Η σοφίτα! Η σοφίτα κατά γενική ομολογία φαινόταν το πιο καθαρό μέρος σε ολόκληρο το σπίτι. Θεωρητικά μπορούσα να μείνω εδώ. Αν δεν έπεφτε κανένα δοκάρι στο κεφάλι μου, λογικά ήταν ασφαλές σημείο. Τα υπόλοιπα δωμάτια όλο και κάποιες ελλείψεις είχαν. Η βασικότερη ήταν το κρεβάτι!
Πάντως ήταν κρίμα! Το σπίτι με λίγη δουλειά θα γινόταν υπέροχο!
Ντάξει, πολύ δουλειά!
Όμως, υπήρχαν τόσα δωμάτια και η αυλή ήταν σχετικά μεγάλη οπότε άνετα θα έμενε εδώ μια οικογένεια πέντε ατόμων. Βέβαια στην παρούσα φάση δεν έκανα καν σχέδια για το μέλλον. Προτιμούσα να του βάλω φωτιά και να το κάψω μέχρι τα θεμέλια μπας και ξεβρωμίσει ο τόπος. Βέβαια δεν γνωρίζω κατά πόσο η φωτιά εξουδετερώνει την μπίχλα και την βρωμιά τόσων χρόνων! Ξεφύσηξα και κλείνοντας την πόρτα της σοφίτας με το πόδι μου, άφησα την βαλίτσα μου σε μια γωνία του δωματίου ενώ η τσάντα πλάτης μου βρέθηκε πάνω της.
«Καλώς ήρθες καλή μου στην κόλαση!» καλώς όρισα φωναχτά τον εαυτό μου ενώ κατευθύνθηκα προς την μεριά του μεγάλου παραθύρου. Ήταν αρκετά βρόμικο αλλά οι αχνές αχτίδες φωτός κατάφερναν να το διαπεράσουν και να φωτίσουν το δωμάτιο έστω και λίγο. Έμοιαζε σαν να έβλεπες τον κόσμο μέσα από παραμορφωμένο φακό. Αλλά δουλίτσα γινόταν. Το άνοιξα και άφησα τον δροσερό αέρα να μπει στο χώρο και να τον αερίσει. Όσο γινόταν μιας και σήμερα δεν κουνιόταν φύλλο από την άπνια!
Ένιωσα την τσέπη του τζίν μου δονείτε. Αυτό ήταν θετικό στοιχείο. Σήμαινε πως ακόμα είχε μπαταρία άρα υπήρχε ακόμα μια κάποια επικοινωνία με τον έξω κόσμο.
Το όνομα της δικηγόρου και καλύτερής μου φίλη αναγραφώταν παρέα με την χαμογελαστή φωτογραφία της.
«Ζείς;» Η φωνή της έφτασε έντρομη στα αφτιά μου.
Γέλασα και κάθισα πάνω στην βαλίτσα μου ενώ στήριξα το κεφάλι μου πάνω στο ελεύθερό μου χέρι ενώ παράλληλα κράταγα την τσάντα μου στα γόνατα. Έπρεπε σήμερα να καθαρίσω έστω ένα σημείο. Να μπορώ να ακουμπάω χωρίς φόβο!
«Μετά βίας επιζώ βασικά.» Η Μπιάνκα ήταν ο μόνος άνθρωπος με τον οποίο μπορούσα να είμαι απόλυτα ειλικρινής. Μας έδεναν πολλές σάπιες καταστάσεις, αλλά και πολλές χαρούμενες στιγμές.
«Μάζεψέ τα και γύρνα. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σε άφησα να φύγεις.» Μου είπε πληγωμένα από την άλλη πλευρά της Γής ενώ στον μυαλό μου την είχα κάνει ήδη εικόνα να περνά ταραγμένα τα δάχτυλά της μέσα από τα μαλλιά της.
KAMU SEDANG MEMBACA
Meeting the Wolves
Fiksi UmumΤα γεμάτα μελάνι δάχτυλά του, κατέβασαν απαλά το φερμουάρ από το δερμάτινό του ενώ στεκόταν επιβλητικά μέσα στο ξαφνικά ασφυκτικό σαλόνι της. - Δεσποινής Morrigan, να ξέρετε πως από εδώ και πέρα θα κάνω την ζωή σας μια ζωντανή κόλαση. Τα χείλη της...
