲ့တင္ထပ္ေအာင္စိတ္ထဲေျပာျပီး အျပင္မွာအဆင္ေျပခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရတာ တကယ္ကိုပင္ပန္းဖို႔ေကာင္းလြန္းသည္။ တစ္ေယာက္တည္းေျပးေနရသလို အထီးက်န္ဆန္တဲ့ခံစားခ်က္က ပန္းဝင္သြားလည္းအထီးက်န္ေနရဦးမွာေသခ်ာသည္။
လုယူဖို႔မစဥ္းစားခဲ့႐ုိးအမွန္ပါလို႔ ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ခဲ့ရင္ေတာင္ အမုန္းေတြကရပ္တန္႔မွာမဟုတ္မွန္းသိေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ထိုအခ်ိန္ကတည္းက ေျဖရွင္းဖို႔မၾကိဳးစားေတာ့တာပင္။ မည္သို႔ပင္ၾကိဳးစားၾကိဳးစား လူအမုန္းခံအျဖစ္ေမြးလာရတာဆိုေတာ့ အရာရာကိုလ်စ္လ်ဴ ႐ႈ႕တတ္ေအာင္ေနထိုင္ဖို႔သာ ပလႅင္ၾကိဳးစားမိေတာ့သည္။
" ငါမင္းကိုသိပ္ရြံတယ္ ေရႊသလြန္စံ ! မင္းနာမည္နဲ႔တူေနတာကိုလည္း ငါသိပ္ရြံမုန္းတယ္ ေနာက္ေက်ာကိုဓားနဲ႔ထိုးမယ္လို႔မထင္ခဲ့ဘူး ငါမွားတာပဲ "
ရွစ္နွစ္လံုးလံုးနားထဲမွာအဖန္ဖန္ၾကားေနတဲ့ ထိုစကားလံုးေတြရဲ႕ထိုးနွက္ခ်က္က တကယ္ကိုသိပ္လွလြန္းခဲ့သည္။ အိပ္မက္ထဲထိကိုဝင္ေရာက္ျပီး ညတိုင္းကိုအသက္႐ႈမဝျဖစ္ေအာင္ ပလႅင္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့အခ်စ္ဦးကလုပ္နိုင္သည္။ ဘယ္ေလာက္ထိလည္းဆိုရင္ ပလႅင္ကိုသိပ္ခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးတိုင္းကို စိတ္လြတ္သြားသူလိုျပဳမူဖူးသည့္အထိပင္။
ရင္ထဲကဒဏ္ရာေတြကိုေပ်ာက္လိုေပ်ာက္ျငား နံေဘးကသူေတြအေပၚေပါက္ကြဲရင္း ရွစ္နွစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ျဖင့္ကုစားခဲ့သည္။ ေန႔တိုင္းညတိုင္းမွာ မူးယစ္ေစတဲ့အရာေတြရယ္ စိတ္ထြက္ေပါက္ျဖစ္ေစမယ့္မိန္းကေလးေတြနွင့္သာ ပလႅင္အခ်ိန္ေတြကိုကုန္ဆံုးသည္။ မေကာင္းမွန္းသိေပမဲ့ ထိုအရာေတြေၾကာင့္သာ သက္သာရာရေနခဲ့တာမဟုတ္လား။
" ဒါေပမဲ့ ေသေလာက္ေအာင္ခ်စ္ေနမိတုန္းပဲ ဆက္သ..... အဆင္ေျပပါတယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လိမ္ညာရင္းေပါ့ "
မ်က္လံုးေထာင့္မွေနစီးက်သြားတဲ့မ်က္ရည္ဟာ ႏႈတ္ခမ္းထက္မွာခိုတြဲေနတဲ့အျပံဳးနွင့္ လားလားမ်ွမသက္ဆိုင္ေနသလိုေပ။ မ်က္လံုးကိုျဖည္းညင္စြာဖြင့္လာတဲ့ ပလႅင္ရဲ႕မ်က္ဝန္းတစ္စံုမွာ ေျမာက္တက္လာတဲ့ဘယ္လက္ဆီမွ ျဖတ္ရာေဟာင္းေလးထံေတြေငးစြာၾကည့္ေနခဲ့သည္။
ေလာကၾကီးကေနထြက္ဖို႔ၾကိဳးစားဖူးသူတစ္ေယာက္ကို ေနာက္ထပ္ထြက္မေျပးေတာ့ေအာင္လို႔ ဘယ္အရာေတြကမွမခ်ည္ေနွာင္ခဲ့ဘူး။ ဂ႐ုတစိုက္ရွိေပးတဲ့လူနွစ္ေယာက္မွလြဲရင္ မိခင္အရင္းကေတာင္စြန္႔ပစ္ခဲ့တဲ့သူတစ္ေယာက္က ထပ္ေသဖို႔လည္းမေၾကာက္ရြံ႕ေနေတာ့ဘူး။ အားလံုးကအလိုလိုေနရင္းရြံမုန္းေနေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ခ်စ္ဖို႔ကိုလည္းေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့ျပီ။
အခ်စ္ဆိုတာကိုမခံစားတတ္ေတာ့တဲ့နွလံုးသားက လူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ေတာ့ အခုထိနာက်င္ေနရဆဲ။ လူတိုင္းကိုအတုအေယာင္ေတြသာေပးခဲ့ေပမဲ့ လူတစ္ေယာက္ထံကအစစ္အမွန္ကို အမွတ္မရွိေမ်ွာ္လင့္ေနမိဆဲ။ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈမရွိတဲ့အခ်စ္ကို အလိုက္မသိေမ်ွာ္လင့္ေနတဲ့နွလံုးသားေလးက သိပ္ကိုသနားဖို႔ေကာင္းလြန္းတာပဲ။
ျပန္မရတဲ့အခ်စ္ကိုတမ္းတေနရလည္း အဆင္ေျပပါတယ္.....
...........................................................
ŞİMDİ OKUDUĞUN
နှလုံးသားထဲကအဖြေ ( or ) Heart rate ( Z + U )
Romantizmအခ်စ္ေတြသက္ေရာက္မႈရွိမရွိဆိုတာ ဝဲဘက္ရင္အံုထဲက အေျဖကအဓိကပါပဲ။ အချစ်တွေသက်ရောက်မှုရှိမရှိဆိုတာ ဝဲဘက်ရင်အုံထဲက အဖြေကအဓိကပါပဲ။
