BASAHIN ANG AUTHOR'S NOTE!
Guys, Pasensya na ha! Talagang busy ako ngayon.. Dahil ito sa Reviews ko... Sorry talaga!
Eto o,
Naka-update na ako! ^_^
SALAMAT *Kaway-kaway*
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Maris' POV.
3...
2...
1...
TITTITIT
Masakit mang sabihin, Pero.. Alam kong mamamatay rin ako
Binukas ko ang mga mata ko... Ngayon ko pa gustong Umalis dito...
Pero, the time I opened my eyes...
"Daniel?"
Nagtataka ako, B-bakit nandito siya?
Hindi niya ako pinansin, Seryoso pa rin ang mukha niya... Ngayon ko lang na-realize na kinarga niya ako..
Para kaming lumilipad ngayon.. Sabay putok ng bomba..
Then Nahulog kami...
''Aray!'' agad naman akong umupo..
Si Daniel, Niyakap niya.. ako.. para hindi ako masaktan..
''Huy... Daniel, Bakit mo yun ginawa?'' Tanong ko sa kanya sabay nag-worry...
''Papagalitan ako ng mga parents ko, mga parents mo... Why would you risk your life? just for me?!'' dagdag ko
''D-dahil, Isa ka sa mga... mahahalagang tao, sa.. buhay ko.'' ngumiti siya.
Kahit sa mga sitwasyon na ganito, he can manage to smile? Ako nga dito, nag-aalala na sa mga kalagayan namin.
Tumayo siya bigla..
''Huwag kanang umiyak, Tara, sa hospital tayo...'' sabi niya, tapos inabot niya ang kanyang kamay saakin.
Hindi ko namalayan, Umiyak na pala ako...
The time na tiningnan ko ang mukha niya, Parang may ''Halo'' siya sa ulo niya, Dahil sa sun...
SA HOSPITAL...
After 1 hour, natapos na rin ang pagtatahi sa sugat ko...
Tiningnan ko ang phone ko, May message pala..
Si Daniel..
Daniel: Kung hinahanap mo ako.. Punta ka dito sa X-ray room.
Sinubukan kong tumayo, Baka sakali pwede na..
''Hmm... Wala naman palang sakit ah...'' sabi ko
Agad akong pumunta sa X-ray room... Nandoon na si Daniel..
Tapos..
Walang T-shirt .. O.o May Gad... Wrong timing ata.
Pero, Puno ng bandages.
''O, Maris.. Kamusta?'' Tanong niya
''Ah... O-okay lang naman, Nawala naman ang sakit..'' sabi ko sabay kamut sa ulo ko...
Alam kong namumula ang mukha ko, Dahil naalala ko noon, Yung nasa sasakyan kami tapos papunta kami ng Eden.. Hinigaan ko yung upper chest niya na medyo malambot...
Daniel's POV.
''Ikaw... ah.. Ano yung resulta..?'' tanong niya
''May pilay ako.. Pero sa left, Mabuti sa left lang... Kung sa right, hind ako makakasulat..''
''Wala namang mabuti jan eh..'' sabi niya
Napatingin ako sa kanya. Dahil sa sinabi niya..
''Wala namang mabuti kung nasaktan ang sarili mo.. Kasalanan ko ito eh... Kung bakit ka ngayon pilay.'' tumingin siya sa sahig
''Wala kang kasalanan...'' sabi ko
''Kasalanan ito ng mga taong muntik nang pumatay sa inyo..'' nagulat kaming dalawa... Tiningnan namin kung sino..
''Pasensya na, Kung di ko kayo naligtas kanina...'' si Kuya.. boyfriend ni Ate..
'' S/SUPT. Kim? Bakit ka nandito?'' tanong ni Maris
''Sabi ni Danica bisitahin ko raw kayo... Ang sabi niya, Sorry daw kung di siya makakabisita ngayon,
Inaasikaso niya yung kaso para sa mga kidnapper..'' Sabi niya
''Ah..''
''Ito o, Pagkain.'' inabot niya ang pagkain kay maris
''Salamat...''
''Kuya nalang tawagin mo sa'kin... By the way i have to go... Take care guys..'' sinara niya ang pintuan..
''Wag kang mag alala Maris...'' sabi ko
Tiningnan niya ako..
''Kaya ko ito, Hindi naman yata ito masakit eh..'' ngumiti ako
Hindi siya nagsalita, Alam kong takot at nag-aalala siya..
No Choice...
Ayaw ko siyang mag-alala saakin...
Kaya sinabi ko nalang na kaya ko ito..
Kahit naman alam kong masakit...
Akala ko kritikal na ang kalagayan ko ngayon dahil sa ginawa ko kanina, Pero.. Salamat sa Diyos... Okay pa ako..
Di bale na...
Mas pipiliin ko pang i-buwis ang buhay ko...
Kesa naman makita ng mga mata ko na mamamatay at nasasaktan siya...
Mas masakit pa 'yon, kumapara dito...
Dahil ayaw kong masaktan ang MAHAL ko..
Ayaw kong masaktan si Maris..
Because...
SHE
COMPLETES
EVERY MISSING PIECE
OF
MY LIFE....
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
HI!!! THANK YOU TALAGA FOR HAVING PATIENCE GUYS.. LOVE YOU!
~MEGUMI
