KAHPE KADER

Bölüm -33

Şiir okumuyorsan anlaşamayız işte.

Hiç sesini titrettiğini hissettiğin bir mısra yoksa anılarının arasında,

hayata aynı pencereden bakamayız asla.

Hiç gece-aydın olmadıysa hayatın

boyunca, soluk ışığın altında tavanda

oynaşan ölü bir muhayyeli seyretmediysen

saat tik taklarının gölgesi altında; aynı

duygular bir yana, aynı acıları da paylaşamayız.

Ortak bir paydamız bile yok.

Ortak bölenimiz olur ancak bundan sonra.

Böler, ayırır bizi uzak diyarlara.

En azından hasreti tadarsın.

Hasretle anmayı tadarsın.

Biraz şiir okursun belki,

Edip’e hak verirsin,

Cemal’i dinlersin bir gece yarısı uyumak yerine.

Sigaraya tekrar başlarsın belki.

İyiden iyiye boğuk mısralara dalar bedenin.

Belki bu hasret bir şeyler öğretir sana.

Belki koca bir bululutun sarıp sarmaladığı gök, bir şair doğurur bu hasretten.

Adını sen koyarız.

Belki, şairlerin konuştuğu dilden konuşursun sen de bir gün.

Sonra, hak verirsin bir gün bana.

Belki.