Bitmiş hissediyorum, biraz pişman.
Kalbim sanki yarım kalmış gibi,
İçindeki sızı bitmiyor, yok olmuyor
Bu beni içten içe öldürüyor be çocuk.
Ne yapacağımı şaşırdım ben,
Ne bir adım öteye ne de bir adım geriye gidebiliyorum.
Şimdi sen söyle çocuk napmaliyim?
Kendimi kaybettiğim,
Hayatımın iplerimi duygularımın ellerine hapsetmişim.
Söylesene çocuk sevmek gerçekten niye bu kadar can yakıyor,
Yüreğimi sızlatıyor?
Unutmak unutulmak varken her bir fırsatta karşımda?
Sorular birikmiş aklımda,
Susmuyor koyduğumun beyni.
Zorluyor ama ben gitmek istesemde gidemiyorum,
Geçmiyor geçmiş denen bu illet.
Yine soruyorum, hayat yoruyor beni çocuk napmaliyim şimdi ben?
Tek bir cümlede anlatabilseydin ne olurdu bu?
Ama ben kurtulmak istiyorum artık.
Benden geçen geçmiş, içimdeki geçmiş geçmemiş sadece çocuk.
Beni yakan; yıkan iste bu..
Yorgunum biraz kabul, bu herşeyi açıklamaz ama bir tavsiye istiyorum çocuk.
Ha sonrasını sorarsan,
Biraz kalan ben bir hiç olarak devam ederim.
Korkma rahatsız etmem istemezsen,
Sadece tek kelime yeter.
Ama anlat çocuk, anlat herşeyi..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAHPE KADER
PoetryKaderin oynadığı oyunlar, hüzünler, acılar gözyaşları. Bir yandan sevinç, mutluluk, aşk ve heyecan. Hepsi ayni anda "hayat"da. Ama kaphesin kader. Çok kahpe..
